Agony

Hoewel Agony al eind 2016 zijn doel heeft bereikt op Kickstarter, ben ik pas een paar maanden geleden achter het bestaan van deze game gekomen. De hype was de afgelopen tijd dan ook niet te missen. Een werkelijk gruwelijke survival-horror game die zich afspeelt in de hel. En de hel is geen prettige plek met demonen die arme zieltjes martelen en succubi die moordlustige orgies houden – om maar wat te noemen. Ontwikkelaar Madmind Studio is volledig losgegaan op hun concept van de hel. Uiteindelijk heeft dit ertoe geleid dat ze de grafische gruwelijkheden wat moesten inperken, omdat Agony anders niet door de PEGI-keuring zou komen en een release op consoles uitgesloten zou zijn. Angstaanjagende goreporn? Mijn interesse is gewekt.

Agony

Welkom in de hel
Na een korte intro-video word je als naamloze martelaar wakker in de hel. Wie je bent weet je (nog) niet, wat je gedaan hebt om in de hel te belanden ook niet. Je staat voor de poort van de hel. Je loopt langzaam richting de deuren, schijnbaar op je dooie gemak. De loopsnelheid is namelijk traag. Onderweg pak je een fakkel op, nogal houterig. De besturing is met recht log te noemen. Hier heb ik echt even aan moeten wennen. Gelukkig kun je een licht sprintje trekken, zolang je dat volhoudt met je minieme longinhoud. Je fakkel gooi je in een vuurpit en de deuren gaan open. Je komt binnen in een ruime hal. Hier vind je je eerste brief, geschreven door een zekere K.N. Hij heeft het over een demonisch ritueel met mensenharten en geeft zo een aanwijzing hoe je verder kunt. De toon is gezet.

Hoewel de graphics niet mee kunnen komen met hedendaagse standaarden, ademt Agony een en al sfeer. Bloed, vuur, stapels skeletten en rottende lijken, dode baby’s die aan hun navelstreng aan het plafond bungelen, mensen die gemarteld worden, gangen die bestaan uit gigantische schijnbaar levende ledematen: precies zoals je zou verwachten in de hel. Daarnaast komen de nodige Escher-esque passages voorbij waarbij je ineens een pad de muur of het plafond op volgt. Bovendien wil het beeld nog wel eens vervagen en flikkeren en kom je als in een hallucinatie ineens op een andere plek terecht. Of de gang die je net doorlopen hebt is ineens een onbeweegbare muur. Voeg daar de ijzige doodskreten van martelaren en het gewelddadige gegrom van allerhande demoongespuis aan toe, en je weet dat het geen wandeling in het park wordt. Er is duidelijk veel aandacht besteed aan de aankleding en het leveldesign. Niet dat je hier direct bang van wordt, maar het geeft zeker een onebehaaglijk gevoel. Om je echt de stuipen op het lijf te jagen is nog een ander element nodig: dreiging.

Agony

Prepare to die
Die dreiging komt langzaam op. Pas na een goed uur spelen komt de eerste demoon in beeld. Officieel heet deze een Onoskelis, maar ik noem haar liefkozend vaginademoon. Hoewel mijn vriendin ze meer vindt lijken op een vleesetende plant, is de inspiratie van de ontwikkelaar mijns inziens duidelijk. Je hebt geen mogelijkheid om je te verdedigen, dus er zit niets anders op dan te sluipen, adem inhouden en verstoppen. De vaginademoon is blind, dus als je stil bent moet dat lukken. Een perfecte survival-horror situatie zou je zeggen. Maar helaas, ik weet niet hoe ze het doet, maar al van veraf weet de demoon mij te vinden. En snel dat ze is! Wegrennen en verstoppen is er niet bij, zodra ze je positie weet ben je dood. Dit neemt de spanning van opgejaagd worden behoorlijk weg. Leuk die ingenieus geplaatste verstopplekken, maar ik heb er over het hele spel misschien twee daadwerkelijk gebruikt. Al gauw was mijn tactiek om of op hoop van zegen te sprinten, of als het echt niet anders kon extreem langzaam en voorzichtig te sluipen.

Wat gebeurt er als je doodgaat in de hel? Het is niet alsof je dubbel dood kunt gaan. Als je gegrepen wordt door een demoon, dan gaat je ziel op zoek naar een nieuw omhulsel. Een beetje à la Geist neem je dit over om nog een poging te wagen. Op papier is dit een leuk concept, al loopt het in de praktijk een beetje spaak. Zeker later in de game hebben veel martelaren een zak over hun hoofd. En laat dat je nu net ervan weerhouden ze over te nemen. De zak is van iemands hoofd te trekken, maar eer dat je dat kunt doen ben je al zo ver in het level dat het meer een back-up is dan een leuk gameplay-element om verder te komen. In het begin kun je alleen andere lotgenoten overnemen, maar later word je sterk genoeg om bezit te nemen van demonen, zij het voor korte tijd. Wil je langer de demoon uithangen, dan moet je martelaren vermoorden. Aangezien je uiteindelijk alleen als martelaar verder komt in de game, is dit echter een nogal vreemde en niet aan te raden tactiek. Op sommige punten wordt doodgaan innovatief gebruikt om voortgang te boeken, maar er had meer in gezeten.

Agony

Naast het ontwijken van demonen, ben je bezig met het oplossen van puzzels en het vinden van verschillende collectibles. Puzzels stellen niet meer voor dan het vinden en verven van het juiste symbool – met je eigen bloed – of het verzamelen van een bepaald aantal mensenharten. Collectibles zijn er in de vorm van lugubere brieven, beeldjes en schilderijen. Er is zoveel te vinden dat ik in mijn eerste playthrough nog niet eens een kwart heb verzameld. Zo vond ik ergens halverwege het eerste level zomaar een hart. Na de ruimte verder doorzocht te hebben, had ik ineens drie harten verzameld. Plots zag ik een standbeeld waar ik deze kwijt kon. Nu krijg ik vast een beloning, dacht ik nog voordat het standbeeld tot leven kwam en ik bruut in elkaar getimmerd werd door een demoon. Na een leuk puzzelgevecht, delfde de demoon het onderspit en kon ik mijn beloning – een 3D-model dat je in het hoofdmenu bekijkt – in ontvangst nemen. Dit gevecht was volkomen optioneel. Ik had de deur die ik eigenlijk door moest gaan al lang geopend en een argeloze speler die zo snel mogelijk door de game heen wil, had deze puzzel totaal gemist.

Je gaat sowieso content missen, want sommige deuren zijn pas te openen nadat je het verhaal een keer hebt doorgespeeld. Dan ontgrendel je de zogeheten Succubus Mode, waarin je als een succubus nogmaals de levels doorkruist en andere paden bewandelt en ruimtes bezoekt. Bovendien kent Agony meerdere eindes.

Agony

Geen AAA
De gore is dus uitstekend, maar bij de gameplay komen de eerste gebreken naar voren. Helaas schort het aan nog meer dingen die onder te brengen zijn onder de noemer ‘het is simpelweg geen AAA-game’. Zo zijn er nog de nodige bugs te vinden. Ik heb meerdere malen een martelaar overgenomen die maar niet in beweging kwam, of mijn ziel wilde nadat ik de dood had gevonden geen kant op. Een eerder checkpoint laden is de enige optie. Daarnaast is de platforming gewoon slecht. Dat je tijdens een achtervolging meermaals vast komt te zitten tegen een klein obstakel en daardoor de hele achtervolging plus tussenscène opnieuw moet spelen, kan eigenlijk niet. Bovendien is de game een paar keer helemaal gecrasht. Gelukkig is de voortgang die je maakt definitief, dus je hoeft niet opnieuw deuren te openen of puzzels op te lossen. Toch maakt dit alles de game doorspelen een frustrerende onderneming. Patches zijn in de maak, belooft de ontwikkelaar. Hoewel deze hopelijk de vervelende bugs verhelpen, zal er aan de gameplay zelf waarschijnlijk weinig veranderen. Dus dan gaat het van buggy matige game, hooguit naar stabiele matige game. Het verhaal stelt uiteindelijk weinig voor en ook het eindgevecht is een domper van formaat.

Agony is op zijn best op de punten dat de game een simpele walking simulator is. De aankleding is namelijk geweldig en er zijn hele stukken waarbij je rustig door de levels loopt, “genietend” van het uitzicht, zonder lastiggevallen te worden door demonen. Voor mij zijn dit de momenten waarop dat de game echt schittert. Helaas komt hiermee ook het besef dat er zoveel meer in had gezeten als de gameplay beter was uitgewerkt. Geplaagd door haperingen, bugs, vreemde gameplaykeuzes, frustrerende platforming en het weinig interessante verhaal, is Agony tot het einde doorspelen een hels karwei.

Pluspunten
Minpunten
  • Leveldesign is prachtig, je waant je echt in helse sferen
  • Je lichaam verlaten om met je ziel verder te gaan wordt op punten innovatief gebruikt
  • Veel optionele puzzels en collectibles
  • Het achterliggende verhaal lijkt spannend ...
  • Verstopplekken zijn haast nutteloos, eenmaal opgemerkt door een vaginademoon ben je direct dood
  • Platforming werkt slecht
  • Demonen overnemen wordt enigszins ontmoedigd 
  • ... maar gaat uit als een nachtkaars
Gespeeld op PlayStation 4. Ook beschikbaar voor Xbox One en pc.