Lowlands 2005
Het was even onduidelijk wat harder aankwam, simpelweg de ochtend of juist de gedachte dat dit alweer de laatste dag was van weer een editie Lowlands. Voor onze ineens niet meer zo actieve junky-buren bleek vooral het eerste het geval. Er kroop een mokkeltje uit een tent die aan wat andere buren vroeg of ze rustig wilden zijn, haar vriendje was niet zo lekker. Dus. Enfin, koffie! De koffielaven moesten deze dag geroepen worden. Wraak is zoet. En even wachten op de immer goedgemutste Lowlandsbodes met het krantje van de dag. Eens zien of de crypto deze dag wel eens op te lossen viel, die van vrijdag en met name die van zaterdag waren wel erg pittig. Op het terrein direct aangenaam verrast door de Wout Akkermans Kapel. Straatheater bij uitstek. Dit maakt Lowlands! Na het ontbijtje, deze keer een luxe broodje bij de plaatselijke La Place op het overvolle grasveld van de Charlie gaan genieten van Enge Buren. Ook nu weer werd een flinke rits alternatieve hits verkracht tot een ouderwets gabber nummer of vrij vertaald naar een Nederlandstalig nummer. Hoogtepunt was toch wel de terugkeer op aarde van André Hazes, welbekend van het nummer Verliefd beetje een. Lekker melig en een mooi begin van de dag, welke het drukste leek te zijn. Wat een mensenmassa!
Van de Charlie nog geen 100 stappen naar de Grolsch. Grote stappen he, met kisten aan dus, ook dit jaar weer veruit favoriet, ondanks de afwezigheid van modder. Daar speelde Millionaire die met hun haast machinale rock de sfeer van deze dag Lowlands binnenbracht. Ondanks het vroege tijdstip wisten ze de vele kijkers te imponeren. De term Belgenrock is niet meer geheel afdoende. Na afloop via de echte freakshow van de dag Quit Your Dayjob door naar Korn. Toch nog even een stukje meepikken, maar het bleek vergane glorie. Dat Head ergens bij het altaar rondhing bleek niet het enige probleem te zijn. Zanger Jonathan Davis had een behoorlijke pens gekregen. Maar de ergste schok moest nog komen. De welbekende doedelzakintro van Shootes and Ladders werd direct gevolgd door een grotere hijs uit een zuurstofmasker dan vroeger. Genoeg is genoeg!
Lekker op tijd voor Morcheeba dus, die hopelijk het triphop stokje van het semi-pauzerende Lamb over gaan nemen. Het was wel iets meer poppy, iets meer mainstream, maar niet onaardig. Het klonk lekker vrolijk en het zangeresje was goed bij stem. Dit kon nog wel eens heel groot worden. Helaas was voor Jerruh nu het moment gekomen om naar huis te gaan en voor mij om wat te gaan eten. Helaas waren de Dresden Dolls uitgevallen, die had ik toch wel heel graag willen zien. Nu wel lekker op tijd voor de band rond Josh Homme: Queens Of The Stone Age. Meesterlijk. Het was wel duidelijk wie het Alpha mannetje dit jaar was. Je hebt bands die spelen de ruige rockband, je hebt bands die zijn de ruige rockband. Eigenlijk nauwelijks poespas, maar wat een overweldigend optreden. Ze stonden er gewoon en namen bezit van de Alpha. Uiteraard werd er ook even een nummertje van de Dessert Sessions gespeeld, om precies te zijn Covered In Punk's Blood, voor de meeste bezoekers onbekend maar dat boeide niemand. Het beest was los en dulde geen tegenstand.
Na afloop snel weer terug naar de Grolsch voor Heather Nova. Eigenlijk een lichte tegenvaller. Het leek alsof ze er zelf vrij weinig energie voor had. De nummers klonken goed, maar de echte pit was weg. Erg zonde. Even zonde als de gelijktijdige programmering van Voicst met QOTSA. Gelukkig speelde de eerstgenoemnde nog in de Essent tent. Dit jaar mocht er gelijktijdig met een optreden was in de Alpha geen muziek gemaakt worden in deze tent. Erg zonde, maar een oplossing bleek de Silent Disco. Die was ook dit jaar weer aanwezig, sfeervol op de vloer van een de botsauto's. Kortom, ze hadden wat koptelefoons van de Silent Disco geleend zodat er toch opgetreden kon worden, na achten dus door Voicst. Het geluid was bagger, maar de sfeer des te beter. Drummer Joppe verdween even op zoek naar bier (?) en bassist Sven ging even in het publiek staan spelen. De band bleek nog steeds vol plezier te zitten, niet kapot te krijgen. Ik hou niet zo van herhalingen, maar toch: volgend jaar weer?
Geen Foo Fighters meer voor ons. Na een paar nummers Nick Cave (erg indrukwekkend) toch maar de tent in gaan pakken en op weg naar de auto. Er zat niks anders op. De programmering viel op het eerste gezicht een beetje tegen, maar na wat luistersessies in de platenzaak eigenlijk super. Zoveel en vooral zoveel tegelijkertijd! Dat zelfs de Alpha DJ's vrijwel werden overgeslagen, zegt genoeg over de inspanning die de crosscountry over het terrein vergde. Dit jaar dus behoorlijk wat rock en behoorlijk weinig dance. Tja, het programma zat ook zo vol en een lekkere dansavond met een goede DJ is toch iets minder zeldzaam, dan een superieur optreden als van QOTSA. Twee dingen ontbraken pas echt: de Stardish (Een bord met daarom zowel friet als snack, nu mocht je die dingen los gaan bestellen) als een nieuwe hype als Theo! Er werd nog wel eens wat geroepen als Ik heb porno! of Adriaantje!, maar niets sloeg echt aan. Ach, misschien dat ik daardoor nog behoorlijk heb geslapen 's nachts. Beter dan mijn buurlimbo's. De schatjes bleken al twee nachten op een lek luchtbedje te slapen.
Evenement: Lowlands 2005, Biddinghuizen Datum: 19, 20 & 21 Augustus 2005
Waardering:
Must See/Buy/Do
AanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
