Armoede in Nederland
Afgelopen week werd het rapport van het Centraal Bureau voor de Statistiek en Sociaal en Cultureel Planbureau gepubliceerd. De kans op armoede is het grootst bij eenoudergezinnen, alleenstaanden tot 65 jaar, bijstandsontvangers en niet-westerse huishoudens. De meeste armen wonen in de stedelijke gebieden Leeuwarden en Den Haag. Bij alle bekende risicogroepen is de armoede verder toegenomen de afgelopen jaren. Op de nieuwstracker werden nog meer feiten gemeld die niet geheel tot mij doordrongen. Wat wel goed binnenkwam waren de ronduit belachelijke opmerkingen van sommige FOK!-ers.
Er werd door sommige gebruikers geschreven dat mensen het aan zichzelf te danken zouden hebben. Natuurlijk zijn er mensen die absoluut niet met geld kunnen omgaan en die meer uitgeven dan hun portemonnee toelaat, maar sommige mensen raken door externe oorzaken in de problemen.
Denk bijvoorbeeld aan gezinnen waar een inkomen wegvalt door een ongeval, of een gezin dat uiteen valt. Maar ook alleenstaanden die bijvoorbeeld door het verlies van hun baan de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen. Persoonlijk vind ik dat wij geen waardeoordeel mogen geven aan de manier waarop iemand in de problemen komt. Je kan namelijk nooit in andermans keuken kijken. Het maakt ook niet uit wat de oorzaak is, er zijn helaas mensen die aangewezen zijn op hulp. Is er dan niet genoeg hulp in Nederland? Ik zag een comment voorbijkomen dat mensen alles kunnen regelen. Ja dat zal ongetwijfeld, de vraag is echter of je dat altijd wil. Wil je naar de voedselbank, stichting leergeld of naar het bijstandskantoor. Mensen schamen zich ervoor, durven niet toe te geven dat ze in financiële problemen zitten.
Het argument dat ook vaak terugkomt is: maar in Afrika daar hebben ze het pas echt arm. Ja, maar het is niet heel erg realistisch om een arme in Nederland te vergelijken met een arme in Afrika. Dat is appels met peren vergelijken. Een ander terugkerend argument is dat, als je maar zuinig genoeg leeft, je in Nederland best fijn kan leven. Er zijn gezinnen met twee kinderen die rond moeten komen van 60 euro per maand. Dat is dus 60 euro voor clubjes, feestjes, tractatie, sporten, kleding enz. Deze gezinnen gaan nooit op vakantie, kunnen niet deelnemen aan een sociaal leven en worden daarnaast nog eens weggezet als sloebers. Want wie kent ze niet in zijn of haar omgeving? Mensen die kleding van 10 jar terug dragen, altijd op straat rondhangen, altijd ziek zijn met schoolreis of als ze jarig zijn. Dat is voor mij armoede in Nederland.
Wat dit allemaal nog erger maakt is de omgang met elkaar. Enkele jaren geleden kwam Balkenende met zijn beroemde waarden en normen. Het werd een beetje lacherig ontvangen, maar het bevatte wel een kern van waarheid. We gaan in armoede met elkaar om en dat is misschien wel net zo erg. We helpen elkaar niet meer, maar vallen elkaar persoonlijk aan. Mensen worden steeds egoïstischer, nemen beslissingen op basis van emotie. Het aantal incidenten op de sportvelden neemt toe, respect is ver te zoeken. Laatst schreef ik een klaagcolumn, heerlijk om te schrijven omdat ik net als iedereen me kapot erger aan simpele dingen. Maar tegelijkertjd realiseer ik me dat het pietluttig is dat er belangrijkere dingen in het leven zijn dan oma die voordringt in de winkel. Nee, het gaat om hoe we met elkaar omgaan.
Als alle mensen die vandaag op FOK! gereageerd hebben op dat stuk zich eens bij de voedselbank zouden melden en eens aan die mensen die daar komen voor een pakket durven, vragen hoe het komt dat zij dit nodig hebben. Dan kan ik je vertellen dat je de meest tragische verhalen zult horen. Ik zeg met nadruk: durven vragen. Ik hoop oprecht dat als ik ooit in de shit terechtkom er mensen zijn die mij willen helpen en die met dan niet veroordelen, want dat is wat echte rijkdom is. En zolang wij mensen blijven aanpakken en aanvallen op afkomst, mening, levenswijze of de kleur van hun auto, blijven we allemaal in armoede leven.
Begin klein, kijk eens om je heen. Je krijgt er veel voor terug!
