Garantie op leugens en aannames

Vandaag weer eens een bijdrage van onze gastcolumnist GroteHerman.

Kent U dat? Mensen die stinken in reclames die je verleiden tot het aanschaffen van een beleggingsproduct? “Resultaten uit het verleden geven geen garanties voor de toekomst”, wordt nog geroepen….Maar toch.

Kent U dat? Gokverslaafden die niets anders hopen dan dat het ooit, ooit een keer zal gaan lukken? Een megawinst waardoor alle zorgen ineens voorbij zijn?

Kent U dat? Die mensen die steeds maar meer lenen in de hoop ooit zoveel te verdienen zodat ze alles kunnen terugbetalen

Kent U dat? Verstokte harddrugsverslaafden die blijven zeggen dat ze op elk moment van de dag kunnen stoppen?

Kent U dat? Lieden die tegen beter weten in verkondigen dat het vanaf 2013 economisch weer bergopwaarts gaat, zonder hiervoor enig bewijs te hebben?

Kent U dat? Lieden die zeggen dat één of andere Allah almachtig is en dat hij alles bepaalt?

Kent U dat? Mensen in zuidelijk Centraal Azië die volhardend zijn in hun aanname dat het eten van dingen die onder de grond groeien errug slecht is voor de mensheid?

Kent U dat? Lieden die nog steeds geloven dat een zekere God, zijn zoon Jezus en één of andere wazige Geest alles bestieren en dat er dientengevolge “wening en knersing der tanden” voor alle ongelovigen zal zijn?

Kent U dat? Mensen die geloven dat er enthousiaste, ondernemende tiepjes zijn die hopen ooit zoveel te verdienen dat ze hun gehele inkomen aan de belastingen mogen geven?

Kent U dat soort mensen? Vast wel. Of U ligt ergens onder een steen. In één van deze tien categorieën zit namelijk nagenoeg elke Nederlander. Sommigen in meerdere categorieën. Negen categorieën van mensen die iets geloven en/of ons iets willen laten geloven. Zaken die niet waar zijn. Zaken die de facto niet waar zijn. Alle categorieën bespreken zou te lang duren. De aandachtsboog van de gemiddelde West-Europeaan is naar Amerikaans voorbeeld significant ingekort. 

Ik focus dus even op de vijfde categorie. Waarom? Omdat dat de belangrijkste is en wel hierom: Met z’n allen baseren wij onze toekomst op groei. Huizenhoge hypotheken onder de aanname dat de huizen steeds meer waard worden en wij ook nog eens aanzienlijk meer zullen gaan verdienen. Flexibele kredieten, zorgeloos aangegaan vanuit dezelfde aannames.

Het is ook niet zo raar. Het voorbeeld wordt gegeven door vrijwel alle regeringen wereldwijd. Zelfs Libië heeft een staatsschuld van 3% bbp, en dat met al die olie.

In Europa schijnen we nu met z’n allen afgesproken te hebben dat we bereid zijn de schulden beheerst op te laten lopen. Dit kan natuurlijk geen oneindig proces zijn en daarom rijst de vraag waar deze bereidheid op gebaseerd is. Het antwoord is makkelijk gegeven: op de verwachte economische groei. Een verwachte groei die de laatste jaren steeds hoger ingeschat is dan hij uiteindelijk bleek. Sterker nog: groei werd verwacht, maar er bleek krimp. 

Vragen die mij al geruime tijd intrigeren zijn de volgende:

-Waar moet er nu nog economische groei voor Nederland vandaan komen?
-Hoelang kunnen we nog op de pof blijven leven tot er geen geld meer uit de flappentap komt?
-Gaan we wachten op het moment dat ontwikkelingshulp voor Nederland vanuit China, India en Brazilië noodzakelijk blijkt als we hier met aardappelbuikjes rondlopen?
-Hoelang nog kunnen we onszelf ongestraft rijk rekenen?

Dit zijn volgens mij de hamvragen die de Nederlandse politiek verlammen aangezien men ook wel weet dat er geen echte antwoorden zijn. Antwoorden die ik tot nu toe hoorde zijn in mijn optiek leugens en aannames, geen garanties. Lees hiervoor simpelweg het Stabiliteitsprogramma van 26 april 2012 maar even door. En juist door het ontbreken van garanties wil niemand nu echt politieke verantwoording nemen. En kom me niet aan met integriteit bij een andere partij dan de SGP. Juist Kees van der Staaij legde recentelijk haarfijn uit wat er in dit land aan de hand is. Hij behoort weliswaar tot categorie acht, dus helemaal spoort hij ook niet, maar hij stelt politiek/economisch dezelfde vragen als ik.