300: March to Glory

De film 300 kreeg veel kritiek over het magere verhaal. De film ging vooral om de zo bloederig mogelijke gevechten en het hoe of wat daarachter was veel minder belangrijk. Een game gebaseerd op een film waarvan het verhaal al mager was kan geen goede game zijn, toch? Deze review geeft het antwoord.

Hoewel het verhaal dus nogal magertjes is, toch maar een korte beschrijving van het plot. Je speelt koning Leonidas die met driehonderd Spartanen de strijd aangaat met Xerxes en zijn Persische leger. Hoewel je misschien enorme veldslagen verwacht in de game, zoals in de film, is het overgrote deel van je driehonderd Spartanen nergens te vinden. Het grootste deel van het spel leg je af met één Spartaan die je bijstaat. Waar de andere 299 Spartanen op dat moment zijn gebleven is onduidelijk, die zullen wel net die dag vrij gehad hebben ofzo.

Met je maatje ga je de strijd aan met de vele Perzische vijanden die je tegen komt. Vaak zijn dit er drie of vier tegelijk, waarna er een nieuw groepje komt als je deze verslagen hebt. Het vechten kan met verschillende wapens. Je begint met een zwaard en een speer, maar later komt hier nog een \'dual sword\' bij. Hoewel met je speer steken best leuk is, is in de meeste gevallen het zwaard, en later het \'dual sword\' het effectiefst. Bij de meeste games is het zo dat als je een vijand verslagen hebt, deze op de grond valt en dan vaak verdwijnt. 300 heeft natuurlijk een bloederige reputatie hoog te houden en dat is duidelijk terug te zien in de gevechten. Het bloed spuit in het rond en nadat je iemand onthoofd hebt sproeit hier ook nog een lading bloed uit. Als je klaar bent in een bepaald stuk zijn de bloedvlekken en spetters die op de grond en muren achter blijven de stille getuigen. Geen kinderachtig spelletje dus. Door veel vijanden te verslaan verzamel je punten die je kan uitgeven aan upgrades. Je kunt je wapens upgraden voor effectievere wapens en andere dingen die je helpen bij je gevechten, want waar je het in eerste instantie op moet nemen tegen enkele Perzen in hun ondergoed, krijg je later te maken met ninja-achtige vijanden die zich beschermen met een schild en wat dus ook een beter wapen vereist.

Lees de vorige alinea nog een keer of vijf en je hebt een goed beeld van het spel. Het hele spel draait namelijk enkel en alleen om het bloederig verslaan van nieuwe vijanden die je onderweg tegenkomt. Af en toe verschijnt er een lichtgevende cirkel op de grond die aangeeft dat je zo snel mogelijk achter elkaar op A moet drukken, maar dan heb je het wel weer gehad wat betreft \'puzzels\', en andere afwisseling is ook nergens te vinden. Het vechten zelf is echter goed uitgewerkt en ook leuk om te doen, alleen niet een heel spel lang.

Als de gameplay het hele spel hetzelfde is, dan verwacht je toch op z\'n minst dat de makers dan aandacht hebben besteed aan de omgevingen en de vormgeving van het spel, maar helaas stelt ook dit teleur. De afwerking van de meeste levels laat zeer te wensen over, en onzichtbare muren zul je ook regelmatig tegenkomen. De camera doet meestal zijn werk wel oké, maar in kleine ruimtes raak je soms helemaal je oriëntatie kwijt waardoor je niet meer weet waar je nou vandaan kwam, en waar je naartoe moet.

Iets wat dan wel goed aan het spel is, is het geluid. En met geluid bedoel ik niet alleen de muziek, maar ook de voice acting. Alle tekst in het spel wordt ook uitgesproken op precies de goede toon die erbij hoort. Dit zorgt voor een goed passende sfeer in het spel en zorgt ervoor dat je toch een beetje betrokken raakt bij het verhaal van het spel. Ook de achtergrond muziek zorgt hiervoor. Tijdens gevechten is er de bekende oorlogsmuziek met de trom, en als er grote gevechten aan komen dan wordt de spanning ook langzaam opgebouwd.

Naast het geluid zijn ook de tussenfilmpjes van hoge kwaliteit. Deze filmpjes zijn steeds overgangen tussen tekeningen zoals in een stripverhaal. Eigenlijk zijn enkel de tussenfilmpjes en de voice acting al de moeite van het doorspelen van het spel waard, het is alleen jammer dat de basis van het spel zelf zo saai is. Bij de meeste spellen skip je vaak de filmpjes door, om zelf aan de slag te kunnen, maar bij dit spel mis je juist de knop om de gevechten door te kunnen skippen om naar het volgende tussenfilmpje te kunnen gaan.