Uno / Skip-Bo / Uno Freefall
Deze nieuwe puzzelcombo van uitgever Zoo bevat drie verschillende spellen: Uno, Skip-Bo en Uno Freefall. Voor de schappelijke prijs van dertig euro haal je deze drie games in huis, maar is het z\'n geld waard?
Uno en Skip-Bo zijn spellen die afgeleid zijn van de originele klassieke kaartspellen. Doel in beide spellen is om je hand of kaartenstapel als eerste weg te werken, waarbij je tactisch rekening moet houden met de kaarten van je tegenstander en je speciale kaarten op het juiste moment in moet zetten. Een potje is redelijk snel voorbij met minimaal twee en maximaal tien minuten, en is helemaal naar wens aanpasbaar. Het aantal spelers, de moeilijkheidsgraad, welke speciale kaarten wel en niet in het kaartendeck voor moeten komen: alles kan precies zo ingesteld worden als jij het leuk vindt. En dat werkt, want een potje speelt erg plezierig, zelfs voor iemand die altijd Uno speelt met gewone kaarten. Je kan zelfs instellen met hoeveel menselijke spelers je speelt, zodat je de DS door kan geven aan anderen en op deze manier een potje kan spelen. Niet heel erg overzichtelijk en niet half zo leuk als het \'echte\' spel, maar een aardige toevoeging.
De tafel waarop je speelt ziet er wat leeg uit: de kaarten waar je mee speelt hadden zeker groter gekund. Ook al is de (bewegende) achtergrond instelbaar, soms zou je willen dat kaarten net een paar pixels groter waren zodat je nog wat beter kon zien wat er precies op staat. Het vijftal muziekjes waar je uit kunt kiezen om op de achtergrond te spelen is wel aardig, de kwaliteit is goed maar het aanbod had wat groter gemogen.
Uno Freefall is een heel ander spel dan deze twee kaartgames. In dit spel moet je volgens de regels van het opleggen van Uno de neerdalende kaarten op zo\'n manier met elkaar in aanraking brengen, dat zich rijen of stapels van drie \'stapelbare\' kaarten vormen, die vervolgens verdwijnen. Regelmatig zitten er ook dichte kaarten tussen, die pas omkeren als je een aanliggende kaart hebt weggewerkt. Ook in dit spel zijn verschillende modi die je het leven wat zuurder of juist wat makkelijker maken. Een potje duurt zo lang als je het vol houdt, wat natuurlijk per persoon verschilt. Opvallend is wel dat deze overduidelijke Tetris-kloon toch behoorlijk boeiend blijft, zeker in de bijzonder uitdagende extra spelmodi. Het speeltempo begint erg rustig, maar is al snel erg rap, wat er voor zorgt dat het spel niet een dode zone in het begin van het spel kent die je op den duur gaat irriteren. Wil je echter direct de actie inspringen, dan kan je zelf kiezen op welk level je begint.
Uno Freefall ziet er best mooi uit, zonder veel tierlantijnen maar met een overzichtelijke lay-out en een duidelijke besturing. Voor alle spellen geldt dat je het spel makkelijk zonder stylus kan spelen, hoewel het hier en daar makkelijk is om een kaart op te leggen met behulp van de stylus.
Afgezien van de doorgeefmogelijkheden om met vrienden te spelen, is er ook de mogelijkheid om elk met een eigen cartridge tegen elkaar te spelen. Zeker handiger dan het doorgeven, maar vrij prijzig voor iets wat ook met kaarten kan, en waarschijnlijk een stuk gezelliger is.
