CD: Birdman - Pricele$$
Inhoudelijk zal Birdman nooit wereldschokkend zijn en de simpele flows die hij hanteert om zijn favoriete automerken op te noemen, verraden dat hij ook als rapper niet veel te bieden heeft. Hoewel je na het luisteren van zijn muziek niet bepaald de indruk krijgt dat hij veel zelfkritiek heeft, lijkt hij desondanks te beseffen dat hij een album niet alleen kan dragen en omringt hij zich met veel getalenteerde artiesten. De belangrijkste spil van deze rapper annex platenbaas is de eerder genoemde Lil' Wayne. Op Pricele$$ verschijnt hij op zeven van de dertien nummers voor een gastbijdrage. Ook het opkomende talent Drake maakt drie keer zijn opwachting. Wat tevens voor Birdman spreekt is zijn goede oor voor beats en het creëren van prima refreintjes. In het verleden leverde dit een aantal aardige albums (5 * Stunna en Like Father, Like Son) op.
Het album begint met de, naar later zal blijken, erg origineel getitelde intro 'Intro'. Birdman rapt over een redelijke beat een dikke minuut vol, waarna de tweede solotrack (van in totaal vier) 'Been About Money' begint. Tevens voorzien van een leuke beat, maar de raps van de gastheer beginnen al in de loop van het tweede couplet aardig te vervelen. Gelukkig nemen op nummer drie ('Money To Blow', hoe komen ze er op!) Drake en Lil’ Wayne de regie tijdelijk over. Birdman is zelf tactisch genoeg in het midden van het nummer geplaatst, de wetenschap van een nog te komen Wayne-couplet moet reden genoeg zijn om de skipknop nog even met rust te laten. Na het zwakke, jawel, 'Money Machine' is het tijd voor het Weezy-kwartiertje met drie Lil' Wayne-gastbijdragen in vier nummers.
Helaas voor Birdman is Wayne op Pricele$$ zeker niet in zijn beste doen. In februari 2010 moet zijn rockgeoriënteerde Rebirth uitkomen en die sound schijnt ook al door in Birdmans album. Als het idee van een rockende Wayne alleen al genoeg was om je hart voorzichtig vast te pakken, dan zal het wellicht geen overbodige luxe zijn om bij het luisteren van Rebirth ook een reanimatiedienst stand-by te hebben staan. Het voorproefje dat we van Wayne op Birdmans titelnummer krijgen voorgeschoteld is afgrijselijk slecht. Het nummer is geproduceerd door de nu al jaren in alle opzichten falende producer Timbaland en bevat een soort gitaarriffje met een paar sporadische drumroffeltjes. Wat Wayne's idee was achter het refrein en het gekerm in de veel te lange outro is moeilijk uit te leggen. Wat hij doet is ontegenzeggelijk innovatief en origineel, maar daarnaast is het ook niet om aan te horen. Op het voorlaatste nummer 'I Want It All' krijgt dit dieptepunt een nieuw vervolg met de zanger Kevin Rudolf. De nieuwste aanwinst van Birdmans platenlabel Cash Money klinkt als een zogenaamd ruige Nickelodeonzanger die op dito beats zingt. Klein probleem is dat de beste man zijn, door mij, beoogde publiek op deze manier natuurlijk nooit bereikt. Als dit het resultaat is van rappers die zich met het maken van rockmuziek gaan bemoeien dan is het te hopen dat ze er voortaan ver vandaan blijven.
Op een enkel nummer ('Money To Blow' met Drake en Lil’ Wayne, 'Mo Milly' met Drake en Bun B) na, is Pricele$$ een onthutsend slecht album. Birdman doet achter de microfoon wat hij normaal ook doet, alleen weten zijn collega-artiesten en producers ditmaal de boel niet te redden. Pricele$$ is een gigantisch wanproduct, al zal Birdman zelf daar waarschijnlijk geen nacht om wakker liggen. Die is te druk met de centen tellen die dit album zal opleveren.
Label: Cash Money Releasedatum: augustus 2009
Waardering:
Kijk voor meer muziek in het FOK Muziekforum.
