Open brief aan minister Schippers
Geachte minister Schippers,
Misschien kunt u ons helpen om het een en ander te verduidelijken. Moedeloos worden wij als indirecte gebruikers van de hele PGB- en rugzak-discussie. Nu lees ik weer dat men in Amsterdam een aparte regeling wil gaan hanteren. Belachelijk. Aardig van de gemeente Amsterdam, maar het mag toch niet zo zijn dat geografisch bepaald wordt of je wel of niet hulp krijgt.
Wij hebben twee kinderen, een van tien met PDD-NOS/Asperger en een van zeven met ADHD. Voor de oudste hebben wij een rugzakje en een PGB. Dankzij het rugzakje zit zij nu in groep 7 van het regulier onderwijs. Twee keer per week krijgt zij via remedial teaching bijles. Iedere avond moet ze na het eten haar schoolwerk doornemen. Nu heeft ze nog maar een keer in de twee weken een toets en om een voldoende te halen moet ze dus iedere avond leren. Wij houden ons hart vast voor als ze naar de middelbare school gaat. En nu heeft men besloten om het rugzakje af te schaffen. Nu al is duidelijk dat zijn naar een speciale middelbare school zal moeten, bestaan deze scholen over twee jaar nog wel?
Speciaal onderwijs geeft je als ouder een dubbel gevoel. Je wilt natuurlijk dat je kind een goede toekomst krijgt, maar je wilt zeker ook dat ze gelukkig zijn zonder dat ze op hun tenen moeten lopen. Maar speciaal onderwijs heeft toch een naam, het is toch een stempel en ze zal zeer waarschijnlijk niet eenvoudig een baan vinden. Mocht ze toch een baan krijgen dan kan dat bedrijf een subsidie aanvragen, die ook uit de overheidspot komt, krijgt ze geen baan dan krijgt ze (mocht dat nog bestaan) een uitkering. Wat is nu beter?
Dan het verdwijnen van het PGB. De oudste gaat daarvan iedere week naar een weekendopvang. De ene week een hele zaterdag de andere week alleen de middag. Hier komt ze samen met andere kinderen met een vorm van ASS, waardoor ze zichzelf kan zijn zonder de eisen die de maatschappij aan haar stelt. Ik kan niet benadrukken hoe belangrijk dit voor haar is, met name voor haar zelfvertrouwen. Ook voor ons gezin is het van belang; de jongste kan wat extra aandacht krijgen en wij komen ook aan dingen toe. Deze zaterdagen zijn erg belangrijk voor de balans in ons gezin. Indien het PGB wegvalt, zou ik niet weten hoe wij dit kunnen bekostigen. De genoemde dagen kosten al snel vierhonderd euro per maand. Ja, wij zijn tweeverdieners, maar ook voor ons is dit niet op te brengen.
Voor de jongste is het niet eens mogelijk om een rugzakje aan te vragen. Voor ADHD'ers geldt er geen regeling, want ADHD is een modeverschijnsel. Dit is echt volstrekt belachelijk. Ook zij moet leren omgaan met haar ADHD en dan met name de impulsiviteit die leidt tot veel ruzie thuis maar ook op school. Concentratieproblemen op school helpen niet echt in positieve zin mee aan haar ontwikkeling. Veel dingen pikt ze gewoon niet op. Zij krijgt geen remedial teaching, omdat ze geen rugzakje heeft, maar eigenlijk zou ze het wel nodig hebben. Het belangrijkste zou zijn als zij ook naar een plek kon met andere ADHD-kinderen, waar ze elkaar kunnen vertrouwen zonder dat een ander je veroordeelt. Helaas zit dit er financieel gezien gewoon niet in.
De last als ouders kunnen wij wel dragen, dat is het risico als je kinderen hebt. Ik heb veel moeite met de verdedigingsmode waar je als ouder in geduwd wordt. Je moet verantwoording afleggen aan de omgeving, op school, aan moeders van vriendjes en vriendinnetjes en erger nog aan allerlei kantoren. CIZ, REC en ga zo maar door. Je voelt je een klein kind, en waarom? Alleen maar om ervoor te zorgen dat je kind aandacht krijgt op school. Ik kan er met mijn verstand niet bij en vraag me ten zeerste af waar we heen gaan als we de toekomst van gehandicapte kinderen niet ondersteunen. Want ja, gehandicapt zijn ze.
Hopelijk valt het allemaal mee en kunnen onze meiden toch rekenen op steun. Onze steun hebben ze, maar die van de overheid? Worden ze nu niet ondersteund dan gaat het de maatschappij op de lange termijn veel meer geld kosten. We wachten vol spanning af wat er gebeuren gaat, want eerlijk gezegd snappen we er niks meer van. Wie nog wel? U mevrouw Schippers, of heeft u ook geen idee wat er allemaal speelt, maar vond u het bedrag dat jaarlijks aan PGB wordt uitgekeerd een té mooi bedrag om niet te schrappen en zo een fors deel van de bezuinigingen in één klap te bewerkstelligen?
Met vriendelijke groeten,
een vertwijfelde ouder
