Sacha de Boer: ik ben verliefd!
Enkele maanden geleden had ik op het station van Breda een boete gekregen voor het te ver verwijderd van de rookpaal opsteken van de vredespijp. Dat zou me niet nog een keer gebeuren! Ik stond dit keer dan ook keurig bij de rookpaal. Dat ik daarbij ook mijn lus uit mijn broek had gehaald om mijn alcoholische blaasinhoud te verspreiden op deze paal kan enkel en alleen gezien worden als een uiting van humor. Het was niet slim om te blaffen toen ik door het vriendelijke NS-personeel op mijn wangedrag werd aangesproken. Het was nog dommer om de discussie met de beste mannen aan te gaan. Zeker rond dit vroege tijdstip. Vooral domme mensen hebben er een handje van als zij in het verbale nauw zijn gedreven om de woordenwisseling non verbaal voort te zetten. Dat gold ook voor deze meneren. De NS-medewerker met een 'V' op zijn jasje kookte van woede en wilde mij een klap geven. Zijn collega hield hem tegen. Dit tot groot genoegen van mijn beschonken ik.
Met geheven vingertje wilde ik mijn nieuwe vriend de les lezen, maar terecht nam mijn metgezel het gesprek over. Ik weet niet zeker of de beste man een boete heeft uitgeschreven of niet. Ook mijn metgezel tast hieromtrent nog steeds in het duister. Ik vrees dat de boete, mits uitgeschreven, niet zal aankomen door het opgeven van een bijna juist adres. Driemaal hoera voor mijn overbuurman! Dat zal hem leren te klagen bij de Woningbouw over de grote hoeveelheid lege flessen, een jacuzzi waarin biologische expirimenten met mos worden gehouden, twee bierfusten en andere troep voor mijn deur.
Door alle consternatie op het station misten we wel onze trein! We mochten volgens de vriendelijke NS-meneer van geluk spreken dat hij ons met de volgende trein liet gaan. Even fluisterde het duiveltje op mijn linkerschouder dat ik het beste een pleidooi kon houden over machtsmisbruik. Volgens het duiveltje op mijn rechterschouder deed ik er zelfs het beste aan om er ook de Tweede Wereldoorlog bij te halen. Gelukkig negeerde ik Beëlzebub en Lucifer, want wellicht hadden de naziconducteurs er dan de Bahnhofpolizei bijgehaald. Die zijn meestal nog minder gecharmeerd van naar alcohol stinkende arrogante en bovendien zeer vervelende betweterige narcistische figuren. Bovendien hebben die wel de bevoegdheid je mee te nemen voor een weekendarrangement in een hotelkamer waar exotische namen als Ali, Mohammed en Khalid de muur sieren. Althans, die namen kan ik mij herinneren van mijn vorige nachtje cel in verband met het mij onwettig toeëigenen van een voor de slooprijke fiets. Ik wilde het bij dat ene bezoek houden, dus ik hield wijselijk mijn mond.
In het pittoreske Utrecht had ik na het uitvallen van mijn Iphone al geconstateerd dat mijn afhankelijkheid van het Apple-apparaat dermate groot is. Het in dronken toestand tot stilstand brengen van het SMS-en belverkeer is behoorlijk kut. Ook is het balen dat je geen taxi kunt bellen en dus als een soort Neanderthaler midden op de weg iets dat op de koplampen van een aftandse Mercedes lijkt moet aanhouden. Ook vervelend dat je je Hyves niet kunt checken, niet kan twitteren hoe leuk je het wel niet hebt en niet kan kijken wat de voetbaluitslagen zijn geweest. Ook had ik graag op de terugweg in de trein het NOS journaal gekeken.
Al laat het journaal de laatste tijd een beetje te wensen over. Niets verkeerds over Sacha de Boer. Rick Nieman blijft na Wesley Sneijder de grootste eikel op het noordelijk halfrond. Het is meer Sacha’s manier van kleden van de laatste tijd. Nu hoeft ze het journaal echt niet in ‘Marlies Dekkers’ te presenteren. Dat fantaseer ik er zelf wel bij, maar ze hoeft zich ook niet als een saaie moeder in de overgang te kleden! Mevrouw de Boer moet snel weer gewoon Sacha worden. Ze mag best laten zien dat ze nog uitermate jong van geest is. Al denk ik dat als ik tussen Utrecht en Den Bosch naar mevrouw de Boer had gekeken, dat ik me dan niet als een Neanderthaler op het station had gedragen. Dan had ik mijn snikkel in mijn H&M boxershort gehouden en was er geen vervelende discussie met het NS-personeel geweest. Sacha: ik ben verliefd!
