Dissidia 012: Final Fantasy

Exclusief voor de PlayStation Portable

Stel je voor dat alles wat je doet zinloos is. Je leven is een cirkel en niet te doorbreken: je reis eindigt weer bij je beginpunt. Daar komen de nieuwkomers in Dissdia 012: Final Fantasy ook achter en zij willen die cirkel doorbreken.

What's the story?
Ken je het originele Dissidia niet, dan is er nog geen man overboord: het verhaal in dit spel is exact gelijk. In het Dissidia-universum zijn twee goden in strijd met elkaar: Cosmos, de godin van harmonie, en Chaos, de god van onenigheid. Deze goden hebben krijgers uit verschillende Final Fantasy-werelden laten komen om mee te doen in de strijd om het universum.

Maar wat blijkt, het hele conflict is een cyclisch gebeuren: het gebeurt keer op keer. De filmliefhebbers denken nu aan Groundhog Day. Dissidia 012: Final Fantasy beschrijft de twaalfde cyclus, die zich voor de cyclus in het originele Dissidia-spel afspeelt. In dit nieuwe deel zijn er zes nieuwe Final Fantasy-helden die in dit verhaal voorkomen. Ze komen achter de cirkelbeweging en willen er wat aan gaan doen. Voor een RPG heeft het spel een mager verhaal, maar omdat dit toch ook een fighter is, is daar mee te leven. Het gaat uiteindelijk om de actie in deze game en die is er genoeg.

Personages
Er zijn dus negen nieuwe personages, waarvan zes helden meteen speelbaar zijn: Lightning uit Final Fantasy XIII, Kain uit Final Fantasy IV, Tifa uit Final Fantasy VII, Yuna uit Final Fantasy X, Lagune uit Final Fantasy VIII en Vaan uit Final Fantasy XII. Elk heeft zijn eigen specialiteiten, Yuna gebruikt bijvoorbeeld alleen Aeons, wezens die ze kan oproepen om haar te helpen. Sommige zijn goed van lange afstand, andere weer als het dichtbij uitgevochten moet worden. Lagune is weer een patser met machine geweren, wat weer heel anders speelt dan het gebruikelijke zwaardvechten. Zo zijn er natuurlijk meer personages, alle figuren uit het eerdere deel zijn weer aanwezig en met bovenstaande helden heb je een goede mix van speeleigenschappen. De nieuwkomers voegen iets toe aan de bestaande personages. Vooral Lightning speelt anders doordat ze, net als in Final Fantasy XIII, kan wisselen tussen commando, ravager of medic, wat haar tevens een goede allrounder maakt. De overige nieuwelingen zijn vooral gespecialiseerder.

In de verhaalmodus kun je alleen niet altijd kiezen wie je gaat besturen, dus je moet soms gedwongen andere personage onder de knie krijgen.Dat kan ervoor zorgen dat sommige passages een knap lastig zijn, je moet die personages namelijk weer van voor af aan leren kennen en leren hoe je met bepaalde aanvallen van tegenstanders omgaat.

Vechten
De leercurve is vrij hoog. Je moet je echt verdiepen in het spel om er verder in te geraken. Niet alleen in de specialismen van de verschillende vechtersbazen, maar ook in alle mogelijkheden die je krijgt door het diepgaande vechtsysteem. Nieuwkomers die denken dat dit een pure fighter is, hebben het mis, dit is een een RPG met fighter-elementen. Het gaat zelfs zo ver dat je de gevechten ook als een typische RPG kan besturen: je krijgt een menu met mogelijkheden waaruit je kunt kiezen en vervolgens voert het personage jouw keuze uit. De tweede manier om het spel te besturen is meer voor de mensen die alles zelf willen regelen: acties worden dan door toetsencombinaties gedaan. Fijn dat de keuze er is, zodat de fans van Final Fantasy die RPG's gewend zijn ook vrij snel uit de voeten kunnen met de besturing. Dit is altijd nog te veranderen, zodat je ook eens de andere manier kunt uitproberen.

Het gevechtsysteem is behoorlijk uitgebreid. Het principe is vrij simpel, maar verschilt van andere vechtspellen: alle personages hebben aan het begin van een gevecht levenspunten en zogenaamde bravery-punten. Bravery-punten zijn aanvalskrachtpunten. Je wilt dit getal zo hoog mogelijk hebben, want de hoeveelheid punten die je hebt zullen van de levenspunten van je tegenstander afgaan als je een succesvolle aanval doet. Er zijn twee soorten aanvallen: bravery-aanvallen en HP-aanvallen.

Met bravery-aanvallen steel je bravery-punten van je tegenstander.Als je een HP-aanval doet verliest je tegenstander levenspunten en jij je opgebouwde bravery-punten. Je eindigt de aanval dus met nul bravery-punten en deze lopen eerst langzaam weer naar het basis aantal punten op. Door nieuwe bravery-aanvallen te doen kun je zorgen dat je weer snel punten erbij steelt. Dit systeem zorgt ervoor dat je op verschillende manieren kunt spelen: veel bravery-aanvallen totdat je meer bravery-punten hebt verzameld dan de tegenstander aan levenspunten heeft kan natuurlijk, maar steeds wat levenspunten van de tegenstander afsnoepen is ook prima mogelijk.

De EX-aanvallen zijn ook terug. Door je tegenstander achterna te jagen en speciale items in de arena op te pikken kun je een EX-meter vullen. Eenmaal vol kun je een speciale EX-aanval doen. Deze zijn veel sterker dan HP-aanvallen en zijn ook erg leuk om te aanschouwen. Ondertussen zul je toetsen die aangegeven worden op het scherm in moeten drukken, om nog meer schade aan te richten. Een nadeel, ze zijn minder spectaculair ten opzichte van de aanvallen in het origineel. Nieuw is dat je dezelfde meter kunt gebruiken om je tegenstander langzamer te maken. Deze EX-revenge kan nuttig zijn, maar het betekent wel dat je meter weer leegloopt en je dus geen EX-aanval kunt doen. Je gebruikt dit dus alleen in benarde situaties.

Helpende hand
Nieuw ten opzichte van het origineel zijn de assists. Je hebt een assistbalkje van twee blokjes, als er één blokje vol is, kun je hulp inroepen en diezelfde hulp een bravery-aanval laten doen. Bij twee blokjes kun je diegene een HP-aanval laten doen. Eén van de unieke assistenten is Aerith uit Final Fantasy VII, tenminste, als je Dissidia 012: Duodecim prologus Final Fantasy hebt gekocht. Een leuke toevoeging, maar waarom is één van de populairste personages uit de reeks niet gewoon speelbaar? Een geldkwestie hoogstwaarschijnlijk.

Dan zijn er nog de summons, zij helpen je door allerlei effecten op de tegenstander toe te passen, zoals de bravery van je tegenstander op nul te zetten als die van jouw ook op zijn omdat je net een HP-aanval hebt gedaan. Zo zijn er veel summons die de strijd opeens een hele andere draai kunnen geven.

Elk gevecht levert wel iets op: een paar items of je personage dat een level erbij krijgt. De knokpartijen vervelen nooit, zeker door de tegenstanders, die niet met zich laten sollen. De eerder genoemde mogelijke effecten van summons en items tijdens een gevecht, zorgen ervoor dat een gevecht volledig omgegooid kan worden. Dus al ben je of heel erg aan de winnende hand, het kan zo maar afgelopen zijn omdat je niet in de gaten had dat je tegenstander heel veel bravery-punten had, of hij roept een summonfiguur op die jouw opgebouwde sloot aan braverypunten naar nul reduceert. Je moet dus blijven opletten met wie je te maken hebt, want allemaal hebben ze truukjes om het gevecht naar hun hand te zetten.

Wereld
Er is nu een wereldmap in plaats van alleen de saaie speelborden in het origineel, de overigens best kale map is in een oude Final Fantasy-stijl. Je kunt hier rondlopen, spullen kopen van het figuurtje Moogle en natuurlijk zoals het hoort in een RPG kerkers in gaan, waarna het beeld verandert in een speelbord, zoals dat ook het geval was bij het eerste deel. Door de wereldkaart voelt het allemaal veel meer Final Fantasy-achtig aan. Uiteindelijk is het ook een manier om van kerker A naar B te komen, maar je hebt nu het idee in een wereld te zijn en dat past veel beter dan alleen de speelborden uit het origineel. Er is zo veel meer te ontdekken, zoals het job-systeem, personages die je vrij kunt spelen en zogenaamde reports, die naast het hoofdverhaal meer achtergrondverhaal bieden en daarbij gevechten bevatten om zo sterker te worden. Er zijn heel veel items te koop en te verdienen, items die je meestal sterker maken, maar ook in gevechten kunnen breken. Dat allemaal zelf ondervinden maakt het leuker, en je vraagt je af of er na een gevecht weer iets uit de doeken wordt gedaan waardoor het spel nog groter wordt.

Dissidia 012: Final Fantasy is een spel met een verhaalmodus en de battle-modus. Elke modus laat je personages, items of soundtracks vrijspelen en als je in een creatieve bui bent kun je zelfs je eigen queesten maken en delen met andere spelers. De multiplayer is alleen ad hoc, dus je kunt alleen tegen PSP-bezitters tegenover elkaar vechten. Dedicated servers om een wereldwijde multiplayer te ondersteunen zijn er niet. Zonde, elke soort fightergame leent zich uitstekend voor online multiplayer.

Camera
Grafisch laat Square Enix weer zien dat ze de PlayStation Portable beheersen. Eerst bij The 3rd Birthday en nu weer. Knappe scènes die je netjes kan skippen als je na je zoveelste verlies die lastige tegenstander weer aan moet, knappe graphics, knappe effecten en knappe gevechten, die je kunt opslaan om ze later terug te kijken in alle camerahoeken die je wilt. Alleen bij heel veel grafisch effecten vertraagt het beeld even, maar dat gebeurt sporadisch. Het camerawerk is soms lastig door de arena's waar je heel snel van de ene kant naar de ander kunt komen. Gelukkig is er een focuspijltje bij je personage, zodat je weet waar je tegenstander is. In nauwe hoeken faalt de camera hopeloos, dus daar vlucht je liever zo snel mogelijk uit, zodat je weer ziet wat je aan het doen bent.

Conclusie
Dissidia 012: Final Fantasy is een spel met een steile leercurve. Als je die overwint dan heb je een prachtige game voor de handheld, een uitbreiding waarin ook het originele Dissidia met alle verbeteringen in zit, als je het verhaal hebt uitgespeeld! Dat de camera af en toe faalt en het verhaal zelf niet zo diepgaand is voor een RPG is jammer, maar niet zo erg dat je dit moet laten liggen in de winkel. Veel spelmodi, veel items, veel te ontdekken en een goed doordacht vechtssysteem en je bent met dit spel makkelijk een maand zoet. Een strategische RPG-fighter zal niet iedereen meteen overstag doen gaan, maar houd je van Final Fantasy of van een diepgaande fighter, dan zit je bij Dissidia 012: Final Fantasy goed.