Wolfenstein II: The New Colossus

William J. Blazkowicz is nog lang niet klaar met de nazi's na het einde van Wolfenstein: The New Order en in het vervolg, The New Colossus, is de VS zijn volgende doel. Samen met verzetsgroep de Kreisau Circle gaat "BJ" terug naar zijn thuisland om daar weer eens gruwelijk hard kont te schoppen.

Wolfenstein1

Tot nu toe is alles is all(t) right in de VS onder het naziregime (als je Arisch bent, tenminste) en BJ vertrekt naar The Land of the Free om daar met het lokale verzet een revolutie te ontketenen om de VS terug te winnen van de nazi's. Frau Engel keert terug uit The New Order en is nu de voornaamste vijand, en BJ moet met haar en haar nazivriendjes in debat omdat haar mening over rassensuperioriteit ook maar een mening is en we mensen met een nazistische ideologie moeten overtuigen met woorden in plaats van gelijk een kogel door hun bekrompen harses te jagen.

Grapje. Het is gewoon lekker ouderwets nazi's afslachten in Wolfenstein II: The New Colossus, zoals we al 30 jaar doen. En ook in Wolfenstein II is het weer heerlijk nazi's voor hun raap schieten met niet alleen een veelzijdig arsenaal aan wapens, maar ook een veelzijdigheid aan gameplay. Of je nu voor de stille aanpak gaat of gelijk iedereen neerschiet, The New Colossus geeft je voldoende middelen om de nazi's met gelijke munt terug te betalen.

Persoonlijk was ik fan van de luide aanpak en The New Colossus doet dan ook zijn best om het pad dat je kiest zo goed mogelijk te ondersteunen. Want verdomme, het voelt goed om met dual wield een kogelregen door de kamer te jassen en de nazi's bij bosjes neer te maaien en een aantal granaten in de ruimtes te mikken voor de goede orde. Daarintegen, mocht de stille aanpak meer je ding zijn dan kun je je veel geweren uitrusten met silencers en met je bijl stealth kills uitvoeren. The New Colossus maakt het niet uit hoe je je doel bereikt en straft je niet wanneer je het op een iets andere manier doet dan was bedoeld, en dat voelt bevrijdend.

 Wolfenstein2

De nazi's zijn ook tot de tanden bewapend en ze komen weer in allerlei soorten en maten, van panzerhunden en supersoldaten tot gigantische mechs. Het resultaat is gewelddadige, snelle gameplay vol explosies en geweerschoten wanneer de hel losbreekt, en de scheurende rockmuziek op de achtergrond maakt het alleen maar beter.  

Ondanks al die wapens en het neermaaien van vele nazi's en de KKK is BJ niet zo onverwoestbaar als de game hem wil laten overkomen. De game kan op momenten pittig zijn en is af en toe hopeloos in het communiceren van hoe dicht je op het randje van de dood bent. Pas wanneer je op 10 health bent (en nog eigenlijk maar één schot kan incasseren) wordt het scherm rood en ook de randen op het scherm die laten zien van welke kant je beschoten wordt vallen niet echt op. Een betere indicatie had wellicht vele onnodige doden gescheeld.

Het verhaal van The New Colossus is op zich niet van wereldkwaliteit - het plot doet denken aan een B-film die het vooral moet hebben van het geweld - maar er zijn een aantal factoren die het verhaal naar een hoger niveau tillen. Naast de blijkbaar controversiële mening voor sommigen dat nazi's uitschot zijn schuwt The New Colossus niet om meer controverse in het verhaal te pompen dat laat zien tot welke gruwelijkheden de mens in staat is. Zonder grote spoilers te onthullen reken ik de eerste tien minuten van Wolfenstein II tot een van de meest fucked-up momenten die ik ooit gezien heb in een game en snijdt de game ook thema's als huiselijk geweld, collaboratie met een vijandig regime, dierenmishandeling en racisme in de VS aan.

Schokkend? Zeker, maar deze thema's zitten niet in het verhaal voor de lol van eventuele controverse: het geeft de speler een interessante kijk in waarom het mogelijk was dat de VS, ondanks het feit dat de nazi's aartsvijanden waren, in staat waren het naziregime te accepteren zonder morren. 

Wolfenstein2

Dat wil niet zeggen dat alles in de wereld van The New Colossus alleen maar gruwel is. De game laat ook zijn gevoelige kanten zien op bijvoorbeeld Eva's Hammer (de onderzeeër die je hebt gekaapt aan het einde van The New Order) waarbij je gesprekken tussen NPC's kan opvangen en dagboeken kan lezen.  De leden van de Kreisau Circle hebben allemaal wat voor te vechten: sommigen worden vervolgd omdat ze joods of zwart zijn, omdat ze geliefden hebben verloren of, in het geval van Anya en BJ, hun kinderen willen zien opgroeien in een wereld die vrij is van nazi's. Er zijn zelfs momenten van humor in The New Colossus te vinden, zoals de nazi-soldaat die aan twee KKK-leden vraagt of ze hun Duitse lessen wel hebben gevolgd. MachineGames schetst een wereld die weliswaar geregeerd wordt door terreur maar ook met individuen die een betere wereld zien, en het is die balans die de wereld en het verhaal van Wolfenstein II goed tot zijn recht laat komen.  

Als iemand die The New Order heeft gespeeld is dat sommige personages die terugkeren uit het vorige deel nu lang niet meer zo'n grote rol hebben en de focus vooral ligt op nieuwe personages zoals Grace en Sigrun Engel. Fergus wordt gereduceerd tot komische noot in The New Colossus terwijl in The New Order hij nog worstelde met schuldgevoelens dat hem menselijker deed overkomen.

In de kern is Wolfenstein II: The  New Colossus nog altijd een game die draait om nazi's moorden en ook The New Colossus stelt daarin niet teleur. De game is wat chaotischer dan The New Order en is niet goed in het communiceren hoe erg je wonden zijn, maar ook in The New Colossus heb je veel manieren om met nazi's af te rekenen en geeft MachineGames je volledig de vrije hand in hoe je dat wilt aanpakken. Wat wellicht de grootste verrassing is van The New Colossus is het verhaal, waarbij een wereld vol geweld en oorlogsmisdaden wordt bedekt met een klein laagje menselijkheid. Het is dat laagje dat The New Colossus van het niveau "een nieuwe dag, een nieuwe shooter'" naar memorabel tilt.

Maar goed verhaal of niet, de game draait nog altijd om het uitroeien van de klootzakken uit het Derde Rijk en The New Colossus maakt, zoals de tagline belooft, het schieten, verbranden, elektrocuteren en hakken van nazi's great again. 


Pluspunten
Minpunten
  • Nazi's schieten voelt bruut en bevredigend
  • Sterk verhaal
  • Veelzijdigheid in speelstijlen
  • Niet duidelijk in communiceren hoe erg je in gevaar bent
  • Interessante personages uit het vorige deel aan de kant geschoven
Gespeeld op pc, ook verkrijgbaar voor Xbox One en PlayStation 4.