CD: Long Distance Calling - Avoid The Light

Joost Melis (Pink_Floyd)
De cover van het album onthult een fantasia-scène waarin een gevleugeld beest uitkijkt vanaf een hoge rots over het dichtbeboste landschap. Een felle ondergaande zon belicht het geheel en de stralen schieten de hemel in. Het beeld trekt een vergelijking met de muziek van het Duitse vijftal dat samen Long Distance Calling vormen en met Avoid The Light hun tweede album afleveren.


De band bestaat uit David Jordan (gitaar), Janosch Rathmer (drum), Florian Füntmann (gitaar), Jan Hoffmann (basgitaar) en Reimut van Bonn (ambience, en niet slecht synths) en kent zoals je merkt geen zanger. Qua genre is de groep ietwat lastig in een hoekje te duwen, maar het balanceert ergens tussen post-rock, metal en progrock in. Denk aan een instrumentale Porcupine Tree, Godspeed You! Black Emperor, Mogwai en soms zelfs wat Pink Floyd er doorheen. Slechts op 'The Nearing Grave' wordt er gebruik gemaakt van een gastzanger die enkele vocalen voor zijn rekening neemt.

De muzikale link met de cover is het soundscape dat deze vijf mannen voor je neerleggen. Het is als een muzikale kijkdoos waarin je je eigen fantasie kwijt kunt. Je wordt meegenomen langs diepe dalen, ruige bergen, donkere bossen, heldere luchten, mysterieuze wateren en droge vlaktes. Zoals gebruikelijk in de post-rock en progrock zijn de wandelingen door de soundscapes niet van korte duur. Het album telt "slechts" zes tracks, maar deze variëren in lengte van zeven tot meer dan twaalf minuten.


De opener 'Apparitions' begint kalm en de invloed van Reimut van Bonn's 'ambience' wordt meteen duidelijk. Hij vult de gaten tussen de hypnotiserende gitaarpartijen met kolkende en dynamische synth-klanken. 'Black Paper Planes' bedient zich van een ruigere insteek en lijkt meer de metalkant op te gaan. Heldere gitaarsolo's, puike percussie en razende riffs springen op tussen de indrukwekkende en meeslepende soundscapes. Ook '359 Degrees' bevat zich van deze opzet. Vette riffs en dubbele bassdrums exploderen na een sereen intro.

Long Distance Calling vult de leemte tussen de eerder genoemde referenties mooi op en creëert zo bijna een nieuw genre dat absoluut de moeite waard is. Een diepgravende en gelaagde plaat met veel variatie, post-rock op zijn best.
Label: Superball Music Releasedatum: April 2009
Waardering:

Kijk voor meer muziek in MUZ.