Mass Effect
Naast dat is de game grafisch natuurlijk ook erg indrukwekkend. De eerste keer dat ik rondliep op de Citadel keek ik echt mijn ogen uit. Wat zag dat er prachtig uit. Alles is redelijk kleurrijk, de fontijnen zijn prachtig, de manier waarop het licht gedaan is, is schitterend. Alle textures zijn vlijmscherp en de gezichten zien er erg realistisch uit. Het is dan ook erg jammer dat de game deze textures vaak moet inladen. Meer dan eens zul je eerst tegen een vlak oppervlak kijken, waarna de textures al snel zullen verschijnen. Het is niet irritant, maar het leidt wel af soms. Al dit grafisch geweld zorgt ook dat als het wat druk wordt de framerate nog wel eens flink wil zakken. Iets anders wat wel jammer is zijn de planeten. Natuurlijk kun je niet verwachten dat een ontwikkelaar dertig planeten in detail ontwerpt met alle flora en fauna die daar bij hoort, maar nu is het wel heel kaal. Nu kom je wel een keer aapjes tegen, maar dit ook alleen omdat ze bij de missie horen. De enige wezens die wat vaker voorkomen zijn Tresher Maws, en deze wil je dan juist net weer niet tegenkomen. Dit zijn namelijk gigantische wormen met heel veel tanden.
Iets anders wat niet helemaal top is uitgewerkt zijn de side-quests. Waar de verhaallijn van de main quest niet minder dan fenomenaal is, geldt dat eigenlijk nooit voor de side-quests. Vaak zijn het kleine missies, waarbij je niet het gevoel hebt dat je iets bereikt. Ze zijn wel leuk om te doen, maar niet om nog een tweede keer te doen. Je zult meer dan eens af moeten reizen naar planeet X om daar een mijn leeg te ruimen van vijanden. Gelukkig worden deze saaie quests ook afgewisseld met wat leukere momenten. Zo zul je een fan tegenkomen die je handtekening wil en waarmee je vaker zult praten en ook zal een journalist een interview met je afnemen. Zo zijn er wel meer quests die zorgen voor een leuke afwisseling en het is dan ook erg jammer dat er daar niet meer van zijn. Nu zijn ze te vaak toch wat leeg, waardoor je je wel vermaakt als je ze doet, maar je toch een knagend gevoel hebt dat er meer in had gezeten.
Ondanks dat het dus soms wat repetitief is, zul je na de eerste keer gespeeld hebben vast nog een keer aan de slag willen. De game is namelijk op zo veel verschillende manieren te spelen, zowel qua combat en karakterontwikkeling, alsmede qua manier om de main-quest te voldoen. Ik zal hier geen spoilers plaatsen, maar neem maar van mij aan dat de eindontmoeting met Saren zo goed is dat je de game absoluut nog een keer wil spelen, al is het maar om die ontmoeting op een andere manier door te maken. Ook veel van de wat leukere side-quests zijn op verschillende manieren te spelen en het is zelfs leuk om de banden met je crew op verschillende manieren te onderhouden en dan doel ik niet op het ontwikkelen van een lesbische relatie met de Asari.