Super Smash Bros Ultimate
Natuurlijk riep een aantal mensen dat Super Smash Bros Ultimate een port was met wat DLC. Al zou het zo zijn, het vechtspel is de meest complete versie van de franchise, zelfs zonder Waluigi.
Voor wie de franchise niet kent: bedenk je zo veel mogelijk bekende Nintendo-figuren en stop ze in een 2D vechtspel met dynamische arena’s en je hebt een summiere samenvatting van Smash Bros te pakken. Mario, Peach, Link, Zelda, Donkey Kong, maar ook minder bekende zoals Mr. Game & Watch, Little Mac en Shulk zijn te kiezen in het roster. Gelukkig spelen ze ook allemaal anders. Donkey Kong ramt nog steeds met zijn handen op de grond, Samus gebruikt haar bom, raketten en lasers en Kirby zuigt zich te pletter. Shulk gebruikt de verschillende modi van zijn zwaard Monado en zo heeft iedereen iets iconisch uit zijn of haar gameserie.
Volgens Nintendo zijn er twaalf nieuwe vechters in Super Smash Bros Ultimate. Dat klopt niet helemaal, want ze smokkelen met zogenaamde Echo-fighters: al bestaande vechters, maar dan in een ander jasje. Onder die vechters vallen Dark Samus (echo van Samus), Ken (echo van Ryu) en Richter (Echo van Simon Belmont). Compleet nieuw zijn King K. Rool, Ridley, Incineroar, Isabelle, Inkling en de al genoemde Simon. De eerste DLC komt al in februari: Piranha Plant. Met in totaal 77 personages kan het bijna niet zo zijn dat er niemand bij je past. Opvallend is ook de aandacht die in alle vechters is gegaan. De moves en balans is prima te noemen en ook grafisch zijn het gedetailleerde modellen om te zien.
Nieuw in Super Smash Bros. Ultimate is de adventure modus, een verhaal waarin je speelt met RPG-elementen. Alle vechters zijn door een boze macht overgenomen en zijn gevangen genomen. Ze worden gekloond om de rest van het universum over te nemen. Een held heeft de aanval overleefd: Kirby. Het roze bolletje gaat onverschrokken als hij is op avontuur om zijn vrienden te redden. Je komt op een grote kaart met allerlei paden. De bedoeling is om bij de grote schurk te komen en ondertussen de gevallen vechters weer op de been te krijgen. Onderweg kom je die klonen tegen, dan nog in de macht van de vijand. Win je die pot, dan speel je dat personage vrij, ook voor het roster in andere modi.
De RPG-elementen in deze modus zijn te vinden in de skilltree waar je bonussen voor vechters vrijspeelt en de nieuwe spirits. Nintendo heeft nog veel meer bekende en minder bekende personages in hun games, en die krijgen nu allemaal wel een plekje. Spirits zijn kaarten die de attributen van een vechter aanpassen of zelfs nieuwe bonussen geven. Als Captain Falcon gebruik je veel Falcon Kicks en Falcon Punch. Nu zijn er spirits die meer damage aan kicks geven, weer andere geven je extra punch-kracht. Je kunt jezelf dus sterker maken. Maar soms zijn er levels die je nadelen geven, zoals plakkerige vloeren. Er zijn weer spirits die dat effect minderen of zelfs compleet doen verdwijnen voor jouw vechter. Nu heb je maar drie slots voor spirits, en laat nu die immuniteit-spirits twee of meer sloten kosten. Kiezen of delen dus.
Ik dacht wel ‘even’ door de Adventure Modus heen te rammen, maar het is een vrij grote map en soms kun je niet verder omdat je een heel specifieke spirit moet zien te vinden en vrij te spelen door desbetreffende potje te winnen. Zo moet ik een kapitein hebben om een boot te laten varen. Gelukkig was Kapp’n van Animal Crossing er als spirit via een ander pad te vinden. En zo ga je op zoek naar specifiekere spirits om daarna weer te backtracken. Kun je ergens niet verder, dan is er geheid ergens een spirit die je gaat helpen. Soms duurt dat even, maar uiteindelijk kom je overal. De gevechten zijn soms wel erg hardcore, ik flip nu nog als ik aan Yarn Yoshi denk. Het nadelige effect in het level: ik ben gemakkelijk weg te slaan en moet tegen een leger Yoshi’s. De bedoeling is daar om een specifieke spirit te vinden die het effect tijdelijk te niet doet, maar ja, ik moest het zo nodig zonder proberen. Rage quiten anno 2018…
Spirits speel je niet alleen vrij in de adventure modus, er is ook een spirit board waar om de vijf minuten andere spirits verschijnen. Als je een spirit kiest volgt er een gevecht en als je die wint moet je een hele kleine minigame doen om de spirit vrij te spelen. Hoe beter de spirit, hoe lastiger het gevecht en de minigame natuurlijk, maar een 4-sterren spirit is dan ook veel nuttiger dan de zoveelste 1-ster.
De spirits leveren je wat meer mogelijkheden, maar er zijn er wel heel veel die exact hetzelfde doen. Dat kan ook niet anders: er zijn er zo’n duizend. Maar dat maakt het allemaal too much. Op een gegeven moment heb je het wel gehad om nog meer spirits vrij te spelen, want die doen toch hetzelfde als een of meer spirits die je al hebt. Op een gegeven moment kreeg ik last van een spirit-moeheid. Als je op het spiritboard vijf Pokémon-spirits ziet is de lol er wel van af zeg maar.
De overige modi van Super Smash Bros. Ultimate zijn allemaal al oude bekenden. Classic is terug, waarin je zo ver mogelijk een schilderij laat scrollen door lastigere gevechten te winnen. Een simpel potje zonder spirits is natuurlijk ook nog mogelijk. De multiplayermodus is wederom aanwezig, want anders zouden fans met gele hesjes aan de straat op gaan. Online is nog niet te spelen geweest, want de servers staan simpelweg niet aan. Hoe het met lag zit is nog even afwachten.
Offline is Super Smash Bros. Ultimate natuurlijk een party-game bij uitstek. Het is simpel te besturen, de bedoeling is meteen duidelijk en als je in een arena als die van Wario gaat spelen is het pure chaos met al die minigames die ondertussen verschijnen. Is iemand een stuk beter in het spel, dan zijn er de assist trophies, wapens en andere items om de balans weer wat recht te trekken. Hartstikke leuk, de Switch gaat weer mee voor een avondje Smashen, een stuk gemakkelijker. Wil je diepgang, dan is dat er zeker te vinden. Elk personage heeft zijn voor- en nadelen en kun je tot in de puntjes beheersen. Maar voordat je zo ver bent heb je er al heel wat potjes op zitten om door schade en schande te leren van je fouten of de afstraffingen die je krijgt van andere spelers. Met zoveel personages is er wel iemand die bij je speelstijl past. Om echt beter te worden is het zoals in elk spel oefenen, oefenen, oefenen.
Zoals gewoonlijk zijn niet alle vechters meteen beschikbaar in Super Smash Bros. Ultimate, die moet je vrijspelen. Dus als je favoriet wat langer op zich laat wachten: jammer, even doorspelen, dat personage komt vanzelf langs in de Adventure Modus of anders als verrassingsgevecht na een ander potje. Dit is altijd al zo geweest, maar ik kan me voorstellen dat als je alleen geïnteresseerd bent in multiplayer dat je dan meteen met je favoriet aan de gang wil.
Super Smash Bros. Ultimate is supertof. Een feature vind ik wat minder uitgewerkt, of eigenlijk te veel uitgewerkt. Het aantal spirits klinkt in theorie goed, maar uiteindelijk heb je er toch maar een paar nodig om de adventure modus te spelen. De rest is opvulling en alleen leuk als je alle 1000+ kaartjes wil verzamelen. De gameplay zelf doet de franchise eer aan en doet wat de fans er van verwachten. Het is ook knap dat Super Smash Bros. Ultimate voor iedereen op elk niveau is. De game kan een prima avondje gamen met vrienden zijn. Wil je de diepte in dan kan dat ook en er zullen vast esport-finales komen waar het niveau bizar hoog is. De enorme bak aan content zorgt er dan weer voor dat je ook als singleplayer-fanaat genoeg te doen hebt. De conclusie is dan ook simpel: morgen komt er een nieuwe klassieker op Nintendo Switch uit.
