Donkey Kong Country 3

Alex (Lexie)
Toen Donkey Kong Country voor de SNES verscheen stond de hele gameswereld op zijn kop. Wat een graphics! Die gameplay! De terugkeer van Donkey Kong! Ja, vroeger maakte Rare nog wel eens een toffe game. Er zijn toen drie delen voor de SNES verscheen waarvan de eerste twee al eerder geport werden naar de GBA en nu is dus ook het derde deel uit de serie aan de beurt. Wat al opviel bij eerdere ports van SNES-klassiekers naar de GBA is dat deze klassiekers de tand des tijds opvallend goed weerstaan. Super Mario World 1 & 2 en zelfs de oude NES-Mario\'s blijken in deze tijden nog genoeg gameplezier op te leveren. En het is niet anders met Donkey Kong Country 3. Voor de SNES was het een goede game, voor de GBA is het een goede game.


Graphics
Hoewel 2D-graphics niet meer state of the art zijn zegt dit niks over de kwaliteit zelf. Donkey Kong Country 3 ziet er \'af\' uit. Dat komt natuurlijk ook door het genre, want op een lelijke texture inzoomen is niet mogelijk als je platformer niet Viewtiful Joe heet. Omdat grafisch gezien het 2D-genre al jarenlang nagenoeg uitontwikkeld is, kan deze klassieker nog prima mee. De omgevingen zijn mooi, de animaties lopen lekker soepel en de kleurenpracht spat van je scherm af; niks op aan te merken.



Dierenvriendjes
De wereld van Donkey Kong Country bestaat uit verschillende themawerelden die weer zijn opgedeeld in levels. Weinig bijzonders dus. Wat wel leuk is is dat ieder level een eigen \'gimmick\' heeft. Dan word je beschoten vanuit de achtergrond, dan moet je snel naar boven klimmen terwijl achter je het touw wegbrandt, dan moet je met een papegaai behendig tussen wespen door manoeuvreren en dan bevind je je in een koraalrif met sterke stromingen. Hierdoor blijft de gameplay lekker gevarieerd en biedt ieder level wel weer iets nieuws. Klein minpuntje hiervan is dat soms niet meteen duidelijk is wat nu de bedoeling is, waardoor je clueless in het begin van het level blijft steken. Hoewel niet alle levels even leuk zijn was ik toch aangenaam verrast door de vele creatieve vondsten. Knap dat ze toch weer nieuwe elementen kunnen verzinnen, ondanks dat dit alweer het derde deel uit de serie is. Natuurlijk zijn ook de diverse dierenvriendjes die je kunt berijden of besturen en de razende ritjes in karretjes weer aanwezig: zonder deze elementen zou de game de titel Donkey Kong Country niet mogen dragen.

Alle munten verzamelen!
DKC3 is geen game waar je zomaar even doorheen loopt. Er zitten genoeg pittige stukken in en ja, af en toe neigen deze zelfs naar frustrerend waardoor je gameplezier snel verdwijnt. De stroming in het koraalrif is bijvoorbeeld vaak zo irritant hard dat je zonder dat je er iets aan kunt doen tegen een evil schelpje opbotst. Omdat Dixie en Kiddy (de apen waar je mee speelt) bij een enkele aanraking al de pijp uitgaan zorgt dit snel voor frustratie. Binnen vijf minuten ben je echter weer afgekoeld en is het tijd om een tweede poging te wagen. De aantrekkingskracht om toch weer verder te gaan waar je was gebleven is namelijk erg groot. De levels an sich bieden genoeg gametijd en -plezier, degenen die er geen genoeg van kunnen krijgen kunnen alle bonuslevels en geheime munten die in ieder level aanwezig zijn gaan zoeken. Wat kenmerkend is aan deze latere delen in de DKC-serie (en wat vooral overdreven werd in de N64-versie) is dat je een hele zut aan speciale voorwerpen kunt verzamelen. Gelukkig is het in deze game niet verplicht om alles te vinden waardoor het een leuk extraatje blijft als je nog even verder wil gamen. In Donkey Kong 64 was het bijna een verplichting om alles te vinden wat al snel erg vervelend wordt. Er zijn ook diverse minigames te spelen bij de andere Kongs. Familie of niet, vaak moet je een aantal muntjes betalen om deze te kunnen spelen. Leuk als je niks beters te doen hebt, maar zo goed uitgewerkt dat je er weken mee bezig bent zijn deze mini games nu ook weer niet.