Salt and Sanctuary (Nintendo Switch)

Eind juli kwam ontwikkelaar Ska Studios vrij onverwacht met de aankondiging dat Salt and Sanctuary een week later voor Nintendo Switch zou verschijnen. Deze brute handgetekende 2D soulslike platformer ontving veel lof bij zijn debuut in 2016 op PlayStation 4, Steam en PlayStation Vita. Van mijn collega Kensuke kreeg de game toentertijd een nette 7, met als grootste kritiek dat deze wel erg veel door Dark Souls was geïnspireerd. Hoe doet de game het nu ruim twee jaar later op Nintendo Switch?

salt and sanctuary switch

Ikzelf ben in 2016 afgehaakt na de derde baas. Dark Souls 3 kwam rond dezelfde tijd uit en na deze met drie verschillende builds – quality, dex, pyro – doorgespeeld te hebben, was ik naarstig op zoek naar meer van hetzelfde. Al gauw kwam ik uit bij Salt and Sanctuary. Het ontwikkelaars-echtpaar James en Michelle Silva zijn namelijk erg openhartig over hun inspiratiebron voor deze game. “Just like Dark Souls", maar voor mij op dat moment toch net niet wat ik zocht. Nu ruim twee jaar later kan ik Salt and Sanctuary echter een stuk beter waarderen.

Want ja, de game heeft veel weg van Dark Souls. Je verzamel salt – souls – door vijanden te verslaan, je hebt sanctuaries – bonfires – waar je je healing items aanvult en stats levelt als strength, dexterity en endurance, de moeilijkheidsgraad is van het niveau ‘git gud’ en goed getimed wegrollen en stamina-management zijn van levensbelang. Een echte soulslike, dus. Met nadruk op ‘like’, want Salt and Sanctuary doet veel dingen toch net even anders.

salt and sanctuary switch

Zo heeft de game een geheel eigen handgetekende grafische stijl. Ik moet zeggen dat je eigen personage en alle menselijke NPC’s een groot ‘je vindt het mooi of je vindt het lelijk’-gehalte hebben. Ik neig zelf meer naar dat laatste, maar door de ruime verscheidenheid aan monsterlijke vijanden, bazen en omgevingen die wel erg mooi zijn vormgegeven, is hier gemakkelijk doorheen te kijken. Wel valt op dat de game erg donker is. Handheld heb ik de helderheid van mijn Switch vaak niet hoger dan driekwart, maar voor deze game zet ik de helderheid vol open. En dan nog zijn sommige gebieden erg donker en komen ze hierdoor minder goed uit de verf. Gelukkig is de game niet veeleisend voor de accu. Waar een Octopath Traveler m’n Switch in een uur of drie of hooguit vier leeg trekt, doet Salt and Sanctuary op volle helderheid hier wel een uur of vijf over.

Een ander verschil waar je niet omheen kunt, is dat Salt and Sanctuary een 2D-game is. Dit levert beperkingen op in het leveldesign. Naast dat sommige gebieden dus erg donker zijn, zijn ze ook niet allemaal even geïnspireerd. In totaal zijn er 23 verschillende gebieden, waarvan er zeker een handjevol voor mijn gevoel hadden kunnen worden weggelaten. Net als in (de eerste) Dark Souls hebben ze bij Salt and Sanctuary de spelwereld erg open gehouden. In het begin is de game nog vrij lineair, maar halverwege wordt de wereld volledig open gegooid, waarna het zoeken wordt naar het volgende gebied of de volgende baas. Door de afwezigheid van een map is navigeren door de 2D-wereld soms een hele opgave.

Een opgave die wel wat aangenamer gemaakt wordt door de gameplay. Want ook op de Switch speelt Salt and Sanctuary ontzettend lekker weg. Je personage reageert adequaat op de knoppeninvoer en de combat voelt strak en krachtig. Bovendien kun je helemaal losgaan wat betreft build. Wil je een glass cannon met een warhammer, een volledig in heavy armor uitgeruste turtle, of juist een long range mage? Het is allemaal mogelijk door de uigebreide skill tree en de verschillende Creeds.

salt and sanctuary switch

In de skill tree level je niet alleen de stats, maar maak je ook keuzes wat betreft de wapens en uitrusting die jouw personage kan hanteren. Want wapens en armor hebben geen stats-vereisten, maar behoren tot een bepaalde klasse. De mogelijkheden zijn talrijk en Salt and Sanctuary gaat hierin verder dan de standaard strength-, dex-, quality-, int- en faith-builds van Dark Souls. Bij mij kwam het er uiteindelijk op neer dat mijn personage naakt rond huppelde met een zo groot mogelijk wapen. Een greatsword voor alles zonder, een warhammer voor alles met harnas. Het fijne is tevens dat je snel kunt wisselen tussen twee verschillende wapenuitrustingen en dat degene die je niet gebruikt ook niet meetelt voor je totale gewicht.

Creeds zijn de verschillende religies die je aan kunt hangen in de game. Elke Creed geeft je toegang tot specifieke items, wapens en NPC’s. Over het hele eiland vind je verlaten sanctuaries die je op kunt eisen in naam van jouw Creed. Hier kun je vervolgens offers brengen in de vorm van beeldjes die symbool staan voor verschillende NPC’s, zoals een gids, een wapensmid, een leider of een huurling. Al deze NPC’s geven weer kleine buffs voor het gebied waar de sanctuary zich in bevindt. Er is per sanctuary plek voor maar vier NPC's, dus dat wordt keuzes maken. Door bijvoorbeeld het uitvoeren van missies als ‘versla zoveel van dit type vijand’ en het inleveren van de overblijfselen bij een leider verhoog je jouw Devotion-niveau en speel je Creed-specifieke items vrij. Zo nu en dan vind je echter een sanctuary die al ingenomen is door een andere Creed. Je hebt dan de keuze om je te bekeren, de sanctuary alsnog op te eisen voor je eigen Creed middels een (zeldzaam) item, of niets te doen. Doe je niets, dan worden je healing items netjes gevuld, maar zul je daar nooit NPC’s kunnen oproepen.

salt and sanctuary switch

De huurling-NPC maakt het overigens mogelijk om lokale multiplayer te activeren in Salt and Sanctuary. Als je wilt kun je de gehele game – afgezien van de laatste paar minuten – samen met een vriend doorlopen. Hier zitten wat haken en ogen aan, want je moet eerst een tweede personage aanmaken in de singleplayer alvorens je dit personage op kunt roepen. Heb je dit gedaan, dan werkt de multiplayer op zich prima. Bazen en vijanden slaan wat harder en als je wilt kun je je buddy ook uitdagen voor een een-op-een-duel. Voor de multiplayer heb je wel een extra setje Joy-Con nodig, of een extra Pro controller. En let goed op dat de tweede persoon geen belangrijke items of sleutels oppakt. Het schijnt dat dit de eigen game van de tweede persoon ernstig kan breken, omdat deze items dan niet meer in zijn of haar wereld verschijnen. Het blijft een spel ontwikkeld door twee mensen, dus dit soort bugs zijn haast onvermijdelijk.

salt and sanctuary switch

Over bugs gesproken, hoewel de Switch-versie voor 99 procent soepel draait, zijn er wel af en toe schermglitches zichtbaar geweest tijdens mijn playthrough. En dan met name met de Switch op de televisie aangesloten. Bij de overgang van een sanctuary naar de wereld flitste er wel eens een blauwe waas over het beeld, of verschenen er vreemde artefacten en tekens in de achtergrond. Dit was echter heel sporadisch en heeft de game nooit onspeelbaar gemaakt. Wat wel jammer is, is dat de in-game speeltijd lijkt door te lopen als de Switch in slaapstand staat. In vier dagen tijd stond mijn savefile op ruim 90 uur. Toegegeven, ik heb bijna non-stop gespeeld, maar bij lange na geen 90 uur in vier dagen.

Al met al is Salt and Sanctuary gewoon een ijzersterke game die niet baanbrekend is maar zeker wat toevoegt aan de immer groeiende verzameling soulslikes. De originele releasedatum was voor mij niet ideaal, want dat was net op het hoogtepunt van mijn Dark Souls-obsessie. En eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat dat niveau niet gehaald wordt, noch dat gevoel geëvenaard. Maar de mix van strakke, uitdagende gameplay, de vele toffe bazen, een eigenzinnige en veelal mooie grafische stijl en vooral de mogelijkheid van uiteenlopende builds, maakt Salt and Sanctuary een uitstekende game die ik waarschijnlijk nog vele malen zal doorspelen.

Pluspunten
Minpunten
  • Strakke, krachtige gameplay
  • Veel verschillende builds mogelijk
  • Creeds geven interessante spelmogelijkheden
  • De game is erg donker
  • Niet elk gebied is even geïnspireerd
  • Geen in-game map
Gespeeld op Nintendo Switch. Ook beschikbaar voor PlayStation 4, PlayStation Vita en pc.