[1995] Jean Alesi zijn eerste grandprixoverwinning
Deze week staan FOK! en 3FM in het teken van de jaren 90. Niet alleen is er een speciaal forum waarin we terug kijken naar die mooie jaren, The Nineties, ook hier op FOK!sport blikken we terug naar een aantal bijzondere sportmomenten uit de 90's. Vandaag blikken we terug op de allereerste grandprixoverwinning van Jean Alesi.
Toen Jean Alesi in 1989 debuteerde in de Formule 1 was meteen duidelijk dat er een nieuwe talentvolle coureur was bijgekomen. In zijn eerste race werd hij in een Tyrell meteen vierde. De start van zijn eerste volledige seizoen in 1990 was ronduit spectaculair.
Na een vierde plaats bij de kwalificatie van de grand prix van de Verenigde Staten in Phoenix wist de jonge Fransman met een superstart de kop te pakken. Samen met Ayrton Senna vocht hij een verbeten gevecht uit voor de koppositie. Uiteindelijk moest hij Senna voor laten gaan maar hij wist wel beslag te leggen op de tweede plaats. De naam Alesi was definitief gevestigd in de Formule 1. Hij zou een gouden toekomst tegemoet gaan.
Na het geweldige seizoen kon Alesi kiezen uit vele goede teams. Uiteindelijk koos hij voor Ferrari, een team dat in die tijd om de wereldtitel meestreed. Helaas voor Alesi kwam hij precies op het verkeerde moment binnen. Vanaf het moment dat hij voor het Italiaanse team reed, zakte het team naar de middenmoot. Hierdoor kon Alesi lange tijd niet meestrijden om de wereldtitel en bleef hij jarenlang zonder overwinning. Vaak zat hij er dichtbij maar dat laatste stukje geluk bleek steeds te ontbreken. Door zijn spectaculaire rijstijl was hij echter wel enorm populair bij de Ferrari-fans.
Maar gelukkig werd het wachten beloond. In 1995 op 11 juni, de dag dat hij zijn 31ste verjaardag vierde, stond hij aan de start van Grand Prix van Canada. Alesi mocht vanaf de vijfde plek vertrekken. Het grootste deel van de wedstrijd lag Michael Schumacher aan kop. Achter hem was de jarige bezig aan een mooie opmars. Eerst ging hij met een mooie uitremactie teamgenoot Gerhard Berger voorbij. Tegelijkertijd zag hij voor zich de Schot David Coulthard van de baan af spinnen. Hiermee reed hij zich dus naar de derde plaats in de race.
Zijn volgende doel was Damon Hill. Langzaam dichtte hij het gat naar de Brit en na estien ronden ging hij Hill vlak voor de hairpin voorbij. Schumacher was toen al meer dan acht seconden weggereden bij het groepje achtervolgers en leek lange tijd op de overwinning af te stevenen. Maar toen de Duitser op een ronde of tien van het einde ineens stilviel met versnellingsbakproblemen kon Alesi hem voorbij en de koppositie pakken. Schumacher wist nog wel de pitsstraat te bereiken en kwam uiteindelijk nog wel als vijfde aan de finish.
Die koppositie liet hij niet meer los en na 68 ronden passeerde Alesi de streep als winnaar. Zijn allereerste overwinning was een feit. Juichend kwam de Fransman over finish, langs de pitmuur waar de uitbundig juichende Ferrari-monteurs stonden. De uitloopronde werd een ware ereronde, de fans op de tribunes gunden het Alesi enorm en de jarige coureur zat met tranen in zijn ogen in de racewagen. In die uitloopronde viel ook nog eens zijn Ferrari stil, de benzine was op. De enthousiaste Fransman sprong op zijn auto en vierde zijn feestje met het publiek. De als vijfde gefinishte Schumacher bood de winnaar een lift aan. Alesi sprong achterop de Benetton en bereikte zo al verder feestend de pitsstraat.
Alles leek zo eindelijk samen te komen voor Jean Alesi. Wat de overwinning extra bijzonder maakte was dat hij de overwinning behaalde op het circuit wat de naam van de legendarische Ferrari-coureur Gilles Villeneuve draagt. Een man die ook bekend stond om zijn spectaculaire rijstijl en eveneens met het sindsdien legendarische startnummer 27 reed.
Uiteindelijk bleek dit niet alleen de eerste maar ook de laatste grandprixoverwinning van Alesi in de formule 1. Maar voor velen was en bleef hij één van de favoriete coureurs van de jaren 90.
Een korte samenvatting van de race:
