Grid Legends

De GRID-serie heeft altijd al een apart plaatsje in het racing-genre gehad. De games hebben een erg arcade-achtige rijstijl, maar willen alsnog graag geassocieerd worden met de auto- en motorsport. Grid Legends is inmiddels het vijfde deel in de serie, of het elfde deel in de TOCA-serie. De formule is in al die tijd niet erg veranderd, dus doet Legends genoeg om het allemaal interessant te houden?

Het eerste dat opvalt bij het opstarten van de game is de toevoeging van een story mode. In dit verhaal ben jij de nieuwe, onervaren coureur “22” die een contract heeft bemachtigd bij Seneca Racing. De verhaalmodus wordt ondersteund met live action filmpjes met echte acteurs. Het hele geheel doet erg denken aan de Netflix-serie Drive to Survive, in de zin dat het allemaal erg overgedramatiseerd is en elk cliché gedurende de 36 evenementen wel een keer voorbij komt. Je prestaties in de races beïnvloeden het verhaal ook totaal niet, als je al je races wint bestempelt het verhaal je alsnog als één van de underdogs. Raar.

Het blijft ook opvallend hoe de serie zich constant wil associëren met de echte racesport, maar dat niet laat zien in de ingame physics. Het hoeft natuurlijk geen simulator te zijn, maar consistentie lijkt me wel belangrijk. Grid Legends is qua handling niet erg veranderd ten opzichte van zijn voorgangers, dus fans van voorgaande delen hoeven niet te vrezen, toch vind ik het gedrag van je auto erg onvoorspelbaar en onlogisch. Bij het insturen van de bocht lijk je oneindige grip te hebben, die snel verandert naar onderstuur en bij corner exit weer een flinke scheut overstuur. Het maakt racen met AI of andere spelers erg moeilijk, en het viel mij op dat het significant makkelijker is om buitenlangs in te halen dan binnendoor, wat natuurlijk volstrekt tegen iedere vorm van logica ingaat.

Iets wat ook al langere tijd bij GRID hoort is chaos. Niet zoals dat bij Need for Speed of Burnout gebeurt, maar spectaculaire crashes of spinnende tegenstanders waren er altijd wel. Voor Legends lijkt de ontwikkelaar de slider op 100% te hebben gezet, want er gaat werkelijk geen race voorbij zonder een tegenstander die zijn motor opblaast of een klapband krijgt. Het is ook wel erg toevallig dat in de meeste gevallen het lot tegenzit voor de coureur die net een paar meter voor de speler rijdt.

Bij spektakel hoort natuurlijk ook vuurwerk, en wederom is ook dat weer overdreven in Legends. Het verliest nogal snel zijn charme als er bij iedere bocht weer een raket de lucht in gaat. Ik overdrijf niet eens, als je op de Brickyard van Indianapolis een race rijdt, verschijnt bij iedere van de vier bochten die het circuit telt, vuurwerk. Op den duur kan je er alleen maar om lachen, ik vraag me vooral af of er iemand is die hier daadwerkelijk op zit te wachten.

Ook het Nemesis-systeem komt terug uit het vorige deel, als je een flinke beuk geeft aan één van je tegenstanders zal die je dat niet in dank afnemen, en zal diegene zelf wat agressiever gaan rijden. Ze zullen hun positie veel agressiever verdedigen en als je er eenmaal voorbij bent kan je wat extra tikken op je achterkant verwachten. Soms is het wel moeilijk om te zien of dat door het Nemesis-systeem komt of erg matige AI over het algemeen. Op sommige circuits is de AI duidelijk niet goed afgesteld als het hele veld, ook op de hoogste moeilijkheidsgraad, op een recht stuk opeens hard op de remmen gaat staan, of ineens onnodig scherp van richting veranderen. Op die manier is het onoverkomelijk om iemand je Nemesis te maken, ook als een tegenstander voor je crasht en jij klapt erop, is de speler altijd de schuldige en zit jij met de gebakken peren. Sterker nog, soms activeert het Nemesis-systeem wanneer er nog duidelijk twee meter lucht zit tussen jezelf en de betreffende tegenstander. Maar goed, als het maar spectaculair is, toch?

 

Wat is er allemaal nieuw eigenlijk? Buiten de story mode en enkele nieuwe locaties en auto’s, is het nu ook mogelijk om de volledige career mode online met andere spelers te spelen. Je kan zelfs in het midden van de race een vriend uitnodigen die dan de auto van je teamgenoot overneemt. Een leuk idee, die wellicht de levensduur van de career mode wat verlengt. Career voelt, zeker na het spelen van de story mode, echter wel erg leeg. Het is niet veel meer dan evenementen achter elkaar rijden en omdat bijna alle evenementen vanaf het begin vergrendeld zijn, krijg je ook weinig speelruimte in het kiezen van de volgorde van die evenementen. Wel kan je na verloop van tijd upgrades kopen voor je mechanic en teammaat, maar erg veel voegt het niet toe.

Je hebt dus een vaste teammaat in career mode, die je ook tijdens de race instructies kan geven. Die instructies zijn gelimiteerd tot ‘push’ en ‘defend’, die vanzelfsprekend zijn. Het is mij echter wel compleet onduidelijk waarom ik niet constant zou zeggen om te pushen, zeker gezien je inkomsten ook afhankelijk zijn van hoe je teammaat het doet. Wanneer je hem die instructie geeft, lijkt zijn auto opeens 100 pk extra te hebben en rijdt hij moeiteloos vier tegenstanders voorbij. Werkelijk, hij rijdt soms wel drie à vier seconden per ronde sneller en zijn auto zal echt sneller gaan op het rechte stuk dan daarvoor.

De laatste vernieuwing van Grid Legends is de zogenoemde ‘Race Creator’. Ook dat klinkt spectaculair, maar nee, je kan niet je eigen racebanen bouwen. Iets wat overigens wel in eerdere delen kon. Nee, Race Creator is eigenlijk gewoon een mooie naam voor iets dat al jaren gewoon custom race wordt genoemd. Je kan een klasse en circuit kiezen, en dat is het wel. Opvallend is wel dat een evenement met meerdere races achter elkaar dan weer onmogelijk is, ondanks dat de career mode wel zulke evenementen ondersteunt.

Grid Legends is eigenlijk vooral veel van hetzelfde. Na vijf delen in de serie verwacht je wat nieuws, maar dat is afwezig of slecht geïmplementeerd. Over het algemeen houd je een game over waar je je best wel mee kan vermaken, maar dat neemt niet het gevoel weg dat je gewoon GRID uit 2008 met betere graphics zit te spelen. Ik klink misschien erg negatief, maar het is allemaal zo erg nog niet hoor. Eén van mijn laatste races vond plaats op het spectaculaire Mount Panorama in Bathurst, Australië. Met nog één rondje te gaan moest ik twee seconden goedmaken op de leider, dus ik moest perfect door het technische berggedeelte van het circuit komen. Ik ging er nog eens voor zitten om er keihard voor te gaan, maar voordat ik de kans kreeg, kreeg mijn tegenstander een klapband, vloog drie keer over de kop en eindigde in de grindbak. Welkom bij Grid Legends.