Harry de Neonnazi

Arno (Arnohari)

Arnohari heeft 200.000 boeken verkocht en is daarom voor een tijdje verdiend op uitrustvakantie naar de VS. Hij verblijft in het huisje van zijn tweelingbroer Arnold, die nu voor een tijdje weer in Nederland is. Arnold neemt voor een paar weken de columns waar en vandaag vertelt Arnold over een klasgenoot van hem: Neonnazi Harry.

Harry had op zijn twaalfde al een baard en enorme bakkebaarden, ook aan de onderkant. In zijn bakkebaarden, aan de bovenkant, heeft hij een tijdje een zanglijster gehouden, omdat-ie dat geluid ’s ochtends zo mooi zuiver vond. Het was wel een albino-lijster. Harry hield niet van ‘brownies’. Harry was toen al een beetje racistisch.

Op zijn zestiende mocht Harry zich vier weken niet op school vertonen omdat hij zijn baard afschoor met de spoiler van de Porsche van het schoolhoofd. Dat was de officiële lezing. In de wandelgangen ging het gerucht dat hij na de openlucht-shaving Debby, de blonde lerares Praktische Biologie, in de kleedkamer van de gymzaal genomen had. Debby was toevallig ook het pauzespeeltje van het schoolhoofd. En dat wist Harry en het schoolhoofd wist weer dat Harry dat wist. Harry had de hele school verteld over witte vlekjes op het groene biljartlaken.

Harry zat op zijn 23e nog steeds op school. Als het aan het schoolhoofd lag, was hij lang geleden al weggestuurd. Maar Harry deed Debby en Debby deed het schoolhoofd daarna twee keer, op het biljart en in de Porsche. Ondanks hoge cijfers, vooral voor Europese geschiedenis en Praktische Biologie, bleef Harry ieder jaar zitten. Op zijn 23e was Harry dan ook de eerste leerling die op een Harley naar school kwam, met Deddy achterop, of voorop. Het schoolhoofd vond het wel prima. De pauzes duurden een uur.

In dat jaar begon Harry een lampenwinkeltje. Aan de doorgaande weg ergens in het oosten van Utah had hij een toonbank en magazijn. Hoewel er op een goede dag maar drie klanten in de winkel kwamen, leek hij toch veel winst te maken. Na drie maanden had hij een nieuwe Harley. Na een half jaar liep Debby in een bontjas over zijn erf, dat weer een jaar later plaats maakte voor een heus landgoed. De geruchten gingen dat er vier Mexicanen voor een hongerloon achttien uur per dag werkten.

Alberto Kipps, de undercover-journalist van een lokaal televisiestation kwam erachter dat Harry handelde in een populair, maar verboden type lampen. Harry verkocht lichtgevende hakenkruizen aan winkeliers, caféuitbaters, pomphouders en moteleigenaren. Steeds vaker verschenen die lampen op gevels van winkels en van de horeca. Dat viel ook Kipps op en hij deed zich voor als geïnteresseerde klant van Harry. Zo ontdekte en onthulde Kipps hoe Harry écht bekend stond: als Harry de Neonnazi.

Harry’s imperium stortte daarna in. Hij moest zijn landgoed verkopen. Zijn Harley werd in beslag genomen om een belastingschuld te kunnen betalen. Debby zag hem niet meer staan. Op zijn 24e kreeg Harry zijn schooldiploma. Het schoolhoofd stuurde hem discreet een zakje scheermesjes. Die avond vond de politie hem dood naast een kluisje op school. In het kluisje lag een dode, geschoren lijster. Zelfmoord, zo ging de officiële lezing. Maar heel Utah weet dat Debby de sheriff bijles geeft, terwijl het schoolhoofd en Alberto Kipps vanachter de tralies moeten toekijken. 

Uit DNA-onderzoek bleek overigens dat de baard van Harry afkomstig was van de onderkant van Dan, de zwarte conciërge.