The Elder Scrolls V: Skyrim
Op mijn korte reis door Skyrim heb ik ook de middelgrote stad Whiterun bezocht. Deze stad zit vol met leven. Mensen lopen rond, hebben gesprekken met elkaar en bespreken de laatste roddels. Door gesprekken op te vangen kunnen er quests gestart worden of je kunt besluiten om je met de plaatselijke bevolking te bemoeien door partij te kiezen in ruzies. Quests variëren van het opsporen van een vermiste jongen tot het helpen van een klein jongetje dat door een ander kind wordt gepest. In Whiterun kwam ik een dronkenlap tegen die me vroeg of ik in de plaatselijke Inn een dure fles wijn kon stelen. Net als in de vorige games heb je de mogelijkheid om items van NPC’s te stelen. Als je niet gezien wordt is er weinig aan de hand, maar ziet een NPC dat je iets wat niet van jou is in je zak stopt, dan zullen de guards achter je aan komen. Dit laatste gebeurde dus ook met mij. Nadat een NPC me had gezien (Hey, hands off! THIEF!) kwam er al snel een guard aan die me arresteerde (By the name of the Dragonreach guard, Stop right there!). Als je wordt aangehouden kun je ervoor kiezen om de guard te betalen, het tegen hem op te nemen of naar de gevangenis te gaan. Aangezien mijn portemonnee redelijk leeg was en ik niet het gevoel had dat ik van hem kon winnen, besloot ik naar de gevangenis te gaan. Hier kun je ervoor kiezen om uit je cel te ontsnappen of je tijd uit te zitten.
De verschillende companions die je kunt meenemen op je tocht zijn een ander belangrijk aspect van Skyrim. Als je relatie met een NPC goed genoeg is, kun je deze vragen om mee te gaan met een quest. De makers hebben eerder aangegeven dat er enorm veel van zulke NPC’s in het spel zitten en dat ze ook daadwerkelijk nuttig zijn. Omdat het er zo veel zijn hebben ze echter wel wat concessies moeten doen op de diepgang van de verhalen van deze companions, al zitten er wel een aantal tussen met uitgesproken karakters. In de Inn van Whiterun ontmoette ik een elf, Uthgerald the Unbroken, die mij uitdaagde voor een hand tot hand gevecht. Nadat ik haar knappe gezichtje had verbouwd besloot ze met me mee te gaan. De companions werken erg goed en zijn ook daadwerkelijk een aanwinst. Ze maken de juiste beslissingen door alleen aan te vallen als jij dat doet en switcht tussen range en melee wanneer dat het beste is. Omdat Uthgerald haar mannetje stond duurde het even voordat ze het loodje legde (inderdaad, ik heb haar gewoon zonder te helpen dood laten gaan). Natuurlijk moeten we hierbij wel onthouden: dood is dood en zul je een companion dan nooit meer terug zien.
Centraal in de game staan natuurlijk de quests. Hiervan zullen er weer enorm veel aanwezig zijn in de game. De meeste quests in Skyrim zijn dynamisch. Dit betekent dat de game zelf kiest wanneer een bepaalde quest beschikbaar komt en hoe bepaalde elementen van de quest zullen gebeuren. Zo zal de game een quest waarbij je een vermiste jongen moet zoeken, telkens op andere locatie laten plaatsvinden. Hierbij kijkt het systeem waar je al bent geweest en welke gebieden je nog niet hebt bezocht en kiest hieruit de voor jou meest interessante en voor de wereld meest logische plek. Door dit systeem zullen verschillende gamers die dezelfde quest spelen een andere ervaring hebben. In mijn speelsessie kwam ik in aanraking met een vete tussen twee families. In de quest kreeg ik verschillende keuzes hoe ik het op wilde lossen: wilde ik hulp van de familie of zou ik het in mijn eentje op willen lossen? Verder kon ik kiezen tussen een vriendelijke of een bloederige aanpak.
De speelsessie was volledig op een Xbox 360 en dit was aan de graphics te merken. Vooral als je buiten in de grote open wereld bent, zitten er een aantal ruwe kantjes aan de grafische pracht en praal. Bomen en planten ogen, vooral van dichtbij, een beetje slordig aan en er was regelmatig wat pop-up te zien. Aan de andere kant zijn er weer aspecten die erg mooi zijn weergegeven. Het water, maar vooral de wind die door de bergen blaast en sneeuw op zijn pad meeneemt is indrukwekkend. In de kleinere omgevingen, zoals in een gebouw of een grot, is het qua graphics een stuk indrukwekkender. Lichteffecten zijn prachtig en de omgevingen zijn gedetailleerd. Hetzelfde geldt voor de magische krachten. Ik heb met vuur en ijs mogen spelen en dit voelde krachtig aan en zag er vooral erg goed uit.
Voorlopige conclusie
The Elder Scrolls V: Skyrim is een gigantische game waarvan ik alleen het topje van de Throat of the World heb mogen ervaren. Bethesda laat zien dat ze weten hoe ze een gigantische RPG moeten maken en dat ze een enorm gevoel voor diepgang en detail hebben. Skyrim zal veel RPG-fans uren lang gekluisterd aan hun console of pc laten zitten.
Drie uur is lang en vaak heb ik het dan wel even gehad met een game. Dat was met Skyrim niet zo! Ik wil dieper in die game duiken, ik wil nieuwe grotten en personages ontmoeten, ik wil meer!
