DVD: Alamar
In Alamar neemt regisseur Pedro González-Rubio ons mee naar de Mexicaans-Caraïbische kust waar het koraalrif genaamd Banco Chinchorro zich bevindt. Hier volgen we Jorge (gespeeld door Jorge Machado), zijn vijf-jarige zoontje Natan (Natan Machado Palombini) en de oude Matraca (Néstor Marín) die waarschijnlijk de vader van Jorge is. De acteurs spelen in principe zichzelf, maar de gebeurtenissen zijn bedacht door González-Rubio, waardoor de film de grens tussen film en documentaire bewandelt. Natan's Italiaanse moeder is gescheiden van Jorge en na deze korte vakantie met zijn vader zal Natan met zijn moeder teruggaan naar Rome. Vanaf het begin van de film is al duidelijk dat Natan en Jorge maar weinig tijd samen zullen hebben en in de film wordt dan ook sterk de nadruk gelegd op de band tussen vader en zoon.
Qua plot heeft Alamar weinig om het lijf. Jorge, Natan en Matraca besteden het merendeel van hun tijd aan vissen en koffiedrinken. Het enige wat enigszins richting een gebeurtenis an sich lijkt te gaan is de toevallige aanwezigheid van een witte zeevogel die Natan Blanquita noemt, waarna Jorge hem geduldig toont hoe hij Blanquita uit zijn hand kan laten eten. Blanquita blijft echter een wilde vogel, dus haar uiteindelijke vertrek komt niet echt als een verrassing en kan gezien worden als een verwijzing naar het feit dat Natan uiteindelijk ook afscheid zal moeten nemen van zijn vader en Matraca.
Uiteindelijk moet Alamar het natuurlijk ook niet hebben van het sterke plot. De kracht van de film ligt overduidelijk in het tonen van een totaal non-westerse leefstijl, met beelden van de prachtige natuur van de Mexicaanse kunst. Hierin slaagt de film ook zeker, maar de vraag is of dit genoeg is om ruim een uur te boeien. Enerzijds is dit best het geval - de mooie shots van de omgeving en het rustige tempo van de film zorgen dat je als kijker echt een idee krijgt van hoe het is om te leven zoals Jorge en Matraca. Juist de traagheid die soms licht kan irriteren zorgt hiervoor - de gemiddelde westerse kijker zal gewend zijn aan vele impulsen en verandering, zowel in zijn of haar dagelijks leven als bij de ervaring van het zien van een gemiddelde blockbuster.
Alamar mijdt dergelijke snelle impulsen, maar loopt daarmee wel op het randje als het gaat om sentimentaliteit. Het leven van een Mexicaanse visser zal heus niet altijd zo idyllisch zijn als hier wordt getoond. Hier gaat de film wel enigszins op in, door aan het begin Natan's moeder Roberta (Roberta Palombini) te laten spreken, die de leefwijze van de vissers echt niet aankon, voornamelijk vanwege de afgeslotenheid van de rest van de wereld. Je kunt haar eigenlijk geen ongelijk geven, ondanks dat deze film voornamelijk de schoonheid toont van het leven aan de Mexicaanse kust. De sentimentaliteit is ook enigszins te zien in de vader-zoon relatie van Jorge en Natan. Aan de ene kant is het ontroerend om de band tussen de twee te zien, maar aan de andere kant vraag je je bijvoorbeeld toch af hoe lang het zal duren voor Natan zijn vader weer zal zien en kun je je vraagtekens zetten bij het feit dat er geen enkele irritaties lijken te zijn. Natan heeft geen enkele jengelbui en zijn vader lijkt vooral dol op hem. Heel mooi, maar is het ook realistisch?
Wat betreft extra's biedt de DVD een vrij interessant interview met González-Rubio, waarin hij zelf uitlegt wat hij met de film voor ogen had en hoe hij te werk ging. Dit kleurt wellicht de perceptie op de film een beetje, vooral gezien González-Rubio's ietwat gevoelige insteek. Ook staat er op de DVD een deleted scene, die inderdaad niet bijster veel toe zou voegen aan de film.
Alamar is in ieder geval geen film voor liefhebbers van explosies, sex, geweld of flauwe humor. Deze film is één en al rust, traagheid, en weergave van emotie zonder daar teveel woorden aan vuil te maken. Het is dan ook zeker geen slechte film - al is het maar omdat je er misschien door zult gaan nadenken over waaróm je deze film nu juist wel of niet waardeert. Desalniettemin lijkt de film wel een bepaalde spark te missen - de overromantisering van een niet-westerse leefstijl is zowel enigszins aandoenlijk als problematisch.
