Yfendo van Praag speelt eigen levensverhaal in I Don't Wanna Dance
Je eigen levensverhaal spelen in een bioscoopfilm. Dat doe je niet zonder risico en dat risico laat Yfendo van Praag op grandioze wijze zien. Hij speelt Joey en dat is een jongen die moet besluiten of hij uit de destructieve dans met zijn moeder stapt of bij haar blijft, ten koste van zijn eigen geluk. We spraken met Yfendo over de reis naar deze film en hoe zijn schokkende verhaal voorkomen zou kunnen worden.
Voor een groot deel heeft Yfendo dus meegemaakt wat op het scherm te zien is: "Dat vond ik heel therapeutisch, je staat een aantal weken op set en speelt wat je zelf hebt meegemaakt. Het was wel even wennen, want je speelt iets waar je al een tijd niet mee bezig bent geweest. Wat wel heel fijn was dat iedereen op set heel erg aanmoedigend was. Zo groeide ik weer in het verhaal en kon ik alles wat voorbij kwam echt een plekje geven." En tijdens die opnameperiode waren aardig wat lessen te leren: "Ik kwam op set als een onervaren acteur, nooit acteerschool gedaan, maar op de set waren de beste leraren zoals Romana Vrede en Daniël Kolf. Zij doen al een tijdje mee en ik heb onwijs veel geleerd van hen. Door die lessen kon ik mijn spel heel snel aanpassen."
Romana Vrede speelt Joey's moeder, waar het gezin een ondersteuning voor moet zijn, maar Joey ziet haar langzaamaan wegzakken: "Het was echt een cadeau om met Romana te mogen spelen. Ze heeft zoveel ervaring en dat is ook te zien in elke scène waar ze in zit. Daniël en Romana gaven mij de tools om ook beter te worden in elke scène." En die relatie op het witte doek was er niet zomaar, daar gingen goede gesprekken aan vooraf: "Romana en ik zijn met de scriptschrijver altijd in gesprek gebleven. Er is altijd met een respectvolle manier met mij en mijn verhaal omgegaan. Mijn moeder heeft de film inmiddels gezien en is ook supertrots hoe het geworden is."
Daniël Kolf laat een interessant personage zien in de vorm van iemand die plotseling weer terugkomt in het gezinsleven, waar hij niet altijd welkom lijkt te zijn. In die rol laat Kolf veel extremen zien: "Er werd ons altijd gevraagd om bij het script te blijven en specifiek aan mij om heel erg bij het personage Joey te geven. Daardoor werd al snel de energie die we elkaar konden geven gelijkgetrokken. Spiegelen gebeurde daarin niet, maar door elkaar uit te blijven dagen hielp je elkaar echt verder."
Het verhaal van Yfendo, en in de film Joey, is helaas een verhaal dat niet op zichzelf staat. Jeugdzorg die niet goed achter de deur kan kijken, jongeren die worden verwaarloosd, het komt nog vaak in het nieuws. Het blijf daarom belangrijk om dit soort verhalen te vertellen: "Ik zie mezelf als een drager van dit verhaal en mensen die dit hebben meegemaakt kunnen misschien door het zien van deze film dit een plek geven. De rust keert hopelijk terug in het leven van die mensen en ze motiveren om echt door te gaan. Als ik maar iemand met deze film kan helpen is dat een hele grote eer." Er wordt ook duidelijk aangetoond dat er fouten zijn gemaakt in het systeem destijds: "Om het systeem waarin Joey terecht komt te veranderen, moet je elk systeem ter wereld veranderen. Het begint daarbij dat iedereen een kans verdient, dat vind ik echt. Iedereen heeft dromen en niet iedereen heeft een gelijke kans om die dromen waar te maken. Als kind weet je niet wie jeugdzorg is, je ziet een heel team. Je ziet ook heel erg dat door hoe het systeem is ingericht dat je als kind niet altijd een stem hebt, of alleen pas achteraf. Kinderen moeten een stem krijgen in het huidige systeem."
Yfendo kreeg ook zelf inspraak in hoe zijn leven op beeld gezet zou worden: "Bij elke stap in het verhaal ben ik betrokken in het proces. De scriptschrijver Jeroen Scholten van Aschat en regisseur Flynn Von Kleist brachten mij altijd op de hoogte als er grote dingen aan het script waren veranderd en vroegen mij altijd of bepaalde dingen er wel of niet in konden. Toen ik het laatste script zag, wist ik echt dat het ging beginnen. Dat zorgde ervoor dat ik gelijk in een gefocuste modus kwam." En in deze film zit ook iets wat jongeren mee kunnen nemen in deze tijd: "In deze periode heeft iedereen ter wereld tijd voor zichzelf nodig. Deze film laat zien dat je altijd sterk in je schoenen moet blijven. You do you, er is maar een persoon zoals jij."
De weg naar het witte doek werd vooraf gegaan door de korte film Kraaiennest uit 2018. Er zijn diverse aspecten uit deze korte film uitgebreid in deze lange speelfilm: "Als je naar de film kijkt, heeft Kraaiennest de aanleiding gegeven voor Flynn om deze film te maken, omdat er zo veel aandacht kwam voor die korte film. Als ik naar mezelf kijk is de toevoeging dat ik een voorbeeldfunctie kan hebben, maar tegelijkertijd zijn ook de mensen die je in de film ziet ook mensen die dicht bij mij staan. Ik heb die mensen mee kunnen nemen in de film en dat is voor mij een hele grote toevoeging. Zonder hen had dit verhaal nooit een rode draad gehad."
En de les die Yfendo meeneemt uit deze hele periode waarin hij constant zijn verhaal vertelde? "Nooit opgeven. Dat werd mij wel altijd verteld, maar ik zie het nu als ik terugkijk ook in. Ik heb kunnen en mogen groeien in wie ik nu ben."
I Don't Wanna Dance draait vanaf nu in de bioscoop.
