Werewolf: the Apocalypse - Earthblood: wat moet er gebeuren met World of Darkness-games?
World of Darkness is een franchise die me aan het hart gaat. Ik ben begonnen met de derde (revised) edition van Vampire: the Masquerade, en heb mee gedaan als zowel speler als DM (de storyteller) in de verschillende franchises zoals Vampire, Werewolf, Mage, Changeling en Wraith. Ik ben heel blij dat World of Darkness een renaissance beleeft met een nieuwe tabletop-versie van zowel Vampire: The Masquerade als Werewolf: the Apocalypse in de toekomst, en Paradox Interactive lijkt werk te maken van de IP wanneer het aankomt op games. Een duizelingwekkend aantal games is gepubliceerd of komt nog uit, waaronder Bloodlines 2, Coteries of New York, Swansong en drie visual novels van Choice of Games voor Vampire: the Masquerade, Earthblood en Heart of the Forest voor Werewolf – the Apocalypse, en de VR-titel Afterlife voor Wraith: the Oblivion.
De strategie lijkt een beetje op die van Games Workshop en de Warhammer-IP: als je een goede pitch hebt en het geld om de game uit te brengen, kan je zonder enige moeite gebruik maken van de franchise. Dat zorgt ervoor dat er goede games tussen zitten, zoals de Total War-serie en de co-op shooter Vermintide. Maar voor die parels heb je ook een hele rits matige en ronduit slechte games.
Dat laatste heeft World of Darkness nu ook met Werewolf: the Apocalypse – Earthblood. In Earthblood speel je Cahal, die deel uitmaakt van een Caern (een groep weerwolven) in het noordwesten van de Verenigde Staten. Cahal vecht als weerwolf en milieu-activist tegen Endron, een energiebedrijf wat onder invloed staat van de Wyrm (de God die de grote vijand is in het Werewolf: the Apocalypse-universum) om Gaia (het weerwolven-bergrip voor de aarde) te redden. Het zou World of Darkness niet zijn als Cahal niet een aantal tragische gebeurtenissen meemaakt, waaronder het verlies van een aantal Caern-broeders en het (hopeloze) gevecht tegen een machtige multinational, die de aarde letterlijk leegzuigt. Klinkt ingewikkeld? In de game wordt het nog vager uitgelegd. Voor de mensen die WtA een beetje kennen is dit geen probleem, maar een nieuweling zal waarschijnlijk perplex staan door al die termen. De lore van de game ligt her en der verspreid via items die je op kan pakken, maar ze zijn makkelijk te overzien.
De thema’s van de game – dood, familie, vechten tegen het systeem – lijken op het eerste gezicht een goede basis voor een Werewolf-game. Ik heb zat Werewolf-games gespeeld waarin die thema’s terugkwamen. Maar in het geval van Earthblood is het verhaal redelijk voorspelbaar en de personages totaal niet interessant. Je wordt vanaf het begin in een Caern gegooid waar Cahal al een relatie mee opgebouwd, maar waar je zelf nog niks van kent. Earthblood verwacht dat je door de bloedband met personages – zoals Cahal’s dochter Aedana en zijn vrouw Ludmila – je al vanaf het begin af aan om deze personages geeft, maar er wordt geen enkele moeite gedaan om ze een reden te geven. En na de eerste missie zie je ze al niet meer terug, omdat Cahal in ballingsschap gaat nadat hij een vriend vermoordt in zijn Rage. Het hoofdverhaal bevat de voorspelbare plotwendingen, en er wordt zo weinig gebruik gemaakt van World of Darkness als universum dat je de naam net zo goed had kunnen weglaten.
Sterker nog, World of Darkness lijkt op sommige momenten niet eens helemaal begrepen door ontwikkelaar Cyanide. Wanneer Cahal zijn vriend doodt in een rage, kiest hij er voor zelf in ballingschap te gaan – in de tabletop zou de weerwolf hoogstwaarschijnlijk terecht staan voor de leider van zijn eigen Caern. Ook het gebruik van Frenzy (een blinde woede) als concept is raar. Frenzy is iets wat je wilt vermijden in Werewolf: the Apocalypse – maar in Earthblood dient het als de ultimate ability tijdens gevechten, waardoor het juist wenselijk is.
Qua gameplay is er een duidelijk onderscheid gemaakt tussen de verschillende vormen van Cahal: als wolf sluip je rond, en wanneer poep de ventilator raakt transformeer je in een weerwolf om iedereen in kleine stukken te scheuren. Het sluipgedeelte is verreweg het beste uitgewerkt; het is vet om te zien hoe Cahal als wolf rondsluipt (hoewel zijn springhoogte echt idioot is) en dan weer transformeert tot mens om een vijand uit te schakelen of een computer lam te leggen. En in tegenstelling tot andere stealth-games zit je niet gelijk in de problemen wanneer je wordt ontdekt; dan ga je gewoon over in weerwolf-modus en houdt niks of niemand je tegen.
Maar helaas is de combat slechts ordinair button mashen, waarbij de “flow” van ontwijken, slaan en tegenaanvallen ontbreken. Cahal heeft slechts twee aanvallen en een paar abilities in zijn arsenaal (zoals healen en wegbeuken) en de meeste vijanden zie je maar in twee soorten; een lichte versie en een zwaardere bepantserde variant, die je met een combo van zware aanval plus lichte aanval zo uitschakelt. Af en toe gooi je er een frenzy doorheen (echt, waarom is dit zo gemaakt) maar dat doorbreekt de eentonigheid in de verste verte niet. Er is ook een combo-systeem en een talent tree, maar die hebben zo weinig impact dat ze net zo goed weggelaten hadden kunnen worden.
En de combat laat ook wel het grootste hekelpunt van de game zien: de animaties. Veel vijanden staan stokstijf stil wanneer ze op wacht staan – geen patrouilles, geen ademhaling, niks. En tijdens de combat wanneer ze spawnen uit een zwarte leegte achter een deur, doen ze ook geen enkele moeite om dekking te zoeken of de aanvallen van Cahal te ontwijken. Het ergste zijn de animaties tijdens de gesprekken – er is nauwelijks beweging in de gezichten en lichamen waar Cahal mee praat, en in een wereld die je mee moet zuigen is dit funest voor de atmosfeer.
Earthblood heeft een redelijk solide idee met de thema’s en het concept: een beat-em-up in het werewolf-universum (dat toch het meest gewelddadige is van alle World of Darkness-boeken) en het slopen van grote bedrijven klinkt heel cool. Maar de game schiet schromelijk tekort in de afwerking, wat nog overzien had kunnen worden als de basale uitwerking niet zo gebrekkig was geweest. De animaties zijn niet realistisch, van een AI is geen sprake, het universum wordt nauwelijks bij het verhaal betrokken en het plot zelf had zo kunnen komen uit een budgetfilm. Hier had zó veel meer in kunnen zitten, en dat vind ik echt jammer als World of Darkness-fan. Het is te hopen dat een studio met meer tijd en geld Earthblood kan oppikken voor een vervolg, om er dan nog iets moois van te maken.
Gespeeld op pc.
