CD: Zo Moeilijk - Nijmeegse Modo
Na het stoppen van het Zwolse hiphoptrio Opgezwolle is er nu een nieuw oostelijk hiphoptrio dat de aandacht voor zich opeist. De twee rappers Rosco en Nosa vormen samen met producer Nikes het Nijmeegse drietal Zo Moeilijk. Met een titelloos, in eigen beheer uitgebracht album deden ze afgelopen jaar hun intrede in de muziekindustrie. Dat dit debuut niet onopgemerkt is gebleven, blijkt uit de opvolger. Nijmeegse Modo is namelijk uitgebracht onder de vlag van het grootste Nederlandse hiphoplabel Top Notch. Ondanks de gelijkenissen qua samenstelling en stadsliefde zou het oneerlijk zijn om Zo Moeilijk tegen het eerder genoemde Opgezwolle af te zetten. Daarvoor verschillen de stijlen van de formaties te veel en is dat wat de Zwollenaren in het verleden neer hebben gezet uniek en onevenaarbaar. Toch is Zo Moeilijk een frisse wind voor de vaderlandse hiphop. Juist door geen concessies te doen aan de neutrale luisteraar klinkt hun geluid erg eigen. Deze sterkte is echter tegelijkertijd ook de grootste zwakte van het drietal. Het Nijmeegse accent van de twee rappers zorgt ervoor dat het potentiële publiek ernstig beperkt wordt. Zowel de tongval als de plaatselijke slang is voor de doorsnee-luisteraar moeilijk te behappen, zéker een heel album lang. Om optimaal te kunnen genieten van de muziek van Zo Moeilijk zijn dus ofwel Nijmeegse roots ofwel heel wat gewenning nodig. Ondanks de eigen, frisse sound had Nijmeegse Modo wel wat meer afwisseling kunnen gebruiken. Het leeuwendeel van het album bestaat namelijk uit recht voor z’n raap raps en beats. In combinatie met het eerdergenoemde accent is dat soms net iets too much. Dat neemt niet weg dat de meeste nummers afzonderlijk goed te pruimen zijn. Zo is de opener, tevens de titeltrack, een uitstekend nummer. Rosco en Nosa gebruiken de Delic-achtige beat meteen om zichzelf goed op de kaart te zetten.
Wat volgt zijn een stel nummers met donkere beats met raps die soms ongemerkt overgaan in de refreinen van de tracks. Hoewel de concessieloze rap goed werkt en de teksten soms erg geestig zijn ("ik krijg een staande ovulatie van de vrouwelijke populatie"), is het geheel soms ook wat eentonig. Dit is vooral te wijten aan het niveauverschil van de beats. Waar de beat van 'De Reünie' er vol opklapt, is die van 'Croy' bijvoorbeeld niet opwindend en enigszins ontvreemdend. Halverwege Nijmeegse Modo volgen een tweetal soulvollere tracks, die voor een meer dan welkome afwisseling zorgen. Op '1977' kijken de rappers afzonderlijk terug op hun verleden. Bijster veel interessants lijken Rosco en Nosa niet meegemaakt te hebben, maar ze flowen hun coupletten zo lekker over de heerlijke beat heen dat dat eigenlijk niet veel meer uitmaakt. Hetzelfde geldt eigenlijk voor het daaropvolgende 'Naomi'. Het eveneens soulvolle nummer lijkt in het begin een romantisch hommage te worden, maar vervalt al gauw in seksistische praat. Ook hier geldt dat het nummer nog goed te genieten is, al haalt de inhoud van de teksten het nummer toch wel een beetje naar beneden.
Nijmeegse Modo is geen slechte introductie van de Nijmegenaren voor de rest van het land. Zo Moeilijk heeft een geheel eigen stijl, inclusief plaatselijke accenten. Helaas voor hen perkt dat ook hun mogelijke doelgroep in. Het vergt voor een gemiddelde Randstedeling veel luisterbeurten om aan de sound te kunnen wennen en het is de vraag hoeveel mensen daar zin en tijd voor hebben. Degenen die dit wel doen treffen met Nijmeegse Modo een aardig album aan met een nieuw, fris geluid dat toch wel wat meer variatie had kunnen gebruiken.
Label: Top Notch/Universal Releasedatum: oktober 2008 Waardering:
