Ni no Kuni 2: Revenant Kingdom

Japanse RPG's zijn dood. We hebben deze zin zo vaak gehoord of gelezen. Toegegeven, er zijn heel veel standaard RPG's met wat fetch quests gecombineerd met turnbased gevechten en een maar matig verhaal. Voeg daarbij wat goedbedeelde doch schaars geklede dames om die digitale pijn te proberen te verzachten en je hebt een typische JRPG. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen, en de meest recente is Ni no Kuni 2: Revenant Kingdom.

Ni no Kuni heeft om meerdere redenen een speciale betekenis voor me. De eerste game is gemaakt in samenwerking met Studio Ghibli, een animatiehuis dat in Japan enorme hits heeft gescoord met My Neighbour Totoro, en zelfs een Oscar gewonnen heeft met Spirited Away. Deze feelgood-tekenfilms zijn een aanrader op zich en de meeste heb ik wel gezien en op DVD. De tweede reden is dat de eerste Ni no Kuni aangekondigd werd op de eerste Tokyo Game Show die ik bezocht als consument. Dat bezoek is al een blog op zich. Korte versie: ik zag dat toverboek dat je moest gebruiken in het spel, ik zag een JRPG in Ghibli-stijl, ik was verkocht. Alleen kwam het spel voor heel lang niet naar het westen. Eenmaal er een ietwat andere versie aangekondigd was voor het westen waar het boek niet meer zo'n grote rol in speelde en na het onvermijdelijke dansje op straat heb ik zonder twijfel de Limited Edition besteld. Want daarin zat toch die Wizard Companion, het toverboek. Dit staat na al die jaren nog steeds in mijn boekenkast. Als fan was ik dus enorm blij dat Ni No Kuni een vervolg kreeg.

Ni no Kuni: Revenant Kingdom - Asianlike city (Foto: Bandai Namco)

Na twee keer uitstel van de game is het zo ver: ik krijg de meest uitgebreide perskit ooit binnen en natuurlijk ben ik superblij met het muziekdoosje, popup diorama, soundtrack en de making-of op Blu-Ray, maar waar is de game? Nooooooooooooooo!!!! Een appje of twee later leert me dat er iets mis is gegaan. Opsturen? Nee, ik kan niet wachten tot na het weekend! Kortom, een dag later ben ik na mijn werk naar het PR-bureau van de uitgever gereden om het spel op te halen. Gelukkig is dat nog redelijk in de buurt. Goed, tijd om me op te sluiten om te gamen, mijn vrouw begrijpt me vast wel.

Ni No Kuni 2: Revenant Kingdom begint met een staatsgreep in de stad Ding Dong Dell die we kennen uit het eerste deel. De knaagdieren willen het koninkrijk van de katten omver werpen en vermoorden zonder geweten iedereen die dat zou kunnen tegenhouden. Evan Pettiwhisker Tildrum is de prins en de troonopvolger. Hij is net zijn vader verloren, zjn moeder is dood en nu zitten de ratten achter hem aan om hem te vermoorden en zo de bloedlijn van de koning te beëindigen. Roland is een baas van een bedrijf in een andere wereld, maar net tijdens de staatsgreep in het paleis wordt hij in de kamer van Evan geteleporteerd. Met zijn hulp vlucht Evan en staat hij met Roland voor een moeilijke taak: een nieuw koninkrijk bouwen waarin iedereen gelukkig is. En oh ja, iets met knaagdieren stoppen.

Ni no Kuni: Revenant Kingdom - Brineskimmer (Foto: Bandai Namco)

Over de presentatie kan ik heel kort zijn. De graphics en de soundtrack zijn prachtig, sfeervol, kwalitatief en op mijn PlayStation 4 Pro nog in 4K ook. Nu is een korte mening maar kort, dus dan ga ik miereneuken om toch wat uitgebreider te zijn. Ik heb af en toe wat gestotter gezien, als mijn team flink tekeerging met spreuken, speciale slagen en veel vijanden in beeld. Het komt sporadisch voor, maar toch. Wat ik ook jammer vind, maar dat is meer een wens: de dialogen in filmpjes zijn compleet gesproken, top. Maar bij sommige ingame gebeurtenissen hoor je alleen wat kreten en moet je meelezen. Nu zou het enorm veel werk zijn om alle dialogen gesproken te hebben tot aan winkeliers aan toe, dat snap ik. De belangrijke gebeurtenissen die te maken hebben met het verhaal zouden dit dan wel weer mogen hebben.

In Ni no Kuni 2: Revenant Kingdom hoef je niet zo bizar veel te grinden als in het eerste deel. Het grote probleem daar waren de beestjes die je ving in de wereld. Een baas was bijvoorbeeld zwak tegen vuur, dus ging je voor je dat gevecht begon allerlei beestjes die van het vuurtype waren vangen en trainen. Dit Pokemon-systeem is verdwenen in dit deel. Nu zijn er Higgledies, wezentjes van een bepaald type. Deze speel je vrij door een missie te doen of tijdens het verhaal. Je hoeft ze niet te trainen. En dat scheelt heel veel tijd. De eerste Higgledies die je tegenkomt zijn wit. Deze rennen mee het gevecht in en op het moment dat er een cirkel om hen heen komt moet je die cirkel inlopen en op de actieknop drukken. In het geval van de witte Higgledies verschijnt er een kanon waarmee zij de tegenstanders beschieten. Zo zijn er groene Higgledies die een genezend schild opgooien, donkere maan-Higgledies die zwarte magie gebruiken om tegenstanders te verslaan en nog meer types en aanvallen. Het maakt het vechten veel meer dan alleen maar hack&slash, de Higgledies zijn echt nuttig.

Ni no Kuni: Revenant Kingdom - Higgledies (Foto: Bandai Namco)

Evan en zijn medestanders hebben elk drie wapens. Elk wapen bouwt een speciale meter op, die je op commando kunt gebruiken. Soms is het dus handig een meter naar 100% te brengen en dan te wisselen van wapen om dat ook op te laden. Zelf vind ik het wisselen juist handig omdat ik verschillende types wapens onder een knop heb. Een wapen met vuur, een wapen met vrieskou en een domweg sterk wapen en je bent al goed voorbereid op verschillende soorten tegenstanders. Alleen de inventaris wordt een groot zooitje, zeker als je bijvoorbeeld eens gaat kijken welke beste wapens je aan iedereen kan geven. Ik heb vaker gehad dat ik een wapen van Evan aan Roland gaf, zonder dat het systeem aangaf dat het wapen al in gebruik was. Het is te zien, maar in de gauwigheid gaat het wel eens mis.

De besturing van Ni no Kuni 2: Revenant Kingdom is even onder de knie krijgen, maar dat is niet enorm moeilijk. Je hebt gewone aanvallen onder de vier actieknoppen en als je een rechterschouderknop ingedrukt houd veranderen deze in speciale vaardigheden. De linkerschouderknop is er om te blokken of om te rollen. Het vechten is dan ook realtime, dus geen rustig nadenken in jouw beurt in deze JRPG. Als je rondloopt in een level en een tegenstander tegenkomt dan is er geen laadtijd en zit je meteen in het gevecht, erg prettig. Als je op de wereldkaart rondloopt dan krijg je na een niet noemenswaardig laadscherm het gevecht. Fijn is het dat er op de wereldkaart allerlei waypoints te vinden zijn. Je hoeft dus geen hele eind terug te lopen als je gevraagd wordt om in plaats x iemand wat te vragen.

Ni no Kuni: Revenant Kingdom - Battle (Foto: Bandai Namco)

Level-5, de maker van het spel, heeft dus vooral geluisterd naar het commentaar op het eerste deel. Minder grind, meer actie. Nu zijn de standaard gevechten nog niet heel lastig en als je een uur in een bos loopt ben je wel klaar met de tegenstanders daar. De interessante tegenstanders zie je al van ver op de kaart en zijn krachtige vijanden, in het begin ben je daar nog wat te zwak voor. De bazen die je tegenkomt via het verhaal zijn dan vaak leuke gevechten, elk met weer een andere mechaniek om te winnen. Het is overigens niet altijd vechten, er zit ook een puzzelelement in het spel. Zo moet je bewijzen dat er vals gespeeld wordt in een gokstad, dus je moet op onderzoek uit. Verwacht geen hersenkrakers, maar wel een leuk stuk verhaal en natuurlijk eindigt het met een draak van een gevecht. Letterlijk.

Er is veel meer afwisseling te vinden. Op de kaart kom je soms vlaggen tegen. Dat wil zeggen dat er iets te doen is om je eigen koninkrijk op te bouwen. Evan moet materialen vinden, vijanden verslaan en weet ik wat meer om zijn doel van een vreedzaam rijk te halen. Deze skirmish gevechten spelen weer compleet anders. Je loopt op het veld, met maximaal vier eenheden om je heen. Door ze zo te roteren kun je zorgen dat bijvoorbeeld een rode eenheid vooraan loopt, die sterk zijn tegen vijanden met hamers. Die zijn namelijk oertraag. Zo zijn er vele soorten vijanden en je moet op een taktische wijze rouleren om de overhand te hebben. Erg leuk gedaan, en het verandert de gameplay van het verhaalstuk compleet.

Ni no Kuni: Revenant Kingdom - Kingdom Mode (Foto: Bandai Namco)

Ni no Kuni 2: Revenant Kingdom heeft een mooi gepresenteerd verhaal. Fantastische graphics, mooie muziek. Het eerste deel wordt op originele wijze aangestipt in een puzzel, waardoor ik dat stuk met nog extra veel plezier gespeeld heb. Er is veel variatie in gameplay door de standaard gevechten af te wisselen met speciale gevechten en bazen en dan nog de skirmish gevechten. Er zijn ook missies die op papier saai lijken, maar eenmaal bezig heb ik elke avond nog het "oh is het al zo laat"-moment gehad als ik op de klok keek. Ni no Kuni 2: Revenant Kingdom is een goede JRPG, wie zegt dat dat genre dood is? Level 5 bewijst dat er nog genoeg leven in JRPG's zit, als je als ontwikkelaar er maar aandacht en liefde aan geeft. En dat hebben ze hier gedaan. Wil je het alleen voor het verhaal spelen, dan is er weinig grind en een prima snelheid zonder in herhaling te vallen of saai te worden. Wil je platinum, dan mag je natuurlijk langer aan de bak. En met alle plezier, want voor mij is het nu al 'RPG of the Year'.

Pluspunten
Minpunten
  • Presentatie in graphics en muziek
  • Variatie in gameplay
  • Meer actie
  • Ingame dialogen hadden gesproken mogen zijn
  • Inventaris is na een tijdje een zooi
Gespeeld op PlayStation 4, ook verkrijgbaar op pc.