Tales of Symphonia

En smakelijk is het zeker. Ik zal meteen met de deur in huis vallen, Tales of Symphonia is een van de beste RPG’s die ik de laatste jaren in handen heb gehad. Zoals blijkt uit de inleiding bestaat het spel uit een samenraapsel van gejatte elementen uit andere games, maar het is zo knap gecombineerd dat er een dijk van een game is neergezet. Dit kon wel eens d RPG-topper voor de GameCube worden.



Wie komt de dood eigenlijk halen wanneer hij dood gaat?

De game in het algemeen
Het meeste heeft ToS weg van Final Fantasy: de hele sfeer, de karakters, de wereld, alles ademt Final Fantasy uit. Zeker geen minpunt aangezien Final Fantasy gezien wordt als een van de beste RPG-reeksen ooit. Voor veel mensen schrikt Final Fantasy erg af omdat het een turnbased spel is. Tales of Symphonia is dat niet. Je loopt wel rond op een world map, maar je wordt niet iedere tien seconden verrast met een random encounter (een random encounter is dat je rondloopt en opeens in een gevecht betrokken wordt zonder dat je ooit een vijand hebt zien aankomen). In ToS zie je de vijanden namelijk al van verre aankomen, waardoor je zelf kunt beslissen of je de confrontatie aan wilt gaan of niet.



Jij kunt je in het strijdgewoel storten terwijl
een teamgenoot de long range magic attacks voor zijn rekening neemt.

De gevechten
Als je in een gevecht verzeild raakt zoomt de camera in en barst het geweld los. Dit keer hoef je niet op je beurt te wachten, nee, de actie speelt zich real time af. Het vechtsysteem heeft erg veel weg van Smash Bros Melee. Met de A-knop voer je normale moves uit die te combineren zijn tot combo’s en met de B-knop voer je special moves uit. Welke move je uitvoert hangt af van de richting waarin je de control stick duwt. Even wennen, maar daarna speelt het heerlijk.



Raine? Nee, sneeuw!

Het verhaal
Dan het verhaal, ik zal proberen niet te veel te verklappen. Het begin is bijna identiek aan Secret of Mana (nooit van gehoord? Ken je klassiekers, een van de beste RPG\'s op de SNES): ook in ToS gaat het over een Mana Tree en ook deze keer word je uit je dorpje verbannen omdat de dorpelingen vinden dat jij schuldig bent voor alle slechte gebeurtenissen. Zoals gebruikelijk in RPG-land gaat het verder met het bezoeken van de geijkte tempels der elementen (water, vuur, wind, aarde) om de planeet te redden. Het lijkt allemaal goed te gaan maar aan je water voel je dat er iets niet klopt. Steeds worden er weer hints gegeven dat er toch meer gaande is dan je in de gaten hebt. Als je alle tempels hebt gehad en je denkt dat je bij het einde bent, barst het verhaal open als een rijpe puist die kundig tussen twee vingertoppen uitgeknepen wordt. Het lijkt wel alsof je in het Truth forum van het Fok!forum terecht komt en voor het eerst hoort over de NWO, Bilderberg, Reptilians, Illuminati, de holle aardetheorie en niet te vergeten de vrijmetselaars. Het is n groot complot! In het begin (nou ja begin, beter gezegd het eerste deel; het duurde een dikke tien uur voordat ik op dat punt was aangekomen) heb je zoiets van \"het zal allemaal wel\", maar dan word je erin gezogen en kom je er ook niet meer uit voordat de laatste aap uit de mouw gekropen is.