CD: Juliette Lewis - Terra Incognita

Joost Melis (Pink_Floyd)

Juliette Lewis is je misschien wel bekend van het witte doek, waar ze onder andere schitterde in 'Natural Born Killers', 'What's Eating Gilbert Grape' en 'From Dusk Till Dawn'. Ze heeft echter nog een andere passie: muziek. Die heeft ze ook tamelijk serieus aangepakt en is in het verleden behoorlijk succesvol geweest samen met haar band The Licks. Een paar jaar geleden stond ze nog met felle schmink en een indianenveer op Pinkpop te schreeuwen. Nu is ze terug met een nieuwe inslag en een nieuwe band (The Romantiques).

Haar nieuwe album heet dan ook niet voor niets Terra Incognita oftewel onbekend terrein. Is Juliette Lewis dan helemaal een andere kant opgeslagen, maakt ze nu country, suikerpop of ruige metal? De intro van de plaat klinkt alsof Lewis vanuit een donkere, diepe put zingt, omvangen door vage geluiden. Het loopt over in 'Noche Sin Fin', waarin een ruige gitaarriff gedragen wordt door beukende drums. Ouderwets schreeuwzingt Lewis er met haar rauwe (en opwindende) stem overheen. Hoekiger en furieuzer lijkt het. Niet gek als je bedenkt dat Omar Rodriguez-Lopez (The Mars Volta) haar derde studio-album geproduceerd heeft en dat Rich Costey (Muse, Franz Ferdinand, NIN, Foo Fighters) het mixen voor zijn rekening nam. Een beetje herrie en wilde opsmuk mag je dan wel verwachten.

Deze richting is echter niet nieuw en onbekend te noemen voor Lewis. In de pakkende en overrompelende titelsong blijft ze ook nog even bij haar oude leest. Maar het vervolg van het album laat een gevarieerder geluid horen. 'Hard Lovin' Woman' is ouderwetse blues, maar gaat op een gegeven moment vervelend en geforceerd klinken. 'Fantasy Bar' en 'Uh-huh' zwaaien meer de poprock-richting op, haar stem klinkt ineens wat liever en soms iets teveel als Avril Lavigne. 'Romeo' is een mengelmoes van indierock, rock 'n roll en singer-songwriterschap. Een interessante mix met een duister geluid.

Lewis haar schrijf- en componeerstijl is naar eigen zeggen veranderd. Ze heeft de afgelopen jaren meer vanuit kale melodietjes, grooves en pianoklanken gewerkt en het geheel vanuit daar uitgewerkt. Het bereik van haar stem wordt optimaal benut en haar composities zijn soms wat wilder geworden en andermaal wat ruimer. De rust en ruimte kunnen ook binnen een bestek van een paar seconden omslaan in die wilde chaos. Dit resulteert vaak in intrigerende tracks maar zorgt er een enkele maal voor dat de luisteraar de draad en sfeer kwijtraakt (zoals in 'Female Persecution'). Terra Incognita is grotendeels een solide rockplaat met intense vocale uithalen en snerpende gitaargeluiden, maar bevat ook een aantal mindere poprock nummers en vage uitstapjes die niet bij deze rockchick passen.

Label: The End Releasedatum: September 2009
Waardering: