Rayman DS
Het gaat al meteen mis op een kritiek punt voor iedere game: de besturing. De meest voor de hand liggende vorm is via het touch pad. Hierop is een cirkeltje te zien dat fungeert als besturing: hoe verder je van het midden af gaat, hoe sneller Rayman loopt. Het eerste probleem met dit cirkeltje is dat het gefixeerd is op één punt. Je kunt dus niet zoals bij Mario overal op het scherm je vinger plaatsen en vanuit daar besturen; nee, je kunt alleen vanaf dat ene punt beginnen. Het tweede probleem is dat er met het cirkeltje niet fatsoenlijk te gamen is omdat het veel te klein is: de diameter is ongeveer een centimeter. Rayman zwalkt alle kanten op omdat je heel snel op de maximale uitwijking zit. Door de stylus te gebruiken verandert er niet veel, het is even onhandig. Toen heb ik voor de D-pad besturing gekozen, die echter alleen het verschil maakt tussen rennen of stilstaan. Nog erger is de vertraging die er optreedt: als je drukt wordt dit pas een fractie van een seconde later omgezet in een beweging. Door de waardeloze besturing kun je niet goed navigeren waardoor je in zeven sloten tegelijk loopt, iets wat de gameplay niet ten goede komt.
Ik vraag me af wat Ubisoft zelf van de besturing vindt.
En dan de graphics… dof, grof, onduidelijk en constante framedrops, dat vat het ongeveer wel samen. Doordat alles met dezelfde vijf kleuren ingekleurd lijkt te zijn en alle textures op elkaar lijken is het zeer moeilijk om je weg te vinden. Af en toe zie je gewoonweg niet waar je heen moet. De framedrops zijn eerder regel dan uitzondering, iedere keer als je je omdraait schokt het beeld. Op het onderste scherm is niks te zien, alleen het besturingscirkeltje en wat statistiekjes. De mogelijkheden van de DS worden dus absoluut niet gebruikt waardoor het een ordinaire port is van een spel dat nu toch wel erg gedateerd aanvoelt.
Helaas houdt het hier niet bij op. De game is saai, je hebt totaal geen idee waar je mee bezig bent en het is gewoon niet leuk om te spelen. Met moeite heb ik me door de eerste paar eentonige levels heengesleept om daarna te horen dat ik terug mocht omdat ik niet genoeg zwevende dingetjes had gepakt. Dacht het niet, mijn Rayman-avontuur is hier dan ook gestopt om nooit meer vervolgd te worden. Geen enkel moment heb ik gedacht nou, dat was toch wel leuk om te doen. Even veerde mijn hoop op toen ik mocht gaan waterskieën, maar nadat ik tien keer af was gegaan doordat je geen obstakels ziet aankomen en ze dus niet kunt ontwijken heb ik figuurlijk de game inclusief mijn goede hoop uit het raam geflikkerd.
Saaiheid lijkt troef voor de graphics.
