Russische hoeren
Soms is het leuk om gehoor te geven aan impulsiviteit. Zo vatte vrijdagavond het idee post om te gaan stappen in Dusseldorf. Een klein kwartier later was er voor nog geen vijfentwintig euro per persoon een hotelkamer geboekt en een ruime twee uur daarna stonden we in het Mercurehotel alwaar een vriendelijke jongedame ons de sleutel overhandigde van onze ´rauchzimmer.´ Het plan was om in het oude stadsgedeelte wat te gaan eten om aansluitend in de ´Sub´ wat te gaan drinken en vervolgens rond een uur of twaalf in de ´Nachtresidenz´ te eindigen. Een impulsief plan moet natuurlijk wel tot in de puntjes uitgestippeld worden!
Een nogal typische Duitse taxichauffeur met leren giletje, een iets te grote bril en lang krullend haar dat leek op dat van Danny Christian bracht ons naar de binnenstad. Het was druk op straat. Zo´n beetje iedereen had een alcoholische versnapering in zijn of haar handen, hetgeen ons dorstig maakte. Omdat we nog niet gegeten hadden en het inmiddels half tien was, besloten we de verleiding om een kleine tussenstop te maken bij de eerste kroeg waar we langsliepen te weerstaan en richting een Italiaan te hobbelen. Twee bier en een pizza Vulcano later konden we dan eindelijk gaan doen waarvoor we gekomen waren: cultuur snuiven!
Mijn quasihippe ´Frans- Molenaar- colbertje´ op mijn witte broek, dat ik sinds mijn vakantie naar de Aziatische zon door het hoge foutheidsgehalte in Nederland nog niet heb durven dragen, deed het goed in de ´Sub.´ Daar waar vrouwelijk Nederland mijn jasje meer dan eens getypeerd heeft als ´opajasje,´ zo weet de Duitse vrouw mijn outfit wel op waarde te schatten. Uiteraard stel ik de Duitse schoonheden niet op de hoogte van het feit dat er heel goed een opaatje in mijn jasje gestorven zou kunnen zijn, omdat ik het colbertje voor zeven euro op de kop heb weten te tikken bij het tweedehands kerkwinkeltje. Dat zou mijn gebrekkige actieve kennis van de Duitse taal überhaupt niet hebben toegelaten, maar dit terzijde. De aandacht voor ons van de olijke Duitse dames (daar liepen er in de ´Sub´ verdacht veel van rond) kan er ook mee te maken hebben dat de Duitse man zich totaal niet kan kleden. In vergelijking met Hans, Ghünter en Helmut loop je er dan ook al snel goedgekleed bij. ´Wat lopen die Duitse mannen er als randdebielen bij zeg,´ bedacht ik me terwijl ik mijn flesje Heineken leegdronk.
Ik liep snel naar de bar om een nieuw rondje te halen. Het was niet mijn beurt, maar de bardames in de ´Sub´ zijn nu niet bepaald geselecteerd op hun intelligentie. Eerder op hun uitstraling. Zo´n uitstraling dat je doet vermoeden dat de dame in kwestie heel goed aan de slag zou kunnen in de volwassen-vermaak-industrie, zoals de Belgen de porno-industrie zo lief omschrijven. Het kwam dan ook goed uit dat ik geen zin had met de bardames te discussiëren over de Duitse geschiedenis, politiek of filosofie, maar gewoon trek had in een biertje. Het was dan ook met enige tegenzin dat ik de ´Sub´verliet om bij volgende halte van de spoorlijn der stapavond uit te mogen stappen.
Halte ´Nachtresidenz.´ Een te fraaie club waar je eigenlijk alleen maar moet komen als je heel veel geld te besteden hebt of op slechts drie drankjes een avond lang plezier kunt hebben. Ik had er dus eigenlijk weinig te zoeken. Toch deed onze kleding de uitsmijters anders vermoeden en werden we tot onze grote verbazing direct naar een tafeltje in het het VIP-gedeelte geëscorteerd. De twee Duitse heren achter ons in de rij werd intussen medegedeeld dat er deze vanavond een privéfeest gaande was. We besloten een fles wodka te bestellen. Dat is geen goed idee als je slechts met twee personen bent. Na het legen van ons eerste glas, kwam Arnold, onze host, vertellen dat de minimum tablespend achthonderd euro bedroeg. Aangezien ik van dit bedrag enigszins ongemakkelijk werd, besloot ik snel mijn tweede glas te legen. Gelukkig mochten we van Arnold blijven zitten onder de voorwaarde dat we ook een tweede fles zouden bestellen en van tevoren zouden afrekenen. Waarschijnlijk was ook Arnold goed op de hoogte van het credo: ´Absolut wodka: voor een absoluut vergetelijke avond!´
Gelukkig stonden er genoeg dames achter het hekje dat het VIP-gedeelte afscheidde van de rest van de club, die maar al te graag aan ons tafeltje zouden willen bijschuiven. Echter, de bevestiging dat een fles wodka legen met twee personen een über slecht idee is liet niet lang op zich wachten. Net na het aanbreken van de tweede fles, hielden drie dames van Russische komaf ons gezelschap. Uiteraard achtte ik het nodig om mijn nieuwe vrienden en vriendinnen in het VIP-gedeelte kennis te doen laten maken met het Nederlandse exportproduct bij uitstek. Nee, dan bedoel ik niet met bloembollen, kaas, klappen na een vliegtuiglanding of met XTC. Ik heb het hier natuurlijk over: de polonaise. Dat je de polonaise ook kunt dansen op hippe clubmuziek werd al snel duidelijk. Ook de Chinezen, die naast ons zaten te genieten van hun champagne, moesten eraan geloven. De Chinezen vonden dit niet zo leuk. De eerste waarschuwing van die avond was binnen. Arnold vertelde dat we ons moesten gedragen. De Chinezen hadden een uitsmijter ingelicht over mijn culturele initiatief. Arnold zei dat we bij nog zo´n actie er onmiddellijk uitgezet zouden worden. Een pleidooi mijnerzijds over cultuurverschillen tussen China en West-Europa ten spijt. Dat ik het woord uitzetting uit de mond van een Duitser op zijn minst gezegd wat ongelukkig vind, hield ik gelukkig voor me.
Een halve fles wodka later zetten we onze conversatie met de Russische golddiggers non-verbaal met de tong voort. Waarschijnlijk moet het ´huis-tuin-en-keuken-Engels´ van de Russische dames, die waarschijnlijk ook een profiel van zichzelf hebben staan op www.russianeuro.com ,ons dermate zijn gaan vervelen, dat wij tot dit puberale gedrag besloten over te gaan. Het duurde niet lang of ik werd door twee nogal grote heren, die waarschijnlijk net als de dames van de ´Sub´niet op hun intelligentie waren geselecteerd, in de kladden gevat. In tegenstelling tot met de dames van de ´Sub´ had ik met hen juist wel enorm de behoefte om te discussiëren over de Duitse geschiedenis, politiek of filosofie De Duitse sportbilly´s dachten hier echter heel anders over. Op hardhandige wijze escorteerden zij mij naar buiten, de Konigsallee op. Ook de rest van ons gezelschap moest gedwongen het pand verlaten. Gelukkig stond ik door dit voorval wel weer met beide benen op de grond. Met een glimlach op mijn gezicht vroeg ik de dames, terwijl ik de deur van een zojuist aangehouden taxi openhield, of ze met onze Ferrari mee naar onze hotelsuite wilden.
