CD: Kaiser Chiefs - Off With Their Heads

Joost Melis (Pink_Floyd)
Het zou een spreuk uit Monty Python and the Holy Grail kunnen zijn. The Knights Who Say Ni al zwaaiend met hun zwaarden en roepend om "Shrubberies". En hoewel tevens gesitueerd in Engeland is "Off With Their Heads" de titel van de derde plaat van de Kaiser Chiefs. De titel komt eigenlijk van zanger Rick Wilson's vriendin die de stem van één of andere zangeres op de tv niet echt kon waarderen. "Off with her head" werd, ietwat vervormd, meteen door Wilson in de tekst van 'Like It Too Much' gestopt en later als albumtitel gekozen. Er kwam geen Seinfeld of Alice In Wonderland referentie aan te pas.


De Kaiser Chiefs hadden met hun tweede album al bewezen dat ze geen "one day fly" waren, maar om zich nu echt in de annalen van de muziekwereld te laten schrijven is continuïteit van kwaliteit wel vereist. Naar eigen zeggen miste Wilson iets op hun tweede geesteskind Yours Truly, Angry Mob. Het was een meer commerciële plaat waarop de hitpotentie van tracks belangrijk was. Ditmaal hebben ze de hitpotentie niet als één van uitgangspunten genomen, maar zijn ze terug gekeerd naar hun muzikale gevoelens. Dit betekent niet dat er geen top-zoveel tracks op de plaat staan. De eerste single 'Never Miss A Beat' is namelijk al een uitermate geschikt stuiterplaatje zoals we van de band wel gewend zijn.

Toch kennen de Kaiser Chiefs ook een andere kant, die ze bijvoorbeeld met 'Tomato In The Rain' aanwenden. Een mid-tempo track met een grauw achtergrondje en een diepere betekenis. De groep kan dus ook volwassener klinken (zo ook op 'Remember You're A Girl'), maar grijpt toch ook weer terug naar de stuiterrock met pompende melodietjes en schreeuwteksten die je zo onder de knie hebt. 'Like It Too Much' is een zo'n puur en simpel KC-nummer: kekke beat, aanstekelijk melodietje en gaan!


Toch hebben de mannen een gelaagd werkje afgeleverd dat niet vertrouwd op oude formules. 'Half The Truth' kent bijvoorbeeld een interessante versnelling om het muzikaal minder standaard te maken, 'You Want History' bevat drone-achtige electro-invloeden die de track inleiden. 'Spanish Metal' heeft een keyboardloopje met een Latin Mission Impossible-tintje. 'Addicted To Drugs' speelt met Robert Palmer's creatie en gooit er ter zijner tijd ook een jaren tachtig gitaartje tegenaan. 'Always Happens Like That' lijkt dan helaas wel de intro van een kindershow op televisie en is eigenlijk het minste nummer van de plaat.

Als geheel is het een redelijk goede en coherente plaat. Het zal echter minder hits opleveren als de eerdere twee en sommige tracks moeten echt even groeien. Het is een muntje op zijn kant voor eerdere liefhebbers: een geruststelling dat het geluid niet helemaal verdwenen is of een teleurstelling dat het energieke en hitgevoelige karakter is ingezakt.

Label: B-Unique Records Datum: Oktober 2008 Waardering: