Concert: Auf Der Maur

André (Dr.E)
Het loopt tegen elf uur 's avonds. Bijna drie kwartier geleden is het optreden van 'Living Things', het voorprogramma van Auf der Maur, afgelopen. Van Melissa & Co is nog geen spoor te bekennen. Nogmaals kijk ik op mijn horloge en bedenk me dat ik de trein van kwart over twaalf moet hebben, om vannacht nog thuis te kunnen komen. 'Waarom moeten concerten als deze pas rond negen uur beginnen?', vraag ik mij af. Er zullen toch wel meer mensen zijn die hun trein moeten halen? Na een schandalige wachttijd van ruim drie kwartier stapt eindelijk een roodharige vrouw met een wel heel kort leren rokje en een grote basgitaar om haar nek het podium op...

Naast een grote box rechts op het podium ligt ondertussen nog een half stuk verbrand papier waar nog net het hoofd van George Bush op te herkennen is. De gebroeders Berlin van Living Things vonden het nodig om een uitgeprinte foto van hun president ritueel te verbranden op het podium, om er vervolgens zogenaamd over heen te plassen.


Het papier met het hoofd van George Bush dat door de zanger
van Living Things ritueel verbrand werd.

Meerdere malen verontschuldigt zanger Lillian Berlin zich voor de Amerikaanse president. Jammer, want dit soort ongein hebben de kwajongens helemaal niet nodig om de aandacht van het publiek er bij te houden. Hun muziek alleen overtuigt namelijk voldoende, al zij het voor even. Te weinig afwisseling tussen de nummers zorgt ervoor dat de verveling snel toeslaat. Als de Berlinbroeders dan ook nog eens hun politieke ideeën ongegeneerd over het publiek uit gaan strooien is de lol er helemaal af, al wil een deel van de uitverkochte Melkweg graag toegeven aan de oproep om de middelvinger op te steken naar Bush.