CD: Novastar - Almost Bangor

Joost Melis (Pink_Floyd)
Joost Zweegers aka Novastar schijnt een abonnement te hebben op tegenslagen voor het maken van een album. Eerst waren het depressies die aan Another Lonely Soul (2004 alweer) vooraf gingen en nu was het een revalidatie die het nieuwe werk Almost Bangor opschortte. In 2005 verbrijzelde de begenadigd singer-songwriter zijn hiel en hiermee werd zijn veelbelovende carrière in de lage landen en de rest van Europa tot een halt toegeroepen. Een pauze van twee jaar was het gevolg. Maar deze periode zou ook een tijd van reflectie en toekomstperspectieven worden. Zijn toetsenist nam hem uiteindelijk mee naar een eiland voor de Bretonse kust, Bangor, waar hij de rust en inspiratie vond voor deze plaat.


Het circus van de muziekwereld was Zweegers wat tegen gaan staan en verlangend naar een verfrissend en puur geluid zonder alle bombast en bombarie eromheen schreef hij het merendeel van de plaat op dit rustieke eiland. Dit hoor je duidelijk terug op Almost Bangor. Zweegers heeft zijn muziek samen met producent Wim De Wilde gestript tot een naakte ziel. Slechts de essentials blijven over, al zijn er enkele malen ook violen en cello's aan de kalere constructies toegevoegd. Het levert prachtige en serene tafereeltjes op. De Belgische eerste single en opener van de plaat, 'Mars Needs Woman', dient zich meteen aan als voorbeeld.

Het bitterzoete en meeslepende stemgeluid wordt begeleid door een berustend akoestisch gitaartje met later enkele zwierige strijkers ernaast. Joost Zweegers heeft zich ontdaan van de bombastische mantel en laat zijn vingers ook een stuk minder de piano beroeren. 'Sundance' is eigenlijk het enige lied dat ook op zijn debuut vol pianoballades had kunnen staan. Juist door het gereduceerde pianowerk valt 'Sundance' meteen op en neemt het je mee naar zijn vorige werken.
In Nederland heeft het management voor een andere eerste single gekozen, 'Because'. Een track die ook de lijn van zijn oudere werk doortrekt, al zij het zonder piano. Melodieuze en behagelijk klankbaden ontvouwen zich.


Het resterende half uur leunt zwaar op een reductie van bombast en gebruikt slechts het broodnodige aan muzikaliteit. Dit levert een breekbaar en esthetisch album op waarin less more is en we misschien wel gelukkig mogen zijn met de rustperiode van Zweegers. Hij heeft in ieder geval wederom een prachtplaat afgeleverd.

Label: Capitol/EMI Datum: Oktober 2008
Waardering: