De lemming en de homo sapiens
In de rubriek Plat Haags vandaag een gastoptreden van Groteherman.
Nog niet zo lang geleden schreef ik een epistel waarin ik afsloot met de frase: “Waren we maar lemmingen”. U weet wel: van die beestjes die met z’n allen de zee in rennen als ze het niet meer zien zitten.
Het zou te ver voeren om een hele lijst met bewijsvoerende hilariteiten op te dissen, waarin de mens zich inderdaad gedraagt als een kuddedier, als een lemming. Mijn voornemen is echter om hier een serieus verhaal van te maken en dan moet je jezelf niet verlagen tot een niveau van “Holland’s Funniest Homevideos”. Een overdaad aan bewust generaliserend bedoelde, maar waarschijnlijk selectief beoordeelde zelfspot werkt nu eenmaal averechts in een ernstig betoog.
Toch noem ik graag één markant feit over de lemming in relatie tot de mensheid waaruit juist een enorme tegenstelling blijkt. Lemmingen rennen niet de zee in vanuit suïcidale overwegingen. Nee, als hun populatie explosief gestegen is gaan ze op zoek naar nieuwe gebieden waar ze voedsel hopen te vinden, alleen onderschatten ze soms het stuk dat ze moeten zwemmen om er te komen. Dan verzuipen er dus wel eens een paar. De mens doet het tegenovergestelde. Wij blijven met zijn allen waar we zijn en verwijten de politiek dat ons te weinig welvaart, groen, cultuur en veiligheid geboden wordt.
Als lemmingen staan wij, zonder het te beseffen, aan de vooravond van een collectieve wandeling in zee tot de dood erop volgt. De lemmingen weten niet hoever ze moeten zwemmen; die kun je het echter niet verwijten, want die hebben nauwelijks hersens. De mens heeft schijnbaar wel hersens en noemt zichzelf dan ook vol trots “homo sapiens”. In deze volslagen misplaatste zelfverheerlijking ligt de crux van onze problemen. We denken slechts nog en doen, behalve onszelf voortplanten, hoegenaamd niets meer. Laat staan dat we nog iets maken, creëren, bedenken of vervaardigen. Dit gedrag loopt plezant prachtig parallel aan het leven van de lemming, met het essentiële verschil dat de gemiddelde lemming slechts aan eten en neuken denkt (het mannetje in omgekeerde volgorde), terwijl de mens zichzelf -naast het voornoemd elementaire gedachtegoed- bezighoudt met allerhande naar gelijkheid strevende trivialiteiten, waardoor hij bagger gaat eten en minder creatief wordt in bed. De mens wordt hierdoor ongelukkig. Menno ter Braak heeft hier kort voor de Tweede Wereldoorlog erg zinvolle dingen over geschreven. Zijn credo was: “de Grote Gelijkheid leidt tot afgunst en rancune”. Een waarheid als een biologisch rund, naar iets later bleek. Nu eens te meer. Destijds leidde het streven naar gelijkheid welhaast tot de uitroeiing van het menselijk ras en een onbegrepen Menno pleegde zelfmoord in 1940. Hoe gaan we hier nu mee om?
Zonder economische groei zullen wij, net als de lemmingen, op een dag, onszelf verzuipen. Tenzij we met minder genoegen wensen te nemen. De democratische consensus is dat we dat niet willen. Stupide, echter wel een feit. Het zou mijn optie zijn onze welvaart te beperken tot de basis en meer intermenselijke activiteiten te ontplooien en elkaar meer voort te helpen, maar de individualisering, de betaalde mantelzorg, de hebzucht en de afgunst en de daarmee samenhangende rancune lijken onomkeerbaar. De geschiedenis schijnt zich dankzij de “homo non sapiens repetitus”, zoals ik onze diersoort het liefst bestempel, te moeten blijven herhalen.
De situatie is helder: we genereren te weinig welvaart om aan de vraag naar welvaart van ieder verwend individu te voldoen. Er zijn mensen die hier anders over denken, maar juist die hebben al helemaal geen notie hoe je waarde voor een samenleving genereert. Nee, zij wensen met minimale inspanning hun leven als God in Nederland voort te zetten. En de mensen die wel weten hoe je waarde genereert worden verketterd als “graaiers”. Dat is een eeuwenoude, zinloze discussie en daar komen we dus niet verder mee, anders waren we er al lang uit.
Een optie zou zijn om het gedrag van lemmingen te volgen. Dit zit wel in onze aard. Als er te weinig is voor iedereen moeten we gewoon vanuit een pragmatische en onbedoelde onnozelheid zorgen dat we met minder zijn. In de middeleeuwen lukte dat nog prima door stupiditeit, oorlogen en ziektes. In onze tijd werken die mechanismen helaas niet meer, omdat we steeds slimmer schijnen te worden, doordat oorlogen gemoderniseerd en gesocialiseerd zijn en doordat ziektes behoorlijk uitgebannen zijn. Tering.
We zullen dus iets anders moeten verzinnen. Ik denk hierbij aan het premortaal euthanaseren van iedereen boven de 80 en de doodstraf voor elke kruimeldief en een vergelijkbaar onaangenaam vooruitzicht voor de zwaardere criminele tiepjes. De mensen die bungeejumpend, cagefightend, zweefvliegend of raftend zichzelf, vanuit een drang naar adrenaline die een normaal mens tijdens zijn werk genereert, lichamelijk traumatiseren, laten we gewoon doodgaan en de derde generatie werkloze criminele kinderen van gastarbeiders mogen twee jaar betaald in het land van herkomst leven, echter dan wel met de verplichting daar aansluitend te blijven. Verder moet iedereen die politici gelooft als nutteloos en overbodig sujet de zee ingedreven worden.
Persoonlijk denk ik dat dit uitstekende plannen zijn en dat we dan voldoende welvaart kunnen genereren om iedereen die dan overblijft gelukkig te maken. Hierbij ga ik er waarschijnlijk onterecht, echter voor het gemak, van uit dat er ergens een plafond zit aan de menselijke begeerte.
Ik ben echter een realist en voorzie de nodige tegenstand tegen bovenstaande voornemens mijnerzijds. Die tegenstand en het onmogelijk maken van de plannen an sich zullen komen van minderheden. We zijn namelijk geen democratie meer waar de meerderheid beslist. Neen, in Nederland is het zo dat elke willekeurige minderheid in staat blijkt te zijn om de meerderheid te gijzelen. De lezer zal denken: “Nou, nou…… da’s een boude stelling”. Klopt, boud is deze stelling zeker, maar hij is wel waar. Ga bij jezelf te rade; er zijn zoveel voorbeelden. Ik sta te popelen een waslijst aan voorbeelden te geven…. ja leuk. Lachen. Neen, ik doe het niet. Ik bedwing mijn neiging tot het beschrijven van de dolkomische verwording van ons “denken”. Ik vraag U beleefd om zelf goddomme eens na te denken en met voorbeelden te komen. Pro of contra de stelling. Be my guest.
Even samenvatten: er is te weinig om iedereen te geven wat iedereen wil, omdat we al geruime tijd minder genereren dan we hiervoor nodig hebben en omdat steeds maar méér mensen méér willen. Het aantal mensen verminderen mag niet en iedereen heeft gelijk. Best lastig. Maar soit, elke uitdaging kent zijn oplossing:
We gaan meer waarde genereren en wel als volgt:
- We gaan auto’s/processen/machines/technieken ontwikkelen die de Nederlandse economie en de emerging economies zullen overspoelen. De ontwikkelaars moeten erg ruim betaald gaan worden en we zullen hier haast mee moeten maken. Vele landen hebben ons hier al lang ingehaald. De Indiërs (veelal in Nederland opgeleid) namen decennia geleden Silicon Valley al over. We zullen dan wel met écht nieuwe dingen moeten komen. “Beam me up, Scotty”, dat werk. Onze export is alleen maar hoog omdat we de zgn. “wederuitvoer” erbij optellen. Daarmee zijn we afhankelijk van andere landen en da’s niet handig in deze tijd. De Duitse export loopt alweer terug en daarmee de onze. We verdienen pas als er op een product “MADE IN HOLLAND” gestempeld dan wel gedrukt staat.
- Aangezien het agrarische product (kaas, zuivel, groente, bloembollen) onze corebusiness is gaan we grote delen van onze natuur ombouwen tot agrarisch productiegebied. Vele Nederlanders zullen hier aan het werk kunnen. Ongeschoolde arbeid die gedaan kan worden door Nederlanders met een uitkering. Flikker op met “Het Nieuwe Werken”, we gaan voor “Het Groene Werken”. Onze koe wordt heiliger dan haar Indiase tegenhangster en het bezitten van een bloembol van die ene “Tulipe orange d’Hollande” zal wereldwijd meer status opleveren dan acht Bentley’s, vier Ferrari’s en vijf luxe pandjes met dito bootjes in Cannes. Bovendien komen dan zeker zo’n half miljoen mensen van de uitkeringsbank ook eens zinvol genererend in de natuur.
- Onze expertise op het gebied van waterbeheersing gaan we uitbreiden, waarbij we wereldwijd uitsluitend Nederlands personeel inzetten. W.A. heet goddomme niet voor niets zo. Eigenlijk zou hij Willem Alexander Theodoor Eduard Rudolf moeten heten: W.A.T.E.R. van Oranje. Wat een visitekaartje! Helaas, gemiste kans. Het ventje heet nu Willem Alexander Claus George Ferdinand van Oranje, W.A.C.G.F. van Oranje, en daar kan geen enkele verzuipende deltabewoner zich iets bij voorstellen.
- We stappen uit de euro en focussen onze export op landen als Brazilië, Rusland, India en China. Handeldrijven doe je van oudsher met landen die, hetzij goedkoop spullen leveren die met winst te verkopen zijn of je biedt dure producten aan in landen die het kunnen betalen zonder waardeloos geld bij te drukken. Dit soort landen is in Europa, door de nivellerende euro, niet meer te vinden.
Aan de kostenkant grijpen we in op onnodige kosten:
- Defensie (JSF met name).
- Politiek stelsel. Pecuniacratie heeft mijn voorkeur. Zie “Diversity solved” van mijn hand, eerder op dit platform. Hierdoor zal de geldverslindende politiek op casuïstiek niveau vanzelf ook tot het verleden behoren.
- Justitie. Meer blauw op straat heeft geen zin als dat blauw geen middelen en rechten heeft om in te grijpen waar nodig. Veelvuldig wordt de politie als kwaaie aap neergezet in de pers en zelfs door rechters. Ik pleit voor minder politie met aanzienlijk meer bevoegdheden. Alleen dan kun je met minder personeel, en dus minder kosten, veel effectiever zijn.
- Qua onderwijs terug naar het oude systeem. Ik hoorde onlangs dat er stemmen opgaan om iedere scholier over te laten gaan, omdat doubleren geld kost. Beter zou zijn mensen die minder goed kunnen denken hun handen te laten gebruiken. Technische vacatures zijn er in overvloed, maar kunnen niet worden ingevuld. Let’s face it: we zijn niet allemaal even slim. Ook mensen die met hun handen werken kunnen miljonair worden ( bv. bouwvakkers in het Oosten des Lands)
- Kunst.
- Cultuur.
- Ontwikkelingshulp.
Alleen met dit soort ingrijpende maatregelen kunnen we blijven krijgen wat we willen, voor iedereen, los van de door de politiek verboden gedachte of hij of zij er nou recht op heeft of niet. Echt hervormen of verzuipen. Andere smaakjes zijn er niet. Zodra er dan weer een begrotingsoverschot is kunnen we dit als buffer vastzetten voor de volgende recessie, geheel zoals John Maynard Keynes (een echte homo sapiens) het voorschreef. Al decennia maakt de overheid de fout uit te geven in plaats van te sparen ten tijde van een economische hausse en tja, dan kom je in de shit als het ineens wat minder gaat. Als we gedaan hadden wat Keynes zei zouden we zelfs nu nog jaarlijks 10 miljard aan kunst, pgb’s, ontwikkelingshulp en cultuur hebben kunnen uitgeven, als we dat zouden willen.
Het blijkt dus dat we de fout hebben gemaakt door ten tijde van hausse niet te sparen en ten tijde van recessie te blijven uitgeven. Zelfs een lemming zonder noemenswaardige hersens weet beter. Eten kun je niet lenen als het er niet is.
Willen we onszelf nog steeds met deerniswekkende onnozelheid bewijzen als homo sapiens of zijn we als lemmingen beter af?
