Pillars of Eternity

Pillars of Eternity is een ode aan de old-school RPG’s van weleer, zoals Baldur’s Gate, Planetscape: Torment en Icewind Dale, zo wordt vermeld op de kickstarterpagina. Games die nogal invloed hebben gehad op de industrie en miljoenen gamers plezier hebben bezorgd, dus ergens is het ook niet zo gek dat Pillars Of Eternity met 3 miljoen dollar ruim drie keer over het bedrag ging dat oorspronkelijk het doel was om de game te maken. Er zijn genoeg mensen die sceptisch zijn over Kickstarter-projecten, maar toen ik de game eenmaal begon te spelen werd het al snel duidelijk dat Obsidian Entertainment heel veel liefde en werk in Pillars of Eternity heeft gestoken.

Bij het starten van een nieuw spel maak je een personage waarmee je straks de wereld van Dyrwood, de provincie in Pillars of Eternity, gaat verkennen. Ik heb veel RPG's gespeeld en ik heb nu wel ongeveer een idee wat ik ongeveer wil hebben als ik een karakter maak. Maar Pillars of Eternity biedt veel meer dan dat. Uit welk gebied komt je personage? Bij welke orde hoort hij als paladin? Wat was hij of zij voordat hij naar Dyrwood vertrok? Los van het feit dat je je personage tot in de kleinste details kan uitwerken, heeft elk aspect dat je kiest ook straks invloed op het verloop van het spel. Een stoïcijns personage zal anders reageren in een gesprek dan een die snel op haar tenen getrapt is. Dit merk je in de gesprekken met de NPC's die je later ontmoet. Hoewel het spel strak gescript is, komt er een aantal extra gespreksopties vrij dat in de lijn is met het karakter van je personages. Ook zijn er extra dialoogopties mogelijk voor personages die een hoog niveau hebben van een bepaalde skill (zoals diplomacy). Bijna alle gesprekken die je aangaat met NPC's zijn ingesproken, maar vaak zijn dit maar gedeeltes van het hele gesprek, wat een beetje raar overkomt.

Wanneer je begint met Pillars of Eternity, speel je als het ware Dungeons and Dragons, waarbij je computer de Dungeon Master is die je door het verhaal heen leidt. Je hebt weer echt het gevoel alsof je om de tafel zit met vrienden, terwijl je met samengeknepen billen dobbelstenen aan het gooien bent. Het verhaal is erg pakkend en doet je denken alsof je echt met een campagne voor Dungeons and Dragons bezig bent. Pillars of Eternity heeft alleen een singleplayer-modus, dus echte vrienden komen er niet aan te pas, maar gelukkig maken de NPC's dit meer dan goed. Pillars of Eternity heeft namelijk een party-based systeem waarbij je met een meute NPC's, die je tijdens je reis ontmoet, op avontuur gaat, vergelijkbaar met Dragon Age. Deze NPC's zijn verrassend goed uitgewerkt en hebben allemaal hun verschillende motieven om met jou samen te reizen. Zo waren er drie personages in mijn party die dezelfde NPC moesten spreken, maar de motieven waarom ze hem wilden spreken liepen uiteen. Verder heeft Pillars of Eternity permadeath voor je reisgenoten (en voor jouw eigen personage als je dat aanzet voordat je een nieuw spel begint), en de personages zijn zo interessant dat ik toch behoorlijk baalde toen per ongeluk een van mijn reisgenoten stierf.

Het party-systeem speelt een sleutelrol in Pillars of Eternity, en dit komt terug in onder andere het feit dat je beloond wordt als je samen met NPC's optrekt (zo krijg je extra XP wanneer je nieuwe gebieden ontdekt), als in het feit dat je gestraft wordt als je alleen op avontuur gaat. De monsters in Dyrwood zijn namelijk zo sterk dat ze bijna niet te verslaan zijn in je eentje op de normale modus. Samen sta je sterk, en ik merkte ook dat toen ik in een nabijgelegen dorpje twee NPC's had overgehaald om mee te gaan het doden van monsters me toch een stuk makkelijker af ging. Maar zelfs met een groep reisgenoten is Pillars of Eternity moeilijk, vooral aan het begin. Je gaat regelmatig dood en het zal niet voor iedere gamer zijn weggelegd om door deze zure appel heen te bijten.

De gevechten zijn real-time, maar je kunt op elk moment het gevecht pauzeren om je reisgenoten nieuwe aanwijzingen te geven, van wapens te wisselen of om spells en abilities te gebruiken. Deze spells zijn slechts een aantal keren te gebruiken voordat je uitrust in een herberg of je kamp opzet, maar spells die je leert op een laag niveau kun je vaker gebruiken wanneer je een hoger niveau hebt. Zodra je dit allemaal gedaan hebt, druk je op de spatiebalk om het spel te hervatten en zie je hoe het gevecht zich voor je ontvouwt. Dit is in het begin even wennen, maar werkt geweldig omdat er vaak zoveel op je scherm gebeurt dat het erg handig is om even te pauzeren, de situatie te observeren en vervolgens daar je strijdplan op aan te passen.

Op technisch punt heeft Obsidian Entertainment ook veel aandacht besteed. Zo speelde PoeHao Pillars of Eternity op drie schermen (widescreen-gaming). Dit is in het spel ingebouwd en werkt goed: je gebruikt namelijk echt alledrie je schermen, waarbij je je hoofd heen en weer moet draaien. Ook houdt Pillars of Eternity rekening met slechtziende en kleurenblinde gamers en kan de user interface (UI) versleept worden naar eigen wens.

Samenvattend heeft Obsidian Entertainment met Pillars of Eternity een RPG uitgegeven die voor iedereen die games zoals Baldur’s Gate, Icewind Dale en Planetscape: Torment een warm hart toedraagt verplichte kost is. Ook mensen die fan zijn van tabletop-games zoals Dungeons and Dragons en Pathfinder zullen zich uren met deze game gaan vermaken. De wereld van Dyrwood is mysterieus en avontuurlijk, de NPC's die je tegenkomt zijn gevarieerd en diepgaand en je hebt veel mogelijkheden om het verhaal van Pillars of Eternity jouw verhaal te maken. Obsidian heeft met Pillars of Eternity de lat erg hoog gelegd voor RPG's, en ontwikkelaars zullen alles uit de toppen van hun tenen moeten halen om dit pareltje te evenaren.