In het land der mondkapjes
Goed. Ik neem een laatste pint of Guinness. One for the road, zullen we maar zeggen. Ik kruip weg in zo'n heerlijke lounge-fauteuil, waar je eigenlijk met geen mogelijkheid in kunt zitten. Breaking-news op Sky-news. 'Nine new SARS-victims'. Op het scherm staat een vrouw van het kaliber 'onaantrekkelijke weervrouw' met haar handen te wijzen naar kleurrijke, virtuele taart- en staafdiagrammen. SARS-diagrammen. Aantal doden tot nu toe, aantal besmettingen, aantal verkochte mondkapjes tot dusver, aantal in quarantaine gestelde mensen, en nog wat taartdiagrammen meer.
Wat zullen ze bij Sky-news blij zijn geweest met SARS. Met de aflopende oorlog in Irak in het vooruitzicht kwam de ziekte als geroepen. Een nieuw onbekend fenomeen, spannend! Computergraphics konden weer worden gemaakt, prachtige animaties over de verspreiding van de ziekte werden ontwikkeld en weervrouwen konden voor taart- en staafdiagrammen plaatsnemen om de angst voor SARS verder aan te zwengelen.
Angst regeert in China. De eerste hoesters-in-publiek schijnen al in elkaar te zijn geslagen. 'Hoesten op straat, ben je besodemieterd? Dat doe je maar thuis. Dadelijk steek je nog mensen aan, idioot!' Heel veel beelden van Chinezen met mondkapjes op Sky-news. Het is wat met die mondkapjes. In het land der blinden is eenoog koning. Zo ook in Azië. Iemand riep: We moeten mondkapjes dragen, dat houdt SARS tegen. Inderdaad, denkt heel Azië, we moeten mondkapjes dragen en zij gingen en masse over tot het dragen van mondkapjes. Er zijn zelfs Aziaten (die wél hebben gehoord dat die mondkapjes geen effect hebben) die over zijn gegaan tot het dragen van twee mondkapjes. Dat is net zoiets als twee condooms over elkaar; het lijkt zinvol maar slaat werkelijk nergens op.
Hier op Dublin Airport lopen geen mensen met mondkapjes op. Waarom eigenlijk niet, vraag je je af? Heeft de angst voor SARS hier nog niemand in bedwang? Raar, omdat zo'n vliegveld voor een virus de springplank is om vliegensvlug wereldwijd verspreid te raken. Eigenlijk zit ik op een lounge-stoel middenin een tikkende tijdbom. Wel hoor ik een grote vrouw, gehuld in een knalroze jurk heel luid hoesten, terwijl de pint Guinness zowat haar hand uitschudt. SARS? Je gaat toch denken. Zou het niet toch verstandig zijn om een mondkapje te dragen? Gewoon, voor de zekerheid. Je weet maar nooit, toch?
Nee. In Europa is het wachten op de ver-marketing van het mondkapje. Pas dan gaan ook wij over op het dragen van mondkapjes. Een of andere HEAO-slimmerik deponeert het geniale concept van het mondkapje en exploiteert het. Ontwerpers van Gucci en D&G strijden om het meest exclusieve mondkapje, dat voor duizenden dollars over de toonbank gaat. Madonna wordt gestrikt en verschijnt met D&G-kapje in haar nieuwe videoclip. H&M verzorgt de goedkope varianten ervan. En dan wordt het mondkapje ook hier een hype. Een slimme reclamejongen komt met de eerste gesponsorde mondkapjes, gratis, maar voorzien van reclameboodschappen. Het zal wemelen van de mondkapjes. En zolang eenoog koning is, is er niemand die zich afvraagt: hebben die mondkapjes eigenlijk wel nut?
