Donkey Konga 2

Aldus de handleiding. Als fan van het eerste deel heb ik deze adviezen in de wind geslagen en Donkey Konga 2 gespeeld totdat mijn handen pijn deden, mijn armen aanvoelden alsof ik honderd push-ups had gedaan en ik heb mijn buren tot in de late uurtjes vermaakt met cheesy popsongs en bijbehorende trommel- en klapgeluiden. Op zich nog verwonderlijk dat er nooit een busje met mannen in witte jassen voor de deur is gestopt die me begeleidden naar een psychiatrisch oord: wie er dan ook Donkey Konga speelt, het ziet er altijd stom en lachwekkend uit. Als je alleen al de geluiden door de muur hoort vraag je je al helemaal af waar diegene aan de andere kant in godsnaam mee bezig is. Waarom zou iemand in godsnaam zo\'n game kopen?

Donkey Konga: het principe
Even een korte inleiding voor diegenen die Donkey Konga niet kennen: er scrollt een balk van rechts naar links waarop links een soort van vizier gericht is. Op die balk verschijnen vier verschillende symbolen die aangeven of je op de linker drum, de rechter drum of allebei de drums tegelijk moet slaan en wanneer je moet klappen. Door de snelheid van de balk en de posities van de symbolen op de balk te variëren kunnen alle ritmes en tempo\'s gegenereerd worden. Door goed te drummen kun je muntjes verdienen waarmee je de al beschikbare liedjes op een moeilijker niveau kunt kopen. Je mag je muntjes ook uitgeven aan een extra set geluiden voor je bongo\'s. Deze zijn over het algemeen echter zo irritant dat je je de moeite om ze allemaal te kopen wel kunt besparen

Iedereen die Donkey Konga wel eens gespeeld heeft weet wel wat de charme van het spel is. Ja, je zit erbij als een ontzettende helmjosti maar het is zo ontzettend leuk dat je er helemaal in opgaat. Zelfs mensen die eerst met verbijstering naar de voorstelling zaten te kijken gaan er helemaal in op als ze het eenmaal zelf proberen. Donkey Konga is typisch een game die je moet ervaren om hem te snappen.

De muziek
Het belangrijkste punt van een muziekgame is natuurlijk de muziek zelf. Qua genres verschilt DK2 nogal van zijn voorganger. In Donkey Konga trommelde je vooral op oude hits; variërend van de glitterrock van Queen tot de lekkere foute oude discoklassiekers. In Donkey Konga 2 zitten echter meer \'moderne\' nummers waarbij de nadruk ligt op pop/rockmuziek. Ik persoonlijk hou meer van de oude kitsch maar kan me goed voorstellen dat er veel mensen meer houden van de muziek in Donkey Konga 2. Er zitten een hoop leuke nummers bij maar van sommige heb ik echt nog nooit gehoord: wie kent er bijvoorbeeld nummers als Mansize Rooster en Enjoy the Silence? Ach ja, het zijn toch goede nummers en ik kan er prima op trommelen; iets wat ik echter niet zo makkelijk kan vergeven is de kwaliteit van de covers. Bij deel een heb ik nog twee weken in de illusie geleefd dat ik met de originele versies zat mee te trommelen, in deel twee is het verschil meteen luid en duidelijk te horen. De cover van Don\'t let me get me (origineel van Pink) is bijvoorbeeld zeer tenenkrommend en dan heb ik het niet erover dat de klankkleur van de zang iets verschilt. Nee, de zangeres lijkt te lijden aan een hevige hooikoortsaanval die er ook voor zorgt dat bepaalde noten niet geraakt worden waardoor het naast nasaal ook gewoon vals klinkt. De meeste nummers zijn echter goed aan te horen maar af en toe zit er een baggeruitvoering tussen wat niet plezierig luisteren is.

Toevoegingen
Er zijn een paar dingen veranderd ten opzichte van deel een. Zo zijn de graphics een beetje opgepoetst. Hoewel deze er niet echt toe doen in een muziekgame is het voor de toeschouwers toch leuk als er wat te kijken is. Deel een spande qua triestheid de kroon, houterige sprites met drie animaties zijn niet mijn idee van pimpen met je Cube. Deeltje twee is al iets beter met wat hippige 3D-animaties op de achtergrond, het is echter nog steeds niet denderend.

Qua spelmodi zijn concert en Beatmix de belangrijkste nieuwe toevoegingen. Concert is leuk voor trommelaars die liever met elkaar dan tegen elkaar spelen; het gaat er namelijk om om zo synchroon mogelijk te spelen. In Beatmix veranderen de noten iedere keer dat je speelt. Dit houdt jammer genoeg niet in dat er allerlei nieuwe ritmes getrommeld moeten worden maar wel dat je nu bijvoorbeeld op de plek waar je eerst op je linker trommeltje moest meppen nu op je rechter trommeltje moet meppen.

Een kleine doch erg leuke toevoeging is dat nu na ieder nummer je score wordt opgeslagen. Nu kun je dus topscores proberen te vergelijken en kun je eindelijk uitvechten wie nu echt de beste trommelaar is. Bij het vastleggen van de score moet je voor een icoontje kiezen, je naam invullen kan niet. Op zich jammer, vooral als meerdere mensen een topscore proberen neer te zetten kan het een beetje verwarrend worden.

De minigames zijn ook vernieuwd en in tegenstelling tot deel een wel leuk om te spelen. De trade-off is dat je nu moet betalen om een minigame te mogen spelen. Dit is echter zo\'n klein bedrag dat het niet zal voorkomen dat je een minigame niet kunt spelen door geldgebrek. De ene minigame is een soort zeer simpele tetrisvariant: er valt een blok symbolen naar beneden en die moet je dan in de goede volgorde wegspelen. Wie het snelst alles heeft weggespeeld wint. In de andere minigame krijg je kort een ritme te zien dat je hierna een paar keer na dient te spelen, maar wel zonder de symbolen. Je moet bij deze minigame dus puur op je eigen ritmegevoel afgaan. Als je een minigame succesvol afrondt kun je een soort memory spelen waarmee je badges kunt winnen die je dan weer kunt verzamelen. Misschien leuk voor de echte fan maar aan zoiets ga ik mijn tijd niet verspillen. De minigames zijn leuk maar absoluut niet de reden waarom je Donkey Konga 2 zou moeten kopen.