The Black Eyed Peas Experience

Gespeeld op Kinect, ook verkijgbaar voor Wii

Wanneer een genre een succes is kun je ervan uitgaan dat het uit wordt gemolken. De nieuwste telg in de reeks van doodgaande genres zijn de dansgames. Hoewel we met Dance Central 2 en Just Dance 3 nog een tweetal leuke titels kregen in 2011, is het genre nu gezakt naar een desastreus niveau met de nieuwste dansgame: The Black Eyed Peas Experience.

Games die draaien om een muziekgroep blijken nooit een groot succes te zijn geweest. The Beatles had de goede muziek en de goede game, maar verkocht niet best. Michael Jackson had de muziek, maar het was een dramatisch slechte game. Green Day had helaas beide niet. Wanneer een band als The Black Eyed Peas (BEP) het gaat proberen maken ze al weinig kans, want er zullen niet al te veel mensen op deze aardbol zijn die op de stoelen zullen staan van de 28 liedjes die de game met zich meebrengt. Wanneer er ook nog eens een zeer slechte game aan vast zit is het helaas einde oefening.

Om maar letterlijk bij het begin te beginnen, de game vraagt je wanneer je start om een dans na te doen om te beginnen. De eerste keer was ik 15 seconde bezig totdat de game mijn dansje registreerde en kon ik eindelijk beginnen aan het walhalla der dansgames. Nou ben ik niet de grootste fan van BEP, maar kan ik wel eens genieten als dit liedje voorbij komt voor een minuut in de plaatselijke discotheek. Maar om nou een game voor de volle prijs in de winkel te leggen met maar 28 liedjes van hun, waarvan er een aantal maar leuk zijn om te dansen, het is discutabel te noemen. Toch begin je dan maar met de liedjes die altijd wel ‘dansbaar’ klinken zoals ‘Boom Boom Pow’ en ‘Don’t funk with my heart’.

Liedjes zoals deze zijn inderdaad ook wel leuk om op te dansen, ware het niet dat de dansmechanieken in deze game dramatisch zijn. Wanneer een song start kom je in een gare disco terecht waarin de vier leden van de band staan te wachten op de beat. Uit het niets sta jij tegenover hun als brunette, wat een heel raar gezicht oplevert. De bedoeling is om de BEP-leden na te doen. De dansjes die ze doen zijn niet extreem pittig, maar het is bijna onmogelijk om alles bij te houden. In plaats van de logica die Dance Central heeft om alvast een indruk te geven van de volgende move laten ze hier heel de animatie zien. Je kunt dus alvast de komende dans zien, maar aangezien je tegelijkertijd bezig bent met een andere move is het onmogelijk hier op te letten.

Tevens is de feedback bijna nul. Ik had tijdens al mijn mooie dansperikelen nooit enig idee of ik goed bezig was, behalve die keer toen iemand mij zag dansen en zich afvroeg waar ik in godsnaam mee bezig was. Er staat na een move ergens klein in beeld van: ‘Good’, ‘Almost’ of ‘Bad’, maar dit is zo klein en zo nutteloos omdat je niet weet wat je fout doet. Ook is het raar dat er midden in de dans een ‘Intermission’ van vijftien seconden zit waarna je in de ‘Final Stage’ komt, wat gewoon dezelfde dans is die je af moet maken, zonder enig verschil. Het zijn allemaal rare beslissingen die de game slecht maken. Wat te denken van de optie om een microfoon aan te sluiten, want wie wil er niet drie minuten lang ‘Boom Boom Pow’ zingen?

Time to Party? Yeahh,...about that.

Conclusie:
The Black Eyed Peas Experience is een slechte game. De muziek is niet denderend en wanneer je een echte fan van de groep bent kun je beter een game als Dance Central 2 kopen, daar zitten ook een aantal liedjes van de groep in. Voor de rest zit de game vol met slechte beslissingen en gameplayelementen, dansen om te starten, de registratie van de moves en de feedback die je daarop krijgt, het is het allemaal niet. Zelfs al zou je de hoogste berg beklimmen om de BEP live mee te maken (bestaan deze mensen?) raad ik de game ten zeerste af. Een game die het dansgenre in zijn eentje de afgrond inwerkt.