The Godfather
The Godfather, een trilogie die iedereen gezien zou moeten hebben. Hoewel de films al decennia oud zijn blijven ze erg populair en was het eigenlijk wel een gemis dat mensen nooit zelf in de huid van Don Corleone konden kruipen in een game. Electronic Arts zag niet in waarom er bijna 35 jaar later niet alsnog een game van de film kon worden gemaakt en dus werd er een enorme lading geld uitgegeven om iedereen de kans de geven om uiteindelijk een Don Corleone te worden. In april kon er al genoten worden van de PlayStation 2, PC- en Xbox-versie van het spel. De 360-versie en de PSP-versie volgden pas deze maand. Is deze extra tijd goed gebruikt om de game naar een (nog) hoger niveau te tillen?
Het verhaal van de PSP-versie is hetzelfde als in de console-versies; als klein jongetje zie je je vader in koede bloede doodgeschoten worden en Don Corleone belooft dat je op een dag wraak zult kunnen nemen. Jaren later leert Luca Brasi je de fijne kneepjes van het maffia-vak. Door missies te behalen zul je van newbie op kunnen klimmen tot de nieuwe Don. Je moet bijvoorbeeld winkeliers afpersen en casino\'s overnemen om respect en geld te verdienen. Respect verdienen gaat echter meestal niet door gewoon een praatje te houden, maar respect dwing je af met je vuisten of wapens. In tegenstelling tot de console-variant kun je in de PSP-versie niet vrij door het oude New York dwalen, maar zul je van missie naar missie gaan en steeds automatisch op de juiste plek terecht komen. Vaak moet je dan een paar moorden plegen om vervolgens in een volgende ruimte nog wat moorden te plegen en in de ruimte daarna word je door nog wat slachtoffers opgewacht om uiteindelijk aan de volgende missie te kunnen beginnen. De afwisseling is dus ver te zoeken, maar voor de schietgrage sadist zal dat geen probleem zijn. Helaas wordt de echte actie wel een beetje onmogelijk gemaakt door de camera die de neiging heeft om tijdens een spannend gevecht waarbij je je verbergt tegen een muur, niet jezelf of je vijand te laten zien, maar een andere willekeurige plek op de muur waarop niks te zien is. De camera kan zelfs in muren komen waardoor er opeens een stuk muur voor je beeld staat.
In het spel is de echte Godfather-sfeer terug te vinden. Dit begint al bij het opstarten van het spel waarbij het bekende intro-muziekje te horen is. Daarnaast worden de verschillende missies vaak aan elkaar verbonden door korte filmpjes. Deze filmpjes zijn computeranimaties maar de personages lijken vaak verbluffend veel op de echte personen die de hoofdrollen speelden in de film. Dat in het spel de stemmen van de originele acteurs zijn gebruikt draagt hier zeker aan bij. Helaas zijn er af en toe wel korte haperingen aanwezig in de filmpjes en is de overgang tussen sommige scenes erg snel waardoor het kan lijken alsof er een stukje overgeslagen wordt. Als je de films nooit gezien hebt dan is het spel door deze tussenfilmpjes ook prima te spelen, maar het spel is een stuk leuker als je de films wel gezien hebt.
Tot zover is de basis van het spel nog vrijwel hetzelfde als de console-variant. Nieuw is echter de Mob Wars-modus. In deze modus speelt strategie een grotere rol. Het is een soort strategische turn-based kaartgame die zich uiteraard afspeelt in New York. De stad is verdeeld in vijf gebieden die elk aan een andere familie toebehoren en deze vijf gebieden zijn vervolgens weer onderverdeeld in wijken. Elke beurt trek je een kaart welke je kunt gebruiken voor gangster-activiteiten zoals het stelen van geld of het verplaatsen van je maffiosi naar een andere wijk. De modus is erg simpel, maar redelijk vermakelijk. Al het geld en respect dat je in deze modus verdient telt ook mee in de normale gamemodus, alleen zul je helaas de veroverde gebieden ook in het echte spel nog een keer moeten veroveren. Echt een hele zinvolle toevoeging aan het spel is het dus niet.
