Gezocht: Medicijn
Het wielrennen is ziek. Dood ziek. De ene na de andere complicatie openbaart zich. De machtstrijd tussen de ASO(organisator Tour de France onder andere) en de UCI. Enkele jaren geleden werd de Protour opgestart. Ploegen moesten een licentie kopen voor geld, veel geld. Deze licentie betekende dat ze mochten starten in de drie grote rondes en de belangrijkste klassiekers. Deze hele licentie is een wassen neus. De ploegen hebben een kat in de zak gekocht. Waarom? De machtstrijd tussen de ASO en de UCI. Unibet heeft een protour licentie maar mag in diverse wedstrijden niet starten. Een daarvan is de Tour de France. Waarom? Je mag geen reclame maken voor gokken in Frankrijk. Kent iemand Francaise des Jeux? Een bedrijf dat diverse gokspellen aanbiedt. Ze hebben een Protour licentie en moeten toegestaan worden door de UCI. De ASO weigert.
De machtstrijd openbaart zich ook op andere gebieden. Te veel informatie komt naar buiten tijdens de Tour de France. Sinkewitz werd tijdens een ‘Out of competition’ controle van de UCI op 8 juni gecontroleerd. Dergelijke resultaten horen binnen 15 dagen bekend te zijn. Wanneer werd het bekend? Tijdens de Tour de France in juli! Iets te laat. Dat duidt weer op de machtstrijd tussen de UCI en de ASO. De ASO wil nu blijkbaar UCI voorbijstreven. De machtstrijd zal dus nog enige jaren voortduren.
Dan is er ook de pers. Resultaten van doping onderzoeken komen vaak nog eerder in de krant dan dat de renner het zelf weet. Moreni reed de etappe nog terwijl iedereen al wist dat hij een positief plasje had afgeleverd. Dat is gewoon ronduit schandalig. Na een eerste test, de zogenaamde A staal, hoort sowieso nog een tweede test uitgevoerd te worden (de B staal). Is die test ook positief dan duidt dat op dopinggebruik en kan de rijder geschorst worden. Er is wat voor te zeggen om de rijder na een eerste positieve test al uit de tour te halen. Echter dan moet eerst de rijder en ploeg ingelicht worden. Daarna moeten zij laten weten of ze een contra-expertise willen. Willen ze dat zou eerst dat resultaat afgewacht moeten worden. Bevestigt deze test de eerste test dan moet de rijder geschorst worden en uit de wedstrijd gehaald worden. Daarna kan het gepubliceerd worden. Het blijft ronduit schandalig dat vertrouwelijke informatie meteen op straat ligt. Afgelopen jaar was hetzelfde het geval bij Landis. De resultaten waren al bekend. Er was nog geen contra-expertise uitgevoerd en naar nu blijkt heeft het onderzoeksbureau fout op fout gestapeld. Er waren stagiaires die tests hebben uitgevoerd waarvoor ze niet opgeleid waren of niet gemachtigd. Bovendien zijn er diverse andere fouten gemaakt. Dus: de pers speelt alsof ze roomser dan de paus zijn maar leggen zelf continu een bom onder het wielrennen.
Dan doping. Het is niet van deze tijd. Het is nieuw dat er een dergelijke heksenjacht ontstaat. Lance Armstrong is zeven jaar schuldig geweest zonder ooit een positief plasje af te leveren. Er ontstonden de wildste verhalen. Geen enkele werd ooit bewezen. Rasmussen is nooit positief getest maar toch was, en is, iedereen ervan overtuigd dat hij doping heeft gebruikt. Joop Zoetemelk is diverse malen betrapt op doping. Pemoline, hormonen… het kon niet op. Joop kreeg een tijdstraf en mocht weer doorgaan. Vergelijk toen met nu. Nu ben je schuldig zonder een positief plasje af te leveren. Toen was je schuldig, positief getest en mocht je doorfietsen. Dat was niet goed maar nu is het naar de andere kant door geslagen. In 1991 verdwijnt de hele PDM ploeg uit de tour. Ze bleken een maskeringsmiddel, bleek achteraf, gebruikt te hebben om het gebruik van doping te verhullen. Dat is nog nooit zo’n heisa geworden zoals bij Armstrong ontstond. Nogmaals: Armstrong is nooit positief bevonden. Het is evident dat doping genuttigd wordt door sommige wielrenners. Er zijn in het verleden en heden diverse malen rijders schuldig bevonden. In 1998 bleek er bij Festina een dopingnetwerk te zijn. In 2006 was er ‘Operacion Puerto’. Een hobby doktor die diverse wielrenners behandelde met bloedtransfusies en dergelijke. De zaak PDM uit het verleden toont aan dat georganiseerd gebruik ook niet nieuw is. Het is goed dat men er iets aan doet maar we slaan door! Er zijn renners die gebruiken. Het zullen er minder zijn dan voorheen mede door de vele controles en excessieve media aandacht. Nu is er echter meer heisa en zelfs om renners die nooit positief zijn bevonden.
Dan zijn er de renners. Die fietsen. Marc Lotz werd betrapt op het gebruik van doping en claimde op eigen houtje gehandeld te hebben. Moreni werd positief getest in de tour en claimde op eigen houtje gehandeld te hebben. De andere renners spreken er schande over en gaan weer fietsen. Zijn ze nog wel wijs? De sport waar zij maar ook wij als liefhebbers van houden wordt om zeep geholpen. Het ene schandaal volgt het andere op. De wielrenners staan erbij en kijken er naar. Ze zien een machtstrijd tussen de UCI en ASO… Ze staan erbij en kijk er naar. De pers weet de resultaten van doping tests eerder dan de renners zelf. De wielrenners staan erbij en kijken er naar. Deze apathische houding is nog erger dan het gebruik van doping. Wielrenners kunnen al deze commotie stoppen. Zij kunnen een einde maken aan de machtstrijd tussen de UCI en de ASO. Zij kunnen een einde maken aan de doping, de machtstrijd tussen de UCI en ASO, de pers die overal bommen neergooit en de doping netwerken.
Hoe kunnen de wielrenners er een einde aan maken? Door het heft in eigen handen te nemen. Het zijn nu individuen die niet verder kijken dan hun neus lang is. Cyclists of the World unite! De boegbeelden van het wielrennen moeten zich verenigen. Bedingen dat er een nieuw begin wordt gemaakt. Zij moeten achter gesloten deuren onderling alles op tafel leggen. Renners die nooit positief zijn bevonden maar wel doping hebben gebruikt moeten bekennen. Dan moeten ze zeggen hoe alles in zijn werk gaat en wie er bij is betrokken. Nogmaals: Alles achter gesloten deuren. De renners onder elkaar. Dan komt open en bloot hoe alles in zijn werk gaat. Dan kunnen ze als verenigd orgaan eisen stellen aan de organisators. Ze hebben nu de kennis hoe alles werkt en wie er bij is betrokken. Schoon schip maken onder managers, doktors en dergelijke. De renners die hebben durven bekennen worden niet bekend gemaakt. Met de organisators wordt afgesproken dat als er nog zaken bekend worden van die renners over het verleden dat het geen gevolg meer heeft in de toekomst. Er wordt een streep onder het verleden gezet. Pas dan kan de wielersport een stap voorwaarts maken. Het is bekend hoe het in zijn werk gaat en hoe men vermijdt positief bevonden te worden en dat kan gebruikt worden om betere controle systemen te ontwerpen. De renners vormen nu een blok en worden niet meer als speelbal gebruikt. De wielrenners hebben de macht. Wanneer gaan ze dat zelf beseffen?
Kortom: De wielersport heeft een medicijn nodig. Dat medicijn kan slechts van de wielrenners zelf komen. Het kan zo makkelijk zijn. Nu is het tijd om een einde te maken aan die apathische houding. Tijd om het heft zelf in handen te nemen en orde op zaken te stellen. Durven de wielrenners het aan? Kunnen ze het überhaupt? Laten we het hopen.
