Boek: Dominique Prins - De kinderen? Die merken er niets van

Sander (Anju-Kafei)
Echtscheidingen zijn de afgelopen decennia uitgegroeid tot een heus cultuurfenomeen. Waar ze eerst enkel plaatsvonden als de thuissituatie in kwestie absoluut onhoudbaar was, wordt nu veel sneller voor deze radicale mogelijkheid gekozen. Ook flauwere en emotionelere argumenten, zoals het ‘niets meer voelen voor de partner’ en ‘het achterwege blijven van een financieel fijne toestand’, worden steeds vaker als plausibel gezien. In hoeverre dit een echtscheiding rechtvaardigt, is natuurlijk volledig persoonlijk en daardoor ook lastig aan te vechten. Eén ding staat echter vast: dit alles maakt het niet minder aangrijpend voor de kinderen die met een scheiding te maken krijgen. Iets wat wordt aangekaart in De kinderen? Die merken er niets van! van Dominique Prins.


Journaliste Dominique Prins heeft zelf een echtscheiding meegemaakt en weet dus ongetwijfeld waar ze het over heeft. Het boek doet echter geen beroep op haar eigen ervaring, maar op die van een veertiental volwassen personen. Personen, wier ouders in hun jeugd uit elkaar zijn gegaan. Prins laat hen aan het woord om zo een beeld te schetsen over wat een scheiding allemaal teweeg kan brengen bij een kind.

Interessante insteek
De uitwerking hiervan is niet onaardig. Het is behoorlijk helder geschreven en de verschillende ervaringen met echtscheidingen zijn afwisselend genoeg. Ook is het interessant dat gekozen is om de generatie 'scheidingskinderen' aan het woord te laten die op dit moment zelf volwassen is. Dit heeft bijvoorbeeld tot gevolg dat ze uit de doeken kunnen doen wat de echtscheiding voor invloed op hun leven heeft gehad. Dit is een punt waar nog relatief weinig aandacht aan wordt besteed. Veel eerder gaat de aandacht uit naar het moment van de scheiding zelf maar komen de gevolgen vrij weinig aan bod. Op dit vlak is het boek dan ook zeker de moeite waard.


Hier staat tegenover dat de persoonlijke verhalen iets te weinig tot leven komen. Dit komt vooral omdat gekozen is om de ervaringen te beperken tot een handjevol pagina’s per persoon. Hierdoor is het onmogelijk om een fatsoenlijk inzicht te krijgen in de daadwerkelijke situatie. Voor je er erg in hebt, lees je immers alweer over een volgend persoon. Echt diepgaand wordt het dan ook nergens. Het zou naar alle waarschijnlijkheid dan ook beter hebben uitgepakt wanneer Prins gekozen had om wat meer pagina’s uit te trekken om de verhalen uit de doeken te doen. Het onderwerp leent zich er in ieder geval uitstekend voor.

Mindere opbouw
Qua insteek hinkt het boek overigens een beetje op twee gedachten. Tussen de persoonlijke verhalen door, heeft Dominigue Prins deskundig commentaar en handige adviezen geplaatst. Hier is waarschijnlijk voor gekozen om het totaalplaatje wat aantrekkelijker te maken. Toch pakt het niet al te best uit. Het betreft niet meer dan wat clichématige uitspraken. Kenmerkend hiervoor zijn de do’s en don’ts, waar hedendaagse psychologische auteurs een handje van hebben. Echt nuttig zijn ze in dit geval totaal niet en het zorgt er ook voor dat het ten koste gaat van de aard van het boek, ook al wordt de nadruk overduidelijk op de persoonlijke verhalen gelegd.

Uitgever: Elmar ISBN: 978 90 389 1958 4 Pagina's: 166
Waardering:

Kijk voor meer boeken in Boeken.