Ninja Turtles: Out of the Shadows
Hoewel de tweede Ninja Turtles qua verhaallijn, toonzetting en humorniveau een verbetering is ten opzichte van het twee jaar geleden verschenen eerste deel, is Out of the Shadows nog steeds niet perfect. Dat zou de liefhebbers van de Turtles er echter niet van hoeven weerhouden de bioscoop op te zoeken.
Hoewel Transformers-leider Michael Bay bij deze Ninja Turtles-reboot niet betrokken is als regisseur, leek het een paar jaar geleden wel alsof hij nóg een lading jeugdsentiment overhoop ging halen, toen hij werkte aan een nieuwe serie films over de tot mensengrootte gemuteerde schildpadden. Het resultaat was, naar verwachting, benedenmaats en we concludeerden toen dat de film 'eigenlijk gewoon mislukt' was, met een rommelig plot, grappen die niet aansloegen en veel ongeloofwaardig acteerwerk. Het kon eigenlijk niet veel slechter worden, zo leek het.
En dat blijkt niet eens zo'n vreemde conclusie geweest, want Ninja Turtles: Out of the Shadows is een verbetering op zijn voorganger. De film, nu geregisseerd door Dave Green, schroeft de pretfactor wat omhoog, maakt het verhaal compacter en weet de humor daadwerkelijk mee te laten tellen. Dat maakt het geenszins een aanrader, maar het mag op z'n minst acceptabel genoemd worden.
In Out of the Shadows leven de schildpadden Mikey, Leo, Donnie en Raph, zoals ze elkaar noemen, in de anonimiteit na de slechterik Shredder te hebben verslagen. Ze zijn schildpadden die praten, vechten en pizza eten; de afspraak is gemaakt dat cameraman Vernon (Will Arnett), de collega van April O'Neill (Megan Fox) de credits op zich neemt en zij in de schaduw blijven. Cue titel-als-spoiler, maar wanneer shredder weer opduikt, en een verbond sluit met de buitenaardse Krang, komen de Turtles in actie om het tweetal, en hun hulpjes Bebop en Rocksteady, tegen te houden.
Met de introductie van Krang, een spuuglelijk buitenaards monster dat zich voortbeweegt in een robot die hij vanuit de buik bestuurt, laat Out of the Shadows zien in dit vervolg de meer bizarre, maar tegelijk ook fanfavoriete, onderdelen uit de comics en tekenfilms te willen laten zien. Krang is nog een stukje vreemder in deze film dan zijn klassieke tekenfilm-look, terwijl hij tegelijk een uiterlijk heeft dat voor fans herkenbaar is. Hetzelfde geldt voor Bebop en Rocksteady, twee criminelen die tot een everzwijn en een neushoorn muteren en dat helemaal het einde vinden. De vroege introductie van deze figuren laat aan het publiek weten dat er geen pogingen gedaan hoeven te worden deze film serieus te nemen, en dat komt, samen met een redelijke dosering humor, goed tot zijn recht. Het verhaal is misschien nog steeds niet bijzonder inventief, en kan op momenten wat saai zijn of shortcuts nemen in het vinden van oplossingen, maar wanneer direct de vergelijking wordt getrokken met de film van twee jaar geleden, mag toch de conclusie getrokken worden dat slechte filmreeksen niet louter bergafwaarts kunnen gaan.
Ninja Turtles: Out of the Shadows is wellicht niet wat het had moeten zijn: het is over-the-top, maar misschien niet voldoende, en extreem, maar misschien toch iets te braaf, en avontuurlijk, maar misschien soms iets te saai. De band tussen de schildpaddenbroers mag echter aangestipt worden als pluspunt tussen een aantal luie acteerprestaties van ondersteunende cast en dat geeft hoop voor een vervolg: als de lijn wordt doorgetrokken, kan deze Ninja Turtles nog wel eens uitgroeien tot een prima fatsoenlijke filmserie voor een jong publiek.
