Indie-ontwikkelaars zijn eigenlijk best zielig
De film/documentaire is al meer dan een jaar uit, maar dankzij de komst van Netflix in Nederland heb ik recent eindelijk Indie Game: The Movie gekeken. Nu heb ik me nooit zo heel erg bezig gehouden met indies, maar ik kwam er toch al kijkend achter dat ik een behoorlijk stereotype beeld van deze tak van de gamesindustrie had. Na anderhalf uur kijken kwam ik ook nog eens tot de ontdekking dat indie-ontwikkelaars eigen best zielig zijn.
Voor wie het niet weet, Indie Game: The Movie volgt de laatste stadia van de ontwikkeling van Super Meat Boy en Fez. Aan de ene kant zie je hoe Edmund McMillen en Tommy Refenes van Team Meat onder grote druk van Microsoft in een razend tempo Super Meat Boy moeten afmaken om nog op tijd te zijn voor de Summer Sale op Xbox Live Arcade. Daartegenover staat Phil Fish die niet alleen belaagd wordt door gamers over het feit dat hij al vier jaar bezig is met Fez en niets van zich laat horen, maar ook nog eens wordt dwarsgezeten door zijn voormalig zakenpartner die de release compleet kan tegenhouden.
Maar waar komt die opmerking dan vandaan dat indie-ontwikkelaars zielig zijn? Sowieso ligt er geen enkele sarcastische ondertoon in mijn gebruik van het woord zielig. Ik heb namelijk echt met ze te doen. Als Tommy Refenes in de film vertelt dat hij letterlijk geen geld meer heeft en dat zijn ouders een tweede hypotheek hebben moeten afsluiten om hem verder te kunnen laten gaan, krijg ik echt medelijden.
Daarnaast werd ik een beetje week van het zien van Phil Fish. Je ziet letterlijk hoe hij een game aan het maken is die recht uit zijn hart komt en hoe hard het bij hem aankomt als mensen hem hele nare e-mails sturen over de lange tijd die het duurt voor de game af is. Als hij dan uitlegt dat andere games er ook jaren over doen, maar dan wel met honderd man, dan hoor ik me wel gelijk denken: "Ja, waarom zou jij dan worden uitgescholden om het feit dat je vier jaar bezig bent?"
Sowieso zie je gaandeweg de film dat Phil Fish een raar ventje is. Niet alleen is hij bijna absurd begaan met zijn project, maar hij is ook nog eens zo onzeker als een tienermeisje dat niet aan het perfecte beeld voldoet. Als hij eindelijk Fez speelbaar heeft op de Pax East-beurs zie je hem compleet flippen als de demo letterlijk bij elke speler vastloopt en hij elke keer opnieuw moet opstarten. Daarnaast zie je hem volledig aan de hele game twijfelen, omdat één kereltje zegt dat hij de game maar stom vindt. De duizenden mensen ervoor die riepen dat de game supercool was zijn volledig uit zijn geheugen verdwenen.
Maar ik dwaal af. Ik was aan het vertellen waarom ik indie-ontwikkelaars zielig vind. Natuurlijk zijn Super Meat Boy en Fez leuke voorbeelden voor zo'n film en je ziet heel goed hoe ze constant moeten vechten en alles moeten geven voor de ontwikkeling. Maar zij zitten aan de juiste kant van de medaille. Beide games hebben het uiteindelijk heel goed gedaan en alle drie de mannen hebben er een leuke cent aan verdiend. De drie uit de film vind ik dan ook eigenlijk niet zielig.
Nee, het zijn al die andere indiemannen en –vrouwen die ik zielig vind. Die mensen die ook letterlijk hun laatste cent in een project hebben gestopt en die ook jarenlang in een sociaal isolement hebben geleefd, maar die geen wereldhit hebben gecreëerd. Al die mensen die er geen bakken met geld aan hebben overgehouden. Dat zijn de indie-ontwikkelaars waar ik echt mee te doen heb. Het heeft een beetje dat gevoel van alles geven en doen voor de liefde van je leven om vervolgens te horen dat je eigenlijk helemaal niet zijn of haar type bent.
Indie Game: The Movie heeft in ieder geval een behoorlijke indruk bij mij achtergelaten. Mijn stereotype van de bebrilde nerds die nog bij hun ouders wonen en eigenlijk helemaal geen vrienden hebben werd weliswaar redelijk bevestigd, maar toch heb ik veel meer gevoel gekregen bij de indies die het net niet halen. Ik wil dan ook iedereen oproepen om eens onder de bruggen en in de steegjes te kijken of je daar een indie-ontwikkelaar ziet liggen. Geef die mensen gerust een euro voor een kop koffie. Of koop gewoon eens wat vaker een indiegame, daar zullen ze vast ook heel blij mee zijn.
