Lowlands 2005

Noud de Greef (gr8w8)
De tweede dag waarin de eerste slijtage zich begon te vertonen, ondanks een lekkere douche - en nee, daar schaam ik me niet voor, douchen is okee - en ik stortte me op de koffielaven die over het terrein liepen. Douwe Egberts had een strakke actie, voor vijf euro kon je namelijk een koffiewekkerpakket kopen. Daarin een polsbandje met drie bonnetjes voor koffie en een shirt. Je kon een sticker aan je scheerlijn hangen, of gewoon op je tent plempen uiteraard, waarmee duidelijk was waar er 's ochtends koffie gewenst was. Super. Verse koffie bij je tent gebracht. Heerlijk ontwaken, als we dat al niet waren door een viswijf naast onze tenten. Ach, waren we er tenminste op tijd uit voor hét Lowlands ontbijt: pannekoeken. Uiteraard ook nu weer de gebruikelijke grapjes met poedersuiker onder je neus of op iemand schouder. De perfecte bodem om Zuco 103 weer eens te bekijken. Braziliaanse electrofunk van eigen bodem, dat klinkt goed. Het was ook goed, maar toch misschien te vroeg geprogrammeerd of meer iets voor de Charlie. Lekker in de zon, desgewenst vanaf graspol hoogte genieten van de zomerse klanken.


Toch is het vroege tijdstip geen excuus, bewees Buck 65. Wat een menneke! Een stem en outfit alsof een tallship vanuit Nova Scotia gewoon Sail voorbij was gevaren, om zijn rauwe zeemansstem ten gehore te brengen op Lowlands. Misschien wel de verrassing van Lowlands (Ja, we hebben ondanks een strakke planning That 1 Guy gemist, grrr). Eigenlijk hiphop met wat turntabelism, maar dan doorspekt met van tijd tot tijd zowel rauwe rock, steelgitaar als een stevige funky beat. Volgens het programma "voor de fijnproevers", als dat maar niet te veel mensen weerhouden heeft. In elk geval hebben ze wat gemist. We waren in één klap weer helemaal opgeladen en gingen even afkoelen in de cocktailbar op Cape Lowlands. Prefab, dus geen Tom-Cruise-achtig-gegooi met flessen maar dat leek 's avonds de sfeer niet te drukken Maar hé, geen drank he, we waren aan het werk, dus met een slush puppy in de hand pikte we de laatste tunes van zZz mee. Op vrijdag bleek het geluid in de India niet helemaal geweldig te zijn, misschien dat het daaraan lag, maar zZz bleek een beetje inspiratieloos, in elk geval niet wat we ervan verwacht hadden.

Apocalyptica was al begonnen toen we bij de Alpha aankwamen. Qua drukte waren ze wel op hun plek aldaar, maar toch konden ze niet iedereen evenveel boeien met de eigen composities. Het blijkt toch meer een leuke gadget, een goeie, dat wel, maar ze moeten het gewoon houden bij covers van bekende metalacts. Een beetje het effect als Mambo Kurt zijn eigen nummers zou gaan schrijven. Bovendiens is het vrij statisch, iets wat bepaald niet van Zita Swoon valt te zeggen. Een geweldige reputatie als het om optredens gaat. Een ietwat zwak begin, maar toen ging het jasje uit... De achtergrondzangeresjes bleken helemaal niet zo achtergrond te zijn en brachten de Soul op Lowlands. Eigenlijk precies wat er bij Zuco 103 leek te ontbreken. De stem van Stef Kamil Carlens bleek nog steeds even krachtig als intiem te zijn, getuige de mooie toegift met een Bob Dylan cover. En toch hoor je het verschil tussen een echte vleugel en een keyboard.

Veel tijd om bij te komen was er niet, de opa's van de punk scheurden al vol gas door de Alpha. Even wennen aan de aanblik van een ietwat chubby en kalende frontman, maar Bad Religion bleek nog altijd even populair. Ongetwijfeld het optreden waarin de meeste titels er doorheen gejast werden, waarbij de sfeer geheel verzorgd werd door het meezingende publiek. Come join us! in Lowlands grootste karaoke! Toch schenen er nog mensen onbekend met deze band te zijn, al was het deinende publiek op zich al ongetwijfeld een spektakel om naar te kijken. Hierna leek alles alleen maar even te kunnen gaan tegenvallen, zo ook Coheed and Cambria. Helemaal naar de India om met eigen ogen te zien dat er toch echt geen fles helium langs de microfoon stond. Leuke bos haar en leuke solo's op gitaar, maar echt boeien kon het vrijwel niemand. Ongetwijfeld meer iets voor de echte fan. Wat dat betreft wist het karretje van Ola meer sfeer te brengen. Een soort mobiele disco. Een karretje met draaitafels en boxen reed over het terrein en gooide op een mooi plekje een rol plastic tegels uit. En hoppa, dansen!


Zo ook Dolf Jansen, al is zijn schare fans op Lowlands "iets" groter. Om de twee jaar treedt hij op, ook dit jaar weer met twee shows. En uiteraard sloten wij net te laat aan in de rij. Gelukkig hadden we veel later op de avond bij Op Sterk Water meer succes. Ook hier een fikse rij, waarmee de Juliet wederom haar bestaansrecht heeft bewezen. Het viertal denderde voort met hun improvisatiecabaret, waar de Lama's nog een puntje aan kunnen zuigen. Maar dat was het slot van onze avond, we waren eerst wezen eten. Even wennen, de locaties van bepaalde eetstandjes was behoorlijk gehusseld. Uiteindelijk hadden we toch de stand met het Indiaans eten weer gevonden. Indiaans he, de fout van de hete kip met noodles maken we niet nog een jaar. Daarbij de Lima in de buurt waren ook een paar massagetenten en had Novib een soort reuze Twister klaarliggen, maar daarw aren onze spiertjes nu al te verrot voor. Slap excuus, maar wij vonden het op dat moment wel okee. Ruim op tijd voor Marilyn Manson, die vol sterallures gewoon tien minuten te laat begon in een poging het publiek op te zwepen. Het mocht niet baten. Voor de - jonge - fan zal het vast een geweldig feest geweest zijn. Aangezien zijn enige echte hits The Beautiful People en de cover Sweet Dreams toch alweer heel wat jaartjes geleden zijn, kwamen wij en zo bleek ook de meeste medelowlandsers, alleen om even te kijken hoe hij er nu weer uitzag. Het was iets te gemaakt allemaal, bovendien vooral een bak herrie. Op naar de Audiobullys, die in de Bravo al even bezig waren. Ik had ze al een flinke poos geleden meegemaakt in een dampende Paradiso en dat leek zich ook nu weer te herhalen. Een DJ en een MC. Meer is het niet. Maar die MC wist precies op de goede momenten het publiek wat verder op te zwepen. De single Shot You Down, de bekende remix van Nancy Sinatra's nummer gebruikt in Kill Bill, bleek op de dansvloer onverwachts wel geweldig te zijn. Vergeet de CD, ga naar de shows. Klaar.