7: Favoriete games uit de 90's
In de serie De zeven... kiezen zeven FOK!games-redacteuren de game die volgens hen het best bij het onderwerp van deze week past. Aangezien het deze week 90's-week is op FOK!, geven zeven redacteuren van FOK!games aan wat hun favoriete game uit die periode is. D-vide, OrganicLifeform, Notorious_Roy, Pheno, Kn0x, KoosyNL en Koei maakten hun keuzes en lichten deze hieronder toe.
Game: Little Big Adventure
Platform: PlayStation en pc
Releasedatum: 1994
Redacteur: D-vide
Little Big Adventure speelt zich af op een onbekende planeet genaamd Twinsun, dat zich bevindt tussen twee zonnen. De planeet is overgenomen door pratende olifanten die rechtop lopen en jij bent een wezen genaamd Twinsen dat eruit ziet als een mens met een hoofd als een pruim en een paardenstaart bovenop. Doordat de planeet tussen twee zonnen zit, is het altijd licht en is het heetste punt op de noord- en zuidpool. De olifanten hebben je opgesloten omdat je bepaalde visioenen krijgt over het eind van de wereld en zodra je het spel begint is het je hoofdmissie om te ontsnappen en naar je vrouw te gaan.
Het klinkt als een soepkom waar allerlei vreemde ingrediënten in zijn gegooid, maar het is werkelijk geloofwaardig als je het speelt. Het spel kwam in 1994 uit voor pc en PlayStation, en ik speelde het spel op mijn trouwe PlayStation. Er heeft veel van mijn tijd in dit spel gezeten. Het is officieel een non-lineaire game, wat betekent dat je vrij kunt rondlopen om allerlei leuke bonussen op te pakken totdat je de lijn van het verhaal weer besluit op te pakken. Dit resulteert weer in het vrijspelen van nieuwe voertuigen (waaronder uiteindelijk een draak) die je daarna weer naar nieuwe eilanden kunnen brengen. Allemaal weer vol met leuke kleinigheidjes en bijzonderheden.
De game zag er voor een release uit 1994 best bijzonder uit. Je poppetje was een 3D-polygoon karakter dat van alle kanten bekeken kon worden en de mappen waren pre-rendered modellen waar je vanuit isometrisch perspectief doorheen liep. Je had de beschikking over vier manieren van lopen: agressief, atletisch, discreet en normaal. Iedere vorm heeft zijn eigen skills en manier van omgaan met wapens. Met magische stuiterballen en later een katana kon je de vijanden en tanks uitschakelen, en als je uiteindelijk de eindbaas verslagen had, ging je naar het midden van de wereld om God tegen te komen die jou zijn krachten gaf. Hoorde ik daar iemand "Episch" zeggen? EPISCH! Sorry, dat was ik zelf.
Game: Final Fantasy VIII
Platform: PlayStation en PC
Verschenen in: 1999
Redacteur: OrganicLifeform
Hoewel Final Fantasy VII een geweldige game is, zette ik met deel 8 mijn eerste voetstappen in een Final Fantasy-game. Het overdonderde me: het spel begon met een prachtig filmpje, begeleid door epische muziek en vanaf het eerste moment dat ik de controle kreeg over Squall Leonhart wilde ik niet meer weg uit de fantastische wereld.
Final Fantasy VIII deed, net zoals ieder deel in de reeks, dingen anders dan de voorgaande games. Met name het 'junction-systeem' veranderde de gameplay. Door vaardigheden of upgrades aan Guardian Forces (summons) te koppelen, kon je ze ook gebruiken. Het bleek een strategisch, maar ingewikkeld systeem. Wanneer je het onder de knie had, was het echter verleidelijk om vaak terug te gaan naar je menuutjes om daar lekker te klooien met verschillende uitrustingen.
Het verhaal van Final Fantasy VIII is tot op heden mijn favoriet uit de hele serie en met name de dynamiek tussen hoofdpersoon Squall en tegenpool Seifer zorgde ervoor dat je door wilde blijven spelen. Ook de romance tussen Squall en Rinoa wist de juiste snaar te raken. Square toonde ook met deze game weer aan dat ze koning waren wanneer het ging om het scheppen van een levende wereld en geronde personages. Menig gamer zal tijdens het eindfilmpje dan ook een traantje weg hebben gepinkt.
Game: Chrono Trigger
Platform: Super Nintendo
Verschenen in: 1995
Redacteur: Notorious_Roy
Mijn favoriete console is en blijft de Super Nintendo. Naast geweldige platformgames van Nintendo en Rare was dit namelijk de console met de beste RPG's. Titels als Final Fantasy VI, Secret of Mana en Terranigma zijn ook vandaag de dag nog geweldige games om te spelen. Er kan er echter maar één de beste zijn, en dat is Chrono Trigger. Met deze RPG steeg Squaresoft ver boven zichzelf uit. Zover dat ze misschien nooit meer dit niveau hebben weten te halen.
Wat de game zo goed maakt is vrij simpel: perfectie. De game kent fantastische personages die er niet alleen tof uitzien (dankzij Toriyama van Dragon Ball Z), maar ook nog eens onwijs veel diepgang hebben. Dit komt op verschillende momenten in het schitterende tijdreis-verhaal naar boven. De graphics waren daarnaast van een heel hoog niveau, net als de tijdloze soundtrack. Tot slot was het gevechtssysteem een hele sprong voorwaarts op het turnbased systeem dankzij de combinatie-aanvallen.
Alle losse onderdelen waren al erg goed, maar samen maken ze de, in mijn ogen, beste game aller tijden. Geen enkele game gaf me het gevoel dat Chrono Trigger me gaf. Voor altijd mijn favoriet! Mocht je de game in de jaren '90 niet gespeeld hebben op een Super Nintendo, dan kun je 'm nu spelen op een Nintendo DS. In 2008 verscheen namelijk een remake van de game welke zelfs nog wat extra content meekreeg. Zoek die game en speel 'm, je gaat genieten.
Game: Manic Mansion II: Day of the Tentacle
Platform: Pc en Amiga
Verschenen in: 1993
Redacteur: Pheno
Weken, wat zeg ik, maanden kon ik me vastbijten in de adventures van weleer. Het geniale Monkey Island, Leisure Suit Larry, de Quests-series, Full Throttle en Grim Fandango staan nog in mijn geheugen gegrift. Sierra en Lucas Arts waren mijn favoriete uitgevers in die tijd. Eén spel steekt boven alle eerdergenoemde titels uit: Maniac Mansion II: Day of the Tentacle.
Dave Grossman en Tim Schafer, twee ontwikkelaars die al eerder meewerkten aan Monkey Island, ontwierpen samen Day of the Tentacle. Het spel is een point & click-adventure oude stijl, dus met werkwoorden onderin waaruit je kon kiezen wat je wilde doen met het aangeklikte object. Het was de eerste adventure van Lucas Arts met voice acting.
De geniale humor en het briljante plot maken deze game geweldig en tijdloos. Een paarse tentakel, Purple Tentacle genaamd, drinkt vervuild water dat uit Dr. Freds lab stroomt. Het ontwikkelt naast armen een behoefte de wereld te veroveren. Bernard de nerd, Hoagie de roadie en totaal geschifte studente Laverne willen terug in de tijd via een tijdmachine om zo het water al af te sluiten voor het ongeval gebeurt. Door een foutje belanden ze allemaal in een andere tijd. Bernard blijft in het heden om de tijdmachine te maken, Hoagie komt bij de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring en Laverne is in de toekomst, waar tentakels de wereld regeren en mensen huisdieren zijn. Zij moeten stroom zien te regelen voor hun tijdcapsule om zo weer terug te keren in het heden.
En de plant Chuck is natuurlijk weer aanwezig!
Game: FIFA '99
Platform: Windows, PlayStation, Nintendo 64, Mega Drive/Genesis
Verschenen in: 1998
Redacteur: Kn0x
'Kn0x toch', hoor ik jullie denken. 'De beste de game uit de 90's en dan kom jij met FIFA 99 terwijl er zoveel andere toppers nog te noemen zijn.' Ja dat klopt lieve kijkbuiskindertjes, maar als ik kijk welke game de meeste invloed op mijn gamecarrière heeft gehad, dan ben ik genoodzaakt FIFA 99 te kiezen. Voor deze game was ik een casual gamer. Een uurtje per week hooguit, gamen was gewoon nog niet zo aan mij besteed. Totdat ik FIFA 99 in mijn PlayStation duwde. Oei oei oei. Hele nachten heb ik verprutst met Gabriel Batistuta zodanig om te vormen dat hij een Gabriel Kn0x werd. Hele nachten heb ik vergooid door smerige overtredingen te maken en te hopen dat de scheids niks zag. Hele nachten heb ik ruzie gehad met mijn broertje over welk team we zouden kiezen.
Ja lieve FOK!games-lezers. Er zijn absoluut betere games uitgekomen in de 90's, maar FIFA 99 heeft mijn gamecarrière uit het slop gehaald en nieuw leven ingeblazen. Zonder FIFA 99 zat ik nu misschien maar een beetje lui voor de tv te kijken naar How I Met Your Mother. Daarentegen zit ik nu vol spanning te schelden op FIFA 11 als ik weer eens een tegengoal krijg terwijl ik de hele wedstrijd domineer. Alleen jammer dat Gabriel Batistuta er nu niet meer inzit.
Game: Metal Gear Solid
Platform: PlayStation
Verschenen in: 1998
Redacteur: KoosyNL
In de jaren 90 was ik nog niet zo'n hele grote gamer. Mijn favoriete games waren de FIFA, Tomb Raider (om overduidelijke redenen) en Age of Empires-games. Dit veranderde allemaal in 1998 met een spelletje genaamd Metal Gear Solid. Ik weet niet precies waarom ik deze game moest en zou hebben maar dat was wel het geval. Op de dag van de release heb ik de game dan ook in huis gehaald, niet wetende dat het mijn favoriete game ooit zou worden.
Metal Gear Solid was nieuw, spannend en vooral erg meeslepend. De vele bizarre karakters en de spanning van de stealth-gameplay waren iets wat mijn gevoelige snaar precies wist te raken. Daarnaast wist het verhaal me vast te grijpen en niet meer los te laten (ook al had ik soms geen idee waar ze het over hadden). Wat me vooral ook bij is gebleven zijn kleine dingetjes als de zoektocht naar de codec-code van Meryl maar ook de grote setpieces als de gevechten met de intrigerende bazen zoals Sniper Wolf.
Aan het einde van het jaar zal ik deze nostalgische gevoelens enorm op de proef gaan stellen met de Metal Gear Solid HD Collection. Ze zeggen dat je dat beter niet kunt doen omdat het altijd tegen zal vallen maar toch wil ik de gok wagen. Of de gameplay en graphics nog steeds blijven staan in de tijd van vandaag is de vraag, maar ik zal mijn eerste avontuur met Solid Snake nooit meer vergeten.
Metal Gear Solid heeft ervoor gezorgd dat ik een enorme fan ben geworden van singleplayer-games met een goed verhaal en het stealth-genre. Hier ben ik de game nog steeds erg dankbaar voor.
Game: Commander Keen 4: Secret of the Oracle
Platform: PC
Verschenen in: 1991
Redacteur: Koei
Om de een of andere reden blijven de games die je vroeger speelde je het beste bij. Hoewel ik begonnen ben met wat simpele spelletjes op de Commodore 64, was Commander Keen 4 het spel dat me echt aan het spelen heeft gekregen. Met mijn acht jaren oud was ik er heel slecht in en het eerste jaar kon ik enkel de eerste twee levels uitspelen, maar met hulp van mijn grote broer heb ik uiteindelijk toch de aftiteling gezien.
De kracht van Commander Keen 4 lag voor mij in de vele kleurtjes. De eerste drie delen van Commander Keen waren ook prima games, maar de omgevingen waren toch nog redelijk kaal en wit. Voor Commander Keen 4, en het latere deel 5 en 6 zijn de potten met kleurtjes wel open getrokken en is het leveldesign ook helemaal aangepast waardoor levels veel afwisselender waren met verschillende thema's. Commander Keen is mijn favoriete platformserie ooit, en daar kan geen enkele besnorde loodgieter iets aan veranderen. Niet voor niets duikt de epische Dopefish, die vroeger voor veel stress gezorgd heeft, nog geregeld op als cameo zoals in Warcraft 3, Psychonauts en recenter Alan Wake en Deus Ex: Human Revolution.
