Xenoblade Chronicles
Exclusief voor Nintendo Wii
De game Xenoblade Chronicles is in Japan alweer een jaartje uit. Veel mensen waren met de eerste trailers van deze game al meteen verbaasd over de graphics die de game uit de stoffige Wii-console wist te persen. Ook het verhaal sprak genoeg mensen aan om hier warm voor te lopen. Zowel in Europa als Amerika. De Amerikanen hebben echter, ondanks de verwoede pogingen om de game in Amerika uitgebracht te krijgen, weinig kans dat deze game daar het licht ziet. Voor ons is dat anders. Vandaar dat het eens tijd wordt om deze game aan de tand te voelen. Is deze game zijn grote fanbase waard?
Leven op twee goden
Het verhaal begint met een stukje geschiedenis van de wereld waar je in leeft. Het begon met twee goden die in strijd waren met elkaar en elkaar op hetzelfde moment de doodslag gaven. De god van het leven heet Bionis en zijn tegenstander, god van machines, heet Mechonis. Op de overblijfselen van deze twee grootheden zijn verschillende koloniën met mensen ontstaan. Op de ene god kant leven de "kinderen van Bionis", oftewel gewoon de mensen en op de andere god leven de "Mechon". De Mechon zijn zielloze oorlogsmachines die veelal in oorlog zijn met de mensen. Het verhaal begint met de held Dunban die een magisch zwaard heeft die zich de Monado laat noemen. Dunban is verwikkeld in een oorlog met de Mechon en weet ternauwernood, en vooral met hulp van de Monado, aan de dood te ontsnappen en de oorlog voorlopig weet te winnen.
Vanaf dit moment spoelt het verhaal een jaartje door en mag je voor het eerst spelen met de hoofdpersoon van de game: Shulk. Shulk is een jonge wees uit Kolonie 9. Na een korte introductie loop je richting je woonplaats en kun je proeven hoe overweldigend groot de mappen zijn waar je op speelt. Je woonplaats bevindt zich op een groot meer in een bosrijk gebied. Deze gebieden lopen naadloos in elkaar over en er is zo goed als geen sprake van laadtijden. Ook krijg je al heel snel je eerste sidequests aangeboden en voor je het weet zit je naar voorwerpen te zoeken op de vele gebieden die de eerste map met zich meedraagt. Wat hierbij meteen opvalt is het overmatig gebruik van Britse accenten. Iets dat later in de game je echt de keel uit gaat hangen. Na een uurtje missies te hebben uitgevoerd en verder te zijn gegaan in het verhaal is het tijd om op reis te gaan, en dan dringt de grootte van de map pas tot je door; dit is nog maar het topje van de ijsberg.
Prachtige omgevingen
Eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat ik in het begin moest wennen aan de stap die Xenoblade Chronicles terugneemt op het gebied van details. Ook in vergelijking met andere Wii-games is Xenoblade Chronicles niet moeders mooiste. Waarschijnlijk heeft Monolith Software deze keuze gemaakt om niet te hoeven inleveren op het gebied van content. De schoonheid van deze game zit hem vooral in de schaal waarop alles gebeurt. De mappen zijn ontzettend groot en zijn er mooie, gevarieerde gebieden met veel mogelijkheden en geheimen. Deze wereld sleept je mee en nodigt je meteen uit om alles goed te onderzoeken.
Na de een paar uur te hebben rondgelopen in je woonplaats en zijn omgeving, die zich bevindt op het been van Bionis, wordt je vriendin vermoord in een spontane aanval van de Mechon. Shulk is vastberaden haar dood te wreken en verlaat zijn woonplaats om op zoek te gaan naar de bijzondere Mechon met een metalen masker die hiervoor verantwoordelijk is. Gedurende je reis loop je door een groot aantal variërende gebieden; gigantische grasvelden, dichte bossen, claustrofobische grotten, nauwe bruggetjes en giftige moerassen. Dit alles wordt nog meer tot leven gebracht door een dynamisch dag- en nachtsysteem die elk nieuwe monsters en soms ook sidequests met zich meebrengen.
