review

Film: Babel

Jelle Schot (JelleS)
De titel van de nieuwste film van de Mexicaanse regisseur Alejandro González Iñárritu verwijst naar het bijbelse verhaal over de toren van Babel. Voor de niet bijbelvaste filmliefhebbers: de inwoners van Babylon wilden een toren bouwen die tot aan de hemel zou reiken. Volgens Genesis verwarde God hun taal en verspreidde de bevolking over de hele wereld. Scenarioschrijver Guillermo Arriaga en Iñárritu zijn er niet de mannen naar om zomaar een naam voor hun film te kiezen. Babel gaat dan ook over verschillende culturen, de communicatieproblemen die daar bij komen kijken én eenzaamheid.




Net als in 21 Grams en Amores Perros brengt het Mexicaanse duo weer een aantal verhaallijnen bij elkaar aan de hand van een auto-ongeluk. Babel is het laatste deel van de trilogie over toeval. Nieuw is dat de vier verhalen verspreid zijn over Mexico, Marokko, Amerika en Japan. Twee Marokkaanse broertjes testen het wapen van hun vader, bedoeld om coyotes bij de schapen te verjagen, en raken daarbij de Amerikaanse toerist Susan (Cate Blanchett) in een touringcar. De politie gaat op zoek naar de schutter, terwijl Richard (Brad Pitt) er alles aan doet om zijn vrouw te redden. De cultuurverschillen en de infrastructuur van het land maken het haast onmogelijk, en ook de internationale verstandhoudingen lijken belangrijker te zijn dan het leven van Susan. Aan de andere kant van de wereld probeert de Mexicaanse au-pair Amelia voor de kinderen van Susan en Richard te zorgen, die ze noodgedwongen mee moet nemen naar de bruiloft van haar zoon in Mexico.

De connectie naar Japan is uiteindelijk behoorlijk vergezocht, maar storen doet het niet, aangezien het ook meteen het mooiste verhaal betreft. De doofstomme Chieko moet in het snelle en onpersoonlijke leven van Tokyo om zien te gaan met de dood van haar moeder en haar seksualiteit. Rinko Kikuchi is geweldig als het dove tienermeisje, en ook Pitt en Blanchett acteren op hoog niveau. Het zijn echter de jongeren, en dan met name de twee Marokkaanse 'terroristjes', die de show stelen.




Zowel narratief als op het gebied van de personages zit het wel goed met Babel. Wat de film boven de rest van de in 2006 uitgekomen titels doet uitstijgen, zijn de filmische middelen. Elk land heeft zijn eigen cinematografische stijl, 'afgekeken' van de filmgeschiedenis van en over het desbetreffende land. Het rurale leven in Marokko wordt op een haast documentaristsche manier vormgegeven, terwijl de scènes in Japan veel kenmerken vertonen van de hedendaagse Aziatische arthouse cinema. Nog opvallender is het fantastische geluid. Niet alleen de soundtrack is sterk, ook de dialogen en omgevingsgeluiden lijken helderder en sfeervoller dan in elke andere film. Alle aspecten komen samen in één prachtige scène die Babel tot de hogere kunst verheft. Chieko gaat na het slikken van een pilletje met een aantal jongens naar een discotheek. Het ene moment hoor je de pompende beats van de DJ, het andere moment beleef je de scène vanuit Chieko. Wazig vanwege de drugs, doodstil terwijl iedereen danst. Een mix van montage, cinematografie en geluid die je moet beleven. Het geeft ook meteen het kernpunt van de film weer: je kan je ook geïsoleerd en verlaten voelen in het bijzijn van honderden mensen.




Iñárritu bewijst met Babel maar weer eens één van de beste regisseurs van de nieuwe eeuw te zijn. De kritiek dat hij elke keer van het zelfde concept uitgaat, verschillende verhalen die door toeval bij elkaar komen, is logisch, maar het heeft tot nu toe elke keer een klein meesterwerk opgeleverd. Babel is dan ook één van de hoogtepunten van het jaar.

Label: A-film Releasedatum: 2 november 2006 Kijkwijzer:
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!