De grote games canon - deel 1
<\/center>Tegenwoordig kijken we niet meer op van pratende papier-maché dieren, realistische knokpartijen of online oorlogen. Maar ooit is het begonnen met simpele puntjes en lijntjes op enorme machines.
In 1952 was er de student Alexander S. Douglas die Human-Machine Interaction studeerde aan Cambridge. Als onderdeel van zijn Ph.D. maakte hij het boter, kaas en eieren programma OXO (ook Naughts and Crosses genoemd), dat draaide op een van de eerste computers, de ESDAC. Dit is het eerste bekende grafische spelletje dat tegen een computer kan worden gespeeld. De consument heeft hier waarschijnlijk nooit iets van gemerkt, de ESDAC is namelijk een gigantisch apparaat in de catacomben van Cambridge dat alleen door specialisten kon worden gebruikt. Ook is er bewijs dat hiervoor ook al werd gewerkt aan elektronisch amusement voor de moderne mensch. Zo is er een patent uit 1947 dat schema\\\'s bevat voor een \\\"Cathode Ray Tube Amusement Device\\\" waar de speler raketten moest richten en afschieten op een (vijandelijk) doel. Dit geheel werkte op een kathodestraalbuis, een soort primitieve TV die alleen een bewegende stip kan laten zien.
De Esdac was echt next-gen, met een kekke draaischijf waarmee getallen werden ingevoerd. Links het apparaat, rechts een emulator waarop OXO draait.
<\/center>
We gaan door naar 1958, waar natuurkundige William Higinbotham de verveelde bezoekers van Brookhaven National Laboratory vermaakte door twee maal per jaar de apparatuur zo in te stellen dat er een simpel 2D tennisspel kon worden gespeeld. Het spel kende alleen een \\\"bal\\\" die over een net heen en weer stuiterde, waar de spelers op het juiste moment de bal konden terugslaan. Het spel kende zelfs simpele physics en was een hit onder de bezoekers. De besturing bestond uit een sla-knop en een richtingdraaiknop waarmee de bal recht of in een boogje kon worden geslagen.
Hoewel er waarschijnlijk ook andere van dit soort games werden geknutseld door verveelde wetenschappers, werd dit spel bekend omdat Higinbotham werd opgeroepen om te getuigen in rechtszaken omtrent Ralph Baer en Magnavox jaren later.
Tennis for Two. Met een 3-inch schermpje.
<\/center>
Vier jaar later, in 1962, had Steve Russel samen met Martin Graetz en Wayne Wiitanen het spel Spacewar! af. Dit spel was een stap vooruit in graphics, met zijn flitsende ruimteschepen en zelfs een achtergrond van sterren. Spelers moesten elkaar proberen te raken met kogels terwijl ze de ster in het midden van het scherm moeten ontwijken. Met zwaartekracht, warp-functie en kogel- en brandstofvoorraden was dit spel zijn tijd ver vooruit.
They see me playin\\\'. They hatin\\\'
<\/center>
Over welke game nou echt het allereerste was blijven de meningen verdeeld. Voor alledrie de games is wat te zeggen, maar deze spellen waren voor de consument eigenlijk niet beschikbaar. Pas toen Ralph Baer op het idee kwam om een TV te gebruiken voor games werd het interessant.
