Ik wil een lustobject zijn!
Zou ik niet eens een mannenblad moeten gaan lezen, dacht ik laatst. Want ik weet nauwelijks wat er gaande is op het gebied van het manzijn. Is er überhaupt wel iets gaande? Zou eigenlijk wel moeten want de rolverdeling tussen man en vrouw verandert nog steeds. Niets mannelijks is een vrouw tegenwoordig vreemd maar doet de man voldoende zijn best iets op te steken van de vrouw? Een bonte stoet aan vrouwenbladen is gids, steun en toeverlaat van de vrouw. Ik had dus verwacht dat ik met mijn vragen bij mannenbladen terecht zou kunnen. Maar dat viel tegen, het begon er al mee dat er veel minder mannenbladen dan vrouwenbladen zijn. Uit het karige aanbod koos ik voor Esquire, het lijfblad van de 'stijlelite'. De elite, daar zou ik me toch thuis moeten voelen.
Zou Esquire net als Cosmopolitan, Linda, Elle, MarieClaire om maar een paar bekende vrouwenbladen te noemen een orgie van zelfreflectie zijn. In vrouwenbladen gaat het over van alles maar vaak over seks. Zijn vrouwelijke seksuele fantasieën waar mannen van blozen een teken van seksuele ontsporing of wijzen ze de weg naar de ware roeping van de vrouw? Voor steeds meer vrouwen het laatste,schijnt het. Dat zou ons mannen aan het denken moeten zetten. Als vrouwen vaker de rol van jager kiezen, zou het dan niet slim zijn als wij probeerden de rol van prooi handiger in te vullen? Hoe word je als man een lustobject? In Esquire vindt je er niets over.
Als man moet je het doen met een soort denkbeeldig padvindershandboek. Waarvan de inhoud, net als die van de bijbel nooit verandert. Waar vrouwen zich via hun eigen vakliteratuur maandelijks laten bijscholen in de nieuwste inzichten over zichzelf en over het verleggen van grenzen, laten Esquiremannen zich elke maand vertellen wat ze al wisten. Bijvoorbeeld over stijl, het troetelkindje van Esquire. Die is sinds mannenheugenis onwrikbaar verankerd aan het pak, de schijnbaar onaantastbare rots in de branding van een woelige wereld. Onmisbaar attribuut van de man als verzekeringsagent, de man als corpsbal, de man als heertje en de man als haantje. Alleen details zijn vatbaar voor modetrends of wat daarvoor door moet gaan. Zoals de precieze afmetingen van revers, het aantal knopen, kleur en maat van de stropdas, die in het uiterste geval zelfs kan worden weggelaten (op voorwaarde dat een prins gemaal met durf het voortouw neemt!).
Als het aan Esquire ligt zal het voorlopig niet enerverend, sprankelend, kleurrijk, laat staan sexy worden op mannelijk stijlgebied. Als mannenemancipatie eindelijk echt van de grond komt, het moet er toch een keer van komen, dan gaat de Esquireman de slag missen. Die blijft steken in wat hij denkt dat stijl is, de stijl van de man van de vorige eeuw. De man die saaie pakken afwisselt met saaie spijkerbroeken. Hoe leer ik dan wel een man nieuwe stijl te worden? Ik heb behoefte aan een mannelijke variant van Cosmopolitan, Linda, Esta, Elle, Marie Claire waar ik kan lezen hoe ik een lustobject word. Zodat ik mijn kans vergroot me te laten oppikken als ze langsrijdt in haar Jaguar. Die vrouwelijke jager, intelligent, succesvol, zelfbewust, maar nog steeds bloedmooi, en schaamteloos sensueel.
