The Outer Worlds

Obsidian Entertainment gaat lekker door met waar ze goed in zijn: het maken van RPGs. Na Fallout: New Vegas, Pillars of Eternity en Tyranny verruilt de ontwikkelaar nu het post-apocalyptische en de fantasy voor een sci-fi RPG waar je naar de uiterste, wetteloze randen van het universum gaat. Puddington ging langs bij Private Division en kon daar met de eerste dertig minuten van de game aan de slag.

TheOuterWorlds1

Bij de Outer Worlds begin je aan boord van het ruimteschip de Hope, dat uit koers raakt en doelloos blijft rondzweven in de ruimte. Zeventig jaar na de lancering word je wakker gemaakt door Phineas Welles, die je naar the Emerald Vale op Terra 2 stuurt om je andere kolonisten te helpen. Welke reden hij heeft om je wakker te maken wordt niet duidelijk, en aan jou om te bepalen of je zijn missie aanneemt of niet.

Je begint in de character creator, en hier kun je helemaal los met hoe je je character eruit wil laten zien met sliders in overvloed, littekens en make-up voor degenen die dat willen en alle kleuren van de regenboog voor je haar en baard. Mijn prachtige creatie had uiteindelijk paarse dreadlocks met dito ogen en baard, maar het is wel zonde dat wanneer je begint alles in first-person is. Wat voor nut heeft het om je character aan te passen als je hem of haar daarna toch niet meer ziet behalve in de inventory?

Vervolgens word je op Terra 2 gedropt, de eerste wereld waarin je vertoeft voordat je je ruimteschip unlocked en via fast travel naar meerdere planeten kan reizen. En Terra 2 voelt gelijk vanaf het begin al buitenaards: je komt vreemde dieren tegen, planten in de meest wilde vormen en kleuren en daarnaast heb je ook nog een gigantische planeet met ringen op de achtergrond, vergelijkbaar met Saturnus.

TheOuterWorlds2

Ik ga Edgewater binnen en loop gelijk door naar de cantina waar ik mijn eerste quest kan ophalen. Pas in de cantina merk je de invloed van Fallout: New Vegas op The Outer Worlds, want de hele ruimte heeft Wild West-achtige trekken met donker hout en veel versierd metaal. Hoewel het wel past in een thema waarbij je ver van huis en de bekende beschaving bent, voelt de sprong van sci-fi met allerlei vreemde planten en ruimteschepen naar een western-bar wel heel abrupt.

Dat valt op tijdens mijn hele playthrough van The Outer Worlds: de wereld leent veel van games zoals No Man’s Sky en van Fallout New Vegas, maar het wordt allemaal op een hoopje gegooid zonder duidelijke overgang en soms vallen dingen uit de toon. The Outer Worlds is absoluut geen lelijke game, maar het voelt wel alsof er geen lijn te trekken valt welke kant Obsidian op wilde gaan met The Outer Worlds qua stijl.

The Outer Worlds speelt zich af in een wereld waarin kapitalisme alles bepaalt, en dat word je al gelijk op de neus gedrukt in het eerste halfuur van de game. Je komt een guard tegen die bijvoorbeeld geen hulp mag accepteren van artsen die niet verbonden zijn aan het bedrijf Spacer’s Choice en alle autoriteiten die je daarna tegenkomt lijken er grotere problemen mee te hebben dat iemand niet een landingsplaats heeft gebruikt van Spacer’s Choice in plaats van dat er barbaren rond de stad Edgewater lopen die je benen proberen af te hakken. De ijzersterke dialogen zetten de sfeer in het eerste half uur al goed neer en zijn zo bizar dat het ergens komisch is, wat ook goed past bij een beschaving die al jaren niet in contact heeft gestaan met de thuisplaneet en zijn eigen normen en waarden heeft ontwikkeld.

TheOuterWorlds3

Wat opvalt is dat The Outer Worlds de attributes en de skills drastisch heeft versimpeld, zeker in vergelijking met andere RPGs. Je hebt zes attributes (strength, dexterity, intelligence, perception, charm en temperament) en zes skills (melee, ranged, defense, dialogue, stealth en tech). Elk van die skills is weer onderverdeeld in drie of twee aspecten, maar wanneer je een van je skills levelt gaan al deze aspecten tegelijkertijd omhoog. Het is heel soepel en toegankelijk: zeker bij attributes waarin alles wordt aangegeven met “average” of vergelijkbare termen heb je een veel beter beeld over waar je character goed en minder goed in is. Skills zijn dan wel met punten, maar wijken niet af dat je een milestone vrijspeelt bij elke 20 punten die je er in stopt. Daarnaast krijg je xp wanneer je een bepaalde optie kiest zoals lie, persuasion en intimidation: zo word je ook aangemoedigd om die skills te blijven gebruiken en hoef je ze niet apart te trainen. 

Hoewel de kern van de game solide is, zaten er wel wat ruwe randjes aan de technische kant. De game had niet de beste framerate en ook het bewegen van de camera met de muis voelde heel moeizaam. Het was nog een dev build dus daar zou het aan kunnen liggen, maar als dit de laatste versie is dan hoop ik dat dit al gepatcht is.

Mijn eerste indrukken van The Outer Worlds zijn goed. Het lijkt dat erop dat de game de ijzersterke storytelling heeft die we van Obsidian gewend zijn en dat je net zoals met games zoals Fallout en The Elder Scrolls helemaal los kan gaan in een wereld zodra je door de tutorial heen bent. Het is af en toe twijfelachtig qua artstijl en ik zet vraagtekens bij de framerate, maar in dat halfuurtje waarin ik kon gaan en staan waar ik wilde zonder uitgestippelde demo-paden heb ik me prima vermaakt.

The Outer Worlds komt op 25 oktober uit voor pc, PlayStation 4, en Xbox One. De Nintendo Switch-versie volgt later. Voor pc komt de game eerst exclusief uit de op de Epic Games Store en Xbox Game Pass.