Invoeren die doodstraf

Michel P. heeft volgens een groot deel van de Nederlandse bevolking zijn rechten als mens verspeeld, daarover zo meer. Wanneer ik mij een voorstelling probeer te maken van wat Anne Faber, zijn laatste slachtoffer, heeft moeten meemaken in de laatste tien minuten van haar leven komt er bij mij, net als bij jou, walging en tegelijkertijd een diepe haat naar boven. Geen gewone walging en ook geen gewone haat. Facebook en andere social media verloren terstond hun ‘sociale karakter’, daar waar het allemaal voor bedoeld was. Een diepe haat vond haar uiting in woorden en bij degenen die hun haat goed konden verwoorden kwam het voor de lezer vaak nog heftiger over. Ik doe niet aan social media, vooral omdat het met social al helemaal niks meer te maken heeft. Het zijn haat en afstraffingskanalen geworden met maar één doel: anderen monddood maken, in de hoek zetten en jezelf als een helder licht laten schijnen boven een poel met brandende teer.

Michel P. verdient de doodstraf maar krijgt het niet. Rede en recht. Rede omdat we ons niet moeten laten leiden door emoties. En het recht bepaalt uiteindelijk hoe zijn leven er daadwerkelijk uit gaat zien. Maar mag je mensen de doodstraf geven waarbij is vastgesteld dat ze niet toerekeningsvatbaar zijn? Nee natuurlijk niet, want dan kun je de helft van de GGZ cliënten tegen de muur zetten. Maar wat gaat er dan verdomme zo fout in Nederland? Michel P., Thijs H., waarbij Thijs H. nog een verdachte is. Nu ontkent hij alles, waarschijnlijk op aandringen van zijn advocaat. Een bekentenis zou zoveel makkelijker zijn geweest, maar nee: ‘laat het OM het maar bewijzen’.

Wat is er mis in Nederland dat we dit soort mensen niet binnen kunnen houden? Waarom doen ambtenaren of ministers en staatsecretarissen hun werk niet?

Seriemoordenaars, verkrachters, one-time moordenaars, oplichters die duizenden slachtoffers maken, het OM, de rechterlijke macht, de Eerste -en Tweede Kamer, allen hebben ze niet de macht ons te beschermen tegen deze individuen. Iedere keer weer wordt de zoon van uw buurman of familie door zinloos geweld om het leven gebracht. Telkens weer worden we geconfronteerd met het zinloze linkse anker: ‘ja maar’. Wanneer stopt het? Wanneer voelt het voetvolk dat rechtspraak geen kleinspraak is? Dat de rede geen twijfelachtige raadgever wordt van angstigen op belangrijke posities in de samenleving? 

Ik zeg en schrijf het nogmaals, dit land is ten prooi gevallen aan linkse extremisten die het fundament van apathisch vermogen en handelen in handen zeggen te hebben terwijl ze eigenlijk meer kwaad dan goed doen….